Διεθνής αξιοπρέπεια

Του ΡΙΧΑΡΔΟΥ ΣΩΜΕΡΙΤΗ

somerit@otenet.gr

O Πρωθυπουργός έχει προφανώς αποφασίσει να συναντάται χωρίς πρόβλημα με όποιον ξένο ηγέτη προσφέρεται για επαφές. Κανένας ψόγος: μικρή χώρα είμαστε και με μεγάλα προβλήματα, ενώ κατά τα τελευταία χρόνια είχαμε κυριολεκτικά εξαφανιστεί από τη διεθνή σκηνή.

Ορισμένες από τις συναντήσεις του κ. Παπανδρέου είναι μάλιστα αυτονόητες και αναγκαίες. Σε αυτές περιλαμβάνονται οι επαφές με τις ηγεσίες της Τουρκίας και της πΓΔ της Μακεδονίας ακριβώς γιατί υπάρχει πρόβλημα και με τις δύο αυτές χώρες. Είναι επίσης αυτονόητη η συστηματική σε όλα τα επίπεδα παρουσία μας στην Ευρωπαϊκή Ενωση και γενικά στη Δύση. Και είναι χρήσιμη- πάντα ήτανη ανάπτυξη καλών σχέσεων με τους πάντες.

Η «ρεαλπολιτίκ» έχει όμως όρια όταν δεν είναι συνώνυμο κυνισμού. Υπάρχουν διαβαθμίσεις στον τρόπο με τον οποίο αγκαλιάζεσαι με τους συνομιλητές σου. Από τις διαβαθμίσεις αυτές κρίνεται η πίστη σου σε αξίες, συμμαχίες και πολιτικές. Φυσικά, στις διαβαθμίσεις αυτές παίζουν ρόλο και τα μέσα ενημέρωσης.

Ηταν από κάθε άποψη σημαντική, χρήσιμη και ίσως γεμάτη υποσχέσεις η επίσκεψη του πρωθυπουργού της «Λαϊκής» Κίνας στην Αθήνα. Ο καθένας γνωρίζει τα αμοιβαία μεγέθη αλλά και τον όλο και πιο αποφασιστικό ρόλο του Πεκίνου στο παγκόσμιο παιχνίδι. Προσωπικά πιστεύω όμως ότι η απουσία αναφοράς, αν όχι από τους συνομιλητές του φιλοξενούμενου ηγέτη, τουλάχιστον από τον Τύπο και την όποια «κοινωνία των πολιτών», για το τι είναι ακριβώς το δικτατορικό κινεζικό καθεστώς πρέπει να ξένισε και τους ίδιους τους Κινέζους.

Αυτό δεν είναι τίποτε όμως μπροστά στα όσα μελιστάλακτα ακούσαμε (και είδαμε) κατά τη διάρκεια της πρόσφατης επίσκεψης του ακροδεξιού πρωθυπουργού του Ισραήλ κ. Νετανιάχου στη χώρα μας. Το χειρότερο ήταν η έμμεση και απαράδεκτη δικαιολογία διαφόρων «εθνικά υπερήφανων» ως πρόσφατα «αντιιμπεριαλιστών» σχολιαστών: ότι εξασφαλίζουμε έτσι χρήματα και πολιτική ενίσχυση από το εβραϊκό αμερικανικό λόμπι.

Λίγο μετά μάθαμε ότι ο πρωθυπουργός μας συναντήθηκε με τον απίστευτα φανατικό δικτάτορα Αχμαντινετζάντ του Ιράν της συνεχούς δημοκρατικής αμφισβήτησης και της επίσης συνεχούς διεθνούς απειλής. Το γεγονός συνέβηκε στη Νέα Υόρκη και έτσι, ευτυχώς, δεν τον ξενάγησε στην Ακρόπολη και δεν πήγαν μαζί για μεζέδες στον Πόρο...

Υπάρχουν και άλλοι ηγέτες της Μέσης Ανατολής, της Αφρικής (Σομαλία) και της Ασίας (Βόρεια Κορέα) με ανάλογα προσόντα. Ελπίζω να μην τους φιλοξενήσουμε έτσι και αυτούς.

Μερικοί σχολιαστές υποστηρίζουν ότι ο πρωθυπουργός μας θέλει να παίξει ρόλο μεσάζοντα στη μεγάλη μεσανατολική κρίση. Αν ναι- και να του απονεμηθεί στο τέλος αν πετύχει Βραβείο Νομπέλ-, πιθανολογώ ότι θα ήταν πιο πειστικός προωθώντας αρχικά λύσεις στα Ελληνοτουρκικά, στο Κυπριακό και στο Μακεδονικό.