Του MICHAEL MARTENS / Franffurterl - Allgemeine
Οταν το 1978 απονεμήθηκε στον Κων. Καραμανλή το βραβείο «Καρλομάγνος» -ως πρώτο βήμα στο δρόμο προς την κοινοτική ένταξη της Ελλάδας- πολλοί ήταν οι δύσπιστοι και οι ενάντιοι.
(...) Τότε, κατά τον Ελληνα πρωθυπουργό, «κάποιοι αντιδρούσαν, επειδή επιθυμούν μια διαμελισμένη, αποδυναμωμένη Ευρώπη, που θ' αποτελούσε εύκολη λεία για τον κομμουνισμό». (...) Εάν σήμερα αντικαθιστούσε κανείς το «κομμουνισμός» με σύγχρονες έννοιες -όπως «παγκοσμιοποίηση» ή «ισλαμική τρομοκρατία»- ο λόγος ενός βραβευθέντος θα μπορούσε να παραμείνει αναλλοίωτος. (...)
Τότε Παρίσι και Βόνη δεν χρειάζονταν χάρτη για να διακρίνουν την πολιτική σημασία της Ελλάδας για τη Δυτ. Ευρώπη - ως χώρας που περιστοιχιζόταν από την κομμουνιστική Βουλγαρία και τις ασταθείς Αλβανία και Γιουγκολαβία. (...)
Σήμερα, παρά την οικονομική κρίση, το γεγονός πως η Ελλάδα ανήκει στην Ενωση των Ευρωπαίων περιλαμβάνει πολύ περισσότερα από σπρεντ και κατατάξεις πιστοληπτικής ικανότητας. (...)
(...) Τουρκία και Βαλκάνια είναι εκείνα που προσδίδουν ακόμη στην Ελλάδα πολιτική βαρύτητα για την Ευρώπη. Τα βαλκανικά κράτη βρίσκονται καθ' οδόν προς τις Βρυξέλλες και κάποια στιγμή θα φτάσουν το στόχο τους. Η ένταξη της Τουρκίας μάλλον δεν πρέπει να θεωρείται αναμενόμενη.
Γι' αυτό η Ελλάδα θα παραμείνει μακροπρόθεσμα ένα, από γεωγραφικής απόψεως, εκτεθειμένο ευρωπαϊκό κράτος και γείτων χώρα του σημαντικότερου μετά τη Ρωσία κράτους, που «άπτεται» κοινοτικών συνόρων.
Προς το συμφέρον αυτής της Ε.Ε. είναι να γνωρίζει ότι διαθέτει ένα ισορροπημένο και στέρεης προσάρτησης μέλος στα σύνορα με την Τουρκία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου