Κάτι κακό και μυστηριώδες συμβαίνει με τη Φιορεντίνα της περιόδου '68-'69: την ομάδα, που ο μετέπειτα προπονητής του Παναθηναϊκού, Αργεντινός Μπρούνο Πεζάολα είχε οδηγήσει στην κατάκτηση του 2ου της, μέχρι στιγμής και τελευταίου της scudetto.
Κάτι το πολύ σοβαρό θα πρέπει να συμβαίνει μ' εκείνη την ομάδα. Κάτι το περίεργο, ύποπτο έως και καταραμένο, γιατί δεν είναι δυνατόν οι ποδοσφαιριστές εκείνης της χρονιάς κι εποχής να πεθαίνουν ή ν' αρρωσταίνουν ένας ένας.
Εννέα στο σύνολο, από τους οποίους οι έξι δεν ζουν πλέον, οι δύο χτυπήθηκαν από τη νόσο του Γκέρινγκ, που αργά και βασανιστικά παραλύει το μυϊκό σύστημα, μέχρι να φτάσει στην καρδιά, ενώ μόνο ο Κάζο γιατρεύτηκε, ως διά μαγείας, από έναν κακοήθη όγκο στο συκώτι.
Οι υπόλοιποι;
Το '87 ο Μπεατρίτσε νικήθηκε στα 39 του από λευχαιμία. Ο Σαλτούτι κι ο Λονγκόνι πέθαναν το 2003 και το '04 από οξύ έμφραγμα. Την ίδια χρονιά έχασαν τη μάχη με τη ζωή τόσο ο Φεράντε, από θρόμβωση, όσο ο Σφόρτσι, από κακοήθη όγκο στις αμυγδαλές. Πέρυσι πέθανε ο Ματολίνι, από νεφρική ανεπάρκεια, ο Αντονιόνι τη γλίτωσε την τελευταία στιγμή με μια καρδιακή προσβολή, ενώ μετά τον Μποργκονόβο η νόσος του Γκέρινγκ κατάφερε να παραλύσει και μία πρώην «δύναμη της φύσης», έναν από τους πλέον δυνατούς αμυντικούς που ανέδειξε ποτέ η ιταλική μπάλα, όπως ήταν ο 62χρονος σήμερα, Τζόρτζο Γκαλντιόλο (φωτ.). Για τον Ματολίνι μάλιστα, η χήρα του ορκίζεται πως πριν από τη διάγνωση ο ίδιος έτρεξε έντρομος στον γιατρό της ομάδας μόλις διαπίστωσε σταγόνες αίματος στα ούρα του. «Μην ανησυχείς» του είπαν «και μην το πεις πουθενά, γιατί θα σε πουλήσουν αμέσως σε άλλη ομάδα».
Τραγική σύμπτωση, λοιπόν, ή θα πρέπει πράγματι ν' αναζητηθούν οι αλήθειες μέσω πολιτικών δικαστηρίων; Ποιος ευθύνεται ή τι φταίει για όλη αυτή την εκατόμβη ποδοσφαιριστών;
Μόνο το «Micoren» και το «Cortex», τα κόκκινα και μπλε χαπάκια που σύμφωνα με σημερινές μαρτυρίες βρίσκονταν κάθε μέρα σ' ένα δίσκο, στην είσοδο των αποδυτηρίων, ή να έφταιξαν, οι καρκινογόνες ακτίνες Roentgen στις οποίες υποβάλλονταν συχνά πυκνά οι παίκτες;
«Είμαι συντετριμμένος. Δεν ξέρω τι να πω», υπογραμμίζει ο 75χρονος καθηγητής Μπρούνο Ανσέλμι, επί 27 χρόνια υπεύθυνος του ιατρικού τιμ της Φιορεντίνα. Η φιλοσοφία εκείνων των δύο συγκεκριμένων φαρμάκων ήταν διαδεδομένη, λίγο-πολύ σε όλες τις ομάδες εκείνης της εποχής και οι όποιες τραγικές τους παρενέργειες ενδεχομένως να είχαν χτυπήσει κι άλλους ποδοσφαιριστές. Οσον αφορά, πάντως, τη δουλειά και το έργο μου έχω απόλυτα καθαρή συνείδηση κι ας χτυπάει ακόμη και σήμερα το τηλέφωνό μου για να με ρωτήσουν, γιατρέ, εκείνη την εποχή έπαιζα στους νέους ή στα τσικό της Φιορεντίνα: κινδυνεύω; Να πάω για εξετάσεις;».
Πρόκειται, δυστυχώς για μία ανεξιχνίαστη, ακόμη, δραματική ιστορία. Για μια ατελείωτη αφήγηση πόνου, δακρύων, υποψιών κι ενός γιγαντιαίου γιατί (;). Για την αγωνία δεκάδων οικογενειών που καθημερινά προσεύχονται στον δικό τους Θεό στην αναζήτηση απαντήσεων, αποφασισμένων να καταφύγουν και στη Δικαιοσύνη μήπως και φωτιστεί ένα από τα πλέον μαύρα και σκοτεινά κεφάλια της ιταλικής μπάλας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου