"Είχαμε μόνον ένα δυσάρεστο διάλειμμα, το 2015 επικράτησε ο διχαστικός λαϊκισμός, τότε που η Ελλάδα βρέθηκε ένα βήμα πριν από τον γκρεμό, αλλά οι προοδευτικές δυνάμεις αντιστάθηκαν και συνέτριψαν τις δυνάμεις της δημαγωγίας" ανέφερε πριν λίγες μέρες ο κ. Μητσοτάκης στην επέτειο για τα 40 χρόνια από την είσοδο της Ελλάδας στην ΕΟΚ.
Η απάντηση του ΣΥΡΙΖΑ ακολούθησε αμέσως: "Ο κ. Μητσοτάκης επέλεξε να κάνει μια εμπρηστική και διχαστική ομιλία στην εκδήλωση για τα 40 χρόνια από την ένταξη της χώρας στην ΕΕ. Δε μας ξαφνιάζει, τόσος είναι...
Θα του προτείναμε όμως τον όρο 'προοδευτικές δυνάμεις' και 'λαϊκισμό' να μην τον ξαναπιάσει στο στόμα του, αυτός που προεκλογικά ντύθηκε Μακεδονομάχος και οργάνωνε συλλαλητήρια μίσους και διχασμού ενάντια στη Συμφωνία των Πρεσπών αγκαλιά με τη Χρυσή Αυγή, προκειμένου να γίνει πρωθυπουργός.
Πριν μιλήσει για λαϊκισμό ας κοιτάξει στον καθρέφτη του και ας εξηγήσει σε όλους αυτούς τους πολίτες που εξαπάτησε προεκλογικά, γιατί σήμερα τηρεί και τιμά τη Συμφωνία των Πρεσπών αλλά δεν τολμά να ψελλίσει το όνομα της Βόρειας Μακεδονίας και να φέρει προς ψήφιση στη Βουλή τα μνημόνια συνεργασίας...".
Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει δίκιο στο θέμα της Βόρειας Μακεδονίας αλλά δεν κάνει καθόλου λόγο για την "ταμπακιέρα". Για το Καλοκαίρι του 2015.
Στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται πως υποτιμούν το σθένος του πλειοψηφικού φιλοευρωπαϊκού μετώπου της χώρας αλλά και τον θυμό σημαντικής μερίδας του για τον εμπαιγμό που υπέστη από τους κ. Τσίπρα και Καμμένο το 2015.
Το γεγονός πως στη μεταπολίτευση η χώρα βρήκε σταθερότητα και πολιτική ηρεμία κατά ένα σημαντικό μέρος οφείλεται στην ενσωμάτωση στην Ε.Ε., διαδικασία που εκτός από τον δημοκρατικό εκσυγχρονισμό της είχε και μια βαθιά επίδραση στον ταυτοτικό αυτοπροσδιορισμό των Ελλήνων και ιδίως των νεότερων που δεν αντιλαμβάνονται τους συνομηλίκους τους από τον βορρά ως οι φτωχοί πολιτισμικά και κοινωνικά συγγενείς.
Με το "σάλτο μορτάλε" εκτός Ευρώπης και την "Κωλοτούμπα" το θέρος του 2015 ο κ. Τσίπρας άγγιξε την ευαίσθητη φιλοευρωπαϊκή φλέβα της ελληνικής κοινωνίας η οποία πηγάζει από τον βαθύτερο ιστορικό χρόνο και αποτελεί ένα από τα θεμελιώδη συστατικά του νεότερου ελληνισμού.
Όπως υποστηρίζουν αρκετοί ιστορικοί η νεότερη Ελλάδα είναι μια χώρα με ένα ισχυρό "ανατολικόστροφο" κοινωνικό μπλοκ και ένα λιγότερο μαζικό αλλά εξίσου σθεναρό "δυτικόστροφο".
Το δεύτερο συσπείρωνε πάντα τις οικονομικές, πολιτικές, πολιτιστικές και ακαδημαϊκές ελίτ της χώρας.
Μετά την επανάσταση του 1821 η πορεία της χώρας είναι σαφώς προσανατολισμένη προς τη Δύση και για λόγους που έχουν να κάνουν με διατήρηση της όποιας ισορροπίας δυνάμεων απέναντι στην Τουρκία.
Πριν το ’21 και την Τουρκοκρατία το δυτικόστροφο κομμάτι όπως με την περίπτωση των Παλαιολόγων και τη σύνοδο της Φερράρας (1438-9) είχε προσπαθήσει να τραβήξει τον ελληνισμό προς Δυσμάς προκειμένου να αντισταθμίσει την άνοδο της ισχύος των Οθωμανών αλλά και γιατί προς τα εκεί διέβλεπε τη μετατόπιση του πυρήνα του ελληνικού πολιτισμού το νήμα του οποίου είχαν πιάσει διακεκριμένες μορφές όπως ο Γεμιστός, ο Γρηγοράς, ο Καλαβρός κ.ά.
Η είσοδος της Ελλάδας στην ΕΟΚ το 1981 αποτελεί το επιστέγασμα των προσπαθειών του ελληνισμού που ξεκινούν από πολύ παλαιότερα. Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ το 2015 έθεσαν αυτό τον ακρογωνιαίο λίθο του προσανατολισμού του νεότερου ελληνισμού σε κίνδυνο και αυτός είναι ένα σοβαρός λόγος για τη δυσπιστία και την εχθρότητα που τους δείχνει μια σημαντική μερίδα της Κοινωνίας.
Δεν είναι τυχαίο που το μεγαλύτερο μένος εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ δεν προέρχεται από την φιλοευρωπαϊκή δεξιά αλλά από την φιλοευρωπαϊκή αριστερά.
Στον ΣΥΡΙΖΑ παραβλέπουν πως το μένος που τρέφει εναντίον τους μια μερίδα της αριστεράς και του ΠΑΣΟΚ εκπορεύεται από τον φιλοευρωπαϊκό προσανατολισμό της, ο οποίος ετέθη σε κίνδυνο το 2015.
Στην Ελλάδα υπάρχει μια ισχυρή μερίδα πλέον από την αριστερά, το Κέντρο και τη Δεξιά που θέτουν τον φιλοευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας υπεράνω από πολιτικές διαφοροποιήσεις που αφορούν σε υψηλότερους ή χαμηλότερους φόρους, περισσότερο ή λιγότερο κράτος και αν η ΔΕΗ θα είναι ιδιωτική ή κρατική...
Ο φιλοευρωπαϊκός προσανατολισμός της Ελλάδας δεν είναι οπορτουνιστικός και ευκαιριακός αλλά στρατηγικός και έχει να κάνει με ένστικτο επιβίωσης ενός μικρού λαού που μεταξύ ρομαντικής αρχαιοπληξίας και "συρμών" αναζητεί μια ταυτότητα προκειμένου να επανασυστηθεί στο διεθνές γίγνεσθαι.
Ένας από τους ουσιαστικούς λόγους της καθήλωσης και των φαινομένων αποδρομής που παρουσιάζει ο ΣΥΡΙΖΑ μετά την εκλογική ήττα του 2019, είναι η αποξένωση από το φιλοευρωπαϊκό ρεύμα της αριστεράς και την προοδευτική παράταξη που φαίνεται πως εμπιστεύεται περισσότερο τον Μητσοτάκη και παλαιότερα έφτασε να επιλέξει και τον σαφώς δεξιότερο Σαμαρά προκειμένου να αποφύγει την ευκαιριακή αριστερά.
Το 2015 με την ευκαιριακή σύμπραξη των λαϊκιστών των δυο άκρων διαλύθηκαν πολλοί μεταπολεμικοί και μεταπολιτευτικοί μύθοι περί αριστεράς και δεξιάς.
Το 2015 όπως απεδείχθη...
ήταν ένα διάλειμμα, αν ήταν δυσάρεστο ή ευχάριστο θα το δούμε στη συνέχεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου