Επειτα από τις προσφατες εξελίξεις και την – πρόσκαιρη, όπως φάνηκε – αποτροπή της έντασης στα τέλη του Ιουλίου, ο Ερντογάν κάνει την επόμενη κίνησή του. Στέλνει το Oruc Reis σε μία περιοχή που θέλει να «μαρκάρει» ως αμφισβητούμενη και διατάσσει άλλη μία μεγάλης κλίμακας κινητοποίηση του στόλου του.
Μοιραία, η ελληνική πλευρά κινητοποιείται, όπως οφείλει, προκειμένου να μην βρεθεί προ τετελεσμένων και ενώ παράλληλα έχει κάνει κάποιες σημαντικές κινήσεις στο διπλωματικό πεδίο, με τις πρόσφατες υπογραφές συμφωνιών για τις ΑΟΖ με την Ιταλία και την Αίγυπτο.
Υπάρχει ωστόσο μία μείζων εκκρεμότητα και ένα αίνιγμα στο οποίο αναζητείται απάντηση, το συντομότερο δυνατόν.
Πόσες φορές θα κάνει ο Ερντογάν πίσω και θα αναιρέσει τις απειλές του κατά της Ελλάδας;
Το ερώτημα συνεπώς είναι, μέχρι πού είναι αποφασιμένος να φτάσει σε αυτήν την φάση των δύο εμδομάδων, που διαρκεί η Navtex την οποία εξέδωσε και ποιοι είναι οι τρόποι με τους οποίους θα μπορέσουν να αντιμετωπιστούν οι απειλές και οι εχθρικές του ενέργειες.
Την τελευταία φορά φάνηκε πως καταλυτικό ρόλο έπαιξε η παρέμβαση της καγκελαρίου Μέρκελ, με την οποία ο Ερντογάν αναγκάστηκε ή συμφώνησε να αποσύρει τον στόλο από το Αιγαίο.
Σήμερα, έχει προστεθεί μία νέα παράμετρος, που περιπλέκει ακόμη περισσότερο τα πράγματα.
Σύμφωνα με πληροφορίες, στο Βερολίνο έχει εκδηλωθεί ενόχληση από την αιφνιδιαστική υπογραφή της συμφωνίας για την ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Αιγύπτου.
Τι μπορεί να σημαίνει αυτό;
Επιπλέον, τι σημαίνει η «ενόχληση»;
Η άσκηση φαίνεται ότι είναι δυσκολότερη από ό,τι συνήθως και η προετοιμασία που απαιτείται σε επίπεδο επιχειρησιακό, αλλά και διαχείρισης της κοινής κοινής γνώμης, πολύ σοβαρότερη από ό,τι όλα τα προηγούμενα χρόνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου