Του ΗΛΙΑ ΜΑΓΚΛΙΝΗ
Μέσα της δεκαετίας του ’60. Δύο άνδρες ψαρεύουν ήρεμα στην Αλάσκα, έχοντας αφήσει μια σημαντική κουβέντα στη μέση.
Μέσα της δεκαετίας του ’60. Δύο άνδρες ψαρεύουν ήρεμα στην Αλάσκα, έχοντας αφήσει μια σημαντική κουβέντα στη μέση.
Ο Χουάν Τριπ, πρόεδρος της αεροπορικής εταιρείας Pan American World Airways, σπάει τη σιωπή: «Αν το φτιάξεις, θα το αγοράσω».
Ο Μπιλ Αλεν, πρόεδρος της Boeing, γυρίζει και τον κοιτάζει. «Αν το αγοράσεις, θα το φτιάξω», αποκρίνεται.
Αυτό που συμφώνησαν να φτιάξει ο ένας και να αγοράσει ο άλλος ήταν το νέο επιβατικό αεροπλάνο της Boeing, το 747, το γνωστό σε όλους μας, κυρίως από τις ταινίες καταστροφής της δεκαετίας του ’70, Jumbo Jet.
Ωστόσο, η Boeing του Μπιλ Αλεν είχε ήδη κάνει τη μεγάλη ανατροπή το 1955-58 με το Boeing 707, τον απόλυτο κυρίαρχο στους ουρανούς για μία δεκαετία περίπου, το μεγαλύτερο, έως τότε, επιβατικό αεροπλάνο στον κόσμο, αυτό που συρρίκνωσε τις ηπείρους και τους ωκεανούς. Με το 707 άλλαξε μια ολόκληρη νοοτροπία ταξιδιού και αντίληψης του κόσμου – μια αλλαγή που βρήκε, λίγα χρόνια αργότερα, στο Jumbo 747 τον κορυφαίο εκφραστή της.
Σκέφτηκα τη χρυσή εποχή του αεροπορικού ταξιδιού όταν διάβασα πως (και) η Virgin Atlantic πτώχευσε. Ενας ακόμη αερομεταφορέας ήρθε να προστεθεί σε μια πλειάδα μάλιστα ιστορικών, θρυλικών θα λέγαμε, εταιρειών που χρεοκόπησαν τα τελευταία χρόνια: από την αμερικανική TWA έως τη Sabena και τη Swissair και, φυσικά, την πρωτο-πόρο Pan Am.
Το αεροπορικό ταξίδι έγινε «λαϊκό», με μια πληθώρα μικρών και οικονομικά προσιτών αεροπορικών εταιρειών.
Ωστόσο, η Boeing του Μπιλ Αλεν είχε ήδη κάνει τη μεγάλη ανατροπή το 1955-58 με το Boeing 707, τον απόλυτο κυρίαρχο στους ουρανούς για μία δεκαετία περίπου, το μεγαλύτερο, έως τότε, επιβατικό αεροπλάνο στον κόσμο, αυτό που συρρίκνωσε τις ηπείρους και τους ωκεανούς. Με το 707 άλλαξε μια ολόκληρη νοοτροπία ταξιδιού και αντίληψης του κόσμου – μια αλλαγή που βρήκε, λίγα χρόνια αργότερα, στο Jumbo 747 τον κορυφαίο εκφραστή της.
Σκέφτηκα τη χρυσή εποχή του αεροπορικού ταξιδιού όταν διάβασα πως (και) η Virgin Atlantic πτώχευσε. Ενας ακόμη αερομεταφορέας ήρθε να προστεθεί σε μια πλειάδα μάλιστα ιστορικών, θρυλικών θα λέγαμε, εταιρειών που χρεοκόπησαν τα τελευταία χρόνια: από την αμερικανική TWA έως τη Sabena και τη Swissair και, φυσικά, την πρωτο-πόρο Pan Am.
Το αεροπορικό ταξίδι έγινε «λαϊκό», με μια πληθώρα μικρών και οικονομικά προσιτών αεροπορικών εταιρειών.
Αλλά ήταν λες και όλο αυτό να οδήγησε στον γκρεμό. Τώρα, μετά και τον κορωνοϊό, είναι σαν να δόθηκε και η χαριστική βολή.
Μετά την επιδημία, αλλά και τις διαδοχικές εκπτώσεις (τόσο σε τιμές όσο και σε ποιότητα), το αεροπορικό ταξίδι απώλεσε την αίγλη που είχε από τη δεκαετία του ’50 έως και εκείνη του ’80, περίπου, τότε που το «να πετάς» ήταν γεγονός για τη ζωή του καθενός μας.
Ηταν και μια αίγλη που αφορούσε όχι μόνο τους επιβάτες μα και τους εργαζομένους στους αερομεταφορείς, κυρίως τους ιπτάμενους.
Μετά την επιδημία, αλλά και τις διαδοχικές εκπτώσεις (τόσο σε τιμές όσο και σε ποιότητα), το αεροπορικό ταξίδι απώλεσε την αίγλη που είχε από τη δεκαετία του ’50 έως και εκείνη του ’80, περίπου, τότε που το «να πετάς» ήταν γεγονός για τη ζωή του καθενός μας.
Ηταν και μια αίγλη που αφορούσε όχι μόνο τους επιβάτες μα και τους εργαζομένους στους αερομεταφορείς, κυρίως τους ιπτάμενους.
Σήμερα, οι περισσότεροι εργαζόμενοι στον χώρο αναφέρουν (και αυτοί) μισθούς και συνθήκες εργασίας της λεγόμενης «γαλέρας».
Μαζί με τις μεγάλες εταιρείες, χάθηκε και η σαγήνη της πτήσης. Ο κόσμος αλλάζει και πηγαίνει μπροστά.
Μαζί με τις μεγάλες εταιρείες, χάθηκε και η σαγήνη της πτήσης. Ο κόσμος αλλάζει και πηγαίνει μπροστά.
Αλλά ένας αφόρητα γειωμένος κόσμος δεν σαγηνεύει κανέναν. Η πτήση...
δεν είναι μονάχα ζήτημα εταιρειών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου