Ο Πόντιος Πιλάτος απευθύνθηκε στον όχλο και τον ρώτησε: «Τίνα θέλετε απολύσω υμίν, Βαραββάν ή Ιησούν τον λεγόμενον Χριστόν;»
Με το που μπήκαμε στο σχολείο, ένα από τα πρώτα μαθήματα που κάναμε ήταν να μάθουμε ότι η ζωή είναι μια ατέλειωτη καθημερινή σειρά από διλήμματα. Στο πρώτο μάθημα της μυθολογίας, η δασκάλα μας είπε ότι ο Ηρακλής βρέθηκε μπροστά σ’ ένα σταυροδρόμι που από δω πήγαινε ο δρόμος της αρετής κι από κει ο δρόμος της κακίας. Ο Ηρακλής θα πρέπει να ήταν δεξιός και διάλεξε ξεκάθαρα έναν δρόμο (της αρετής), διότι αν ήταν Συριζαίος θα φώναζε ένα βροντερό «παρών» και θα ‘κοβε μέσα απ’ τα χωράφια. Μόνο που τότε δεν θα ‘ταν ημίθεος και ήρωας, θα ήταν ένας αγανακτισμένος της πρώιμης αρχαιότητας που θα τον κατάπινε η αφάνεια.
Στο δίλημμα «Ολυμπιακός ή Παναθηναϊκός», κάποιος μπορεί να απαντήσει «ΠΑΟΚ ή ΑΕΚ» ή ακόμα και «παρών» υπό την έννοια ότι δεν τον ενδιαφέρει το ποδόσφαιρο. Αλλά στο «Ναι ή Όχι στο σχέδιο Ανάν» για το Κυπριακό, δεν υπήρχε «παρών», χρειαζόταν υποχρεωτικά μια καθαρή θέση.
Στα εθνικά θέματα όπου οι αδήριτες ανάγκες δεν αφήνουν περιθώρια τρίτου δρόμου, το «παρών» ή το «δεν απαντώ σε ψευτοδιλήμματα», δείχνουν αμηχανία, υπεκφυγή και δειλία.
Το «παρών» του Τσίπρα στην διευθέτηση της ΑΟΖ με την Αίγυπτο, αποτέλεσμα ταπεινότατων εσωτερικών συμβιβασμών εντός του Σύριζα, τοποθετεί τον αρχηγό της αντιπολίτευσης στην β’ εθνική του εθνικού αγώνα που γίνεται σήμερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου