Η ρητά, urbi et or orbi, συνεχώς διακηρυσσόμενη πρόθεση αναβίωσης της οθωμανικής αυτοκρατορίας μεσούντος του 21ου αιώνος, θέτει τέλος στην υπόθεση εργασίας της «ευρωπαϊκής πορείας» της Τουρκίας.
Οσοι πίστευαν στην ισχύ του Διεθνούς Δικαίου, αυτονόητου στην ευρωπαϊκή πραγματικότητα, πρέπει τώρα να αλλάξουν αναλυτικά εργαλεία για να κατανοήσουν τον νεο-οθωμανικό αναθεωρητισμό.
Ο κόσμος που οραματίζεται ο Ερντογάν θα συμπεριλαμβάνει σε πρώτη φάση τις παλαιές αποικίες της οθωμανικής αυτοκρατορίας στην Εγγύς Ανατολή, στη Βόρειο Αφρική και στα Βαλκάνια. Ταυτόχρονα η Τουρκία θα λειτουργεί ως προστάτης των τουρκικών μειονοτήτων στην Ευρώπη, τις οποίες θα επιχειρήσει να μεταβάλει σε στεγανά ελεγχόμενα από την τουρκική κυβέρνηση. Το ίδιο και με τις διάφορες τουρκόφωνες ομάδες στην Ασία, φθάνοντας έως τους Ουιγούρους της Κίνας, των οποίων η Τουρκία εμφανίζεται ως αυτόκλητος προστάτης.
Το κοινωνικό «όραμα» του Ερντογάν διέπεται από αρχές που αναιρούν το θεμελιώδες πολιτισμικό κεκτημένο του δυτικού κόσμου, όπως αυτό διαμορφώθηκε μετά την Αναγέννηση και τον Διαφωτισμό.
Ο κόσμος που ονειρεύεται χαρακτηρίζεται από βαθιά κοινωνική καθυστέρηση και πολιτική ανελευθερία. Η δημοκρατία, η ισότητα των φύλων, τα ανθρώπινα δικαιώματα, η ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, η ελευθερία του λόγου ακυρώνονται, διότι στον κόσμο του Ερντογάν επικρατεί η μονοφωνία, η αυθαιρεσία και ο αυταρχισμός του θρησκευτικοπολιτικού ηγέτη, που διατείνεται ότι αντλεί τη νομιμότητα της εξουσίας του από μεταφυσικές πηγές.
Η δε κοινωνία γίνεται αντιληπτή ως μία στατική μάζα πιστών με καθυστερημένα, προνεωτερικά χαρακτηριστικά. Αλλωστε το κράτος-πρότυπο του Ερντογάν, η οθωμανική αυτοκρατορία, ήταν ένα κράτος δούλων, όπου ο μόνος ελεύθερος ήταν ο σουλτάνος, με δικαίωμα ζωής και θανάτου στους υπηκόους του, ακόμα και στον πρωθυπουργό του.
Η κατανόηση του σχεδίου του Ερντογάν πρέπει να οδηγήσει κατεπειγόντως σε συσπείρωση του δυτικού κόσμου, που απειλείται ευθέως όχι μόνον γεωπολιτικά αλλά και πολιτισμικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου