Στην υπόθεση Παπαδημούλη συμπυκνώνεται όλη η παθογένεια της αριστεράς αλλά και της ελληνικής κοινωνίας.
Απο ο,τι έχω διαβάσει, ο κ. Παπαδημούλης επένδυσε τα χρήματα που έχει κερδίσει απο την πολιτική του ενασχόληση στην αγορά ακινήτων. Δεν διάβασα να αμφισβητείται η νομιμότητα των χρημάτων και της διακίνησής τους.
Άρα, ποιό είναι το πρόβλημα;
Το πρόβλημα κατ αρχάς είναι η υποκρισία των συντρόφων του και, ιδίως, εκείνου του απαράγραπτου τιμητή των πάντων, του κλασικού καιροσκόπου Στέλιου Κούλογλου.
Εξεμάνη ο κ. Κούλογλου με τα ακίνητα Παπαδημούλη!!! Μάλλον αναζητά ηθικά ερείσματα, αυτός και οι κάποτε αριστεροί σύντροφοί του, για την κατρακύλα που οδηγήθηκαν.
Δεύτερον, στο ίδιο κλίμα αναπαράγουν μια υποκριτική λογική μέσα ενημέρωσης και “προσωπικότητες” της δεξιάς.
Είναι ένα είδος μέσων και ατόμων που δεν διαφέρουν σε τίποτε απο τους συριζαίους. Μπορεί σήμερα να ανήκουν στην δεξιά, αύριο θα μπορούσαν να ανήκουν στην αριστερά ή σε οποιοδήποτε κόμμα εξουσίας. Επι παντοκρατορίας Σύριζα είδαμε αρκετά τέτοια φαινόμενα.
Τρίτον, ένα μέρος της ελληνικής κοινωνίας που αρέσκεται στην ανθρωποφαγία.
Θα μου πείτε, δεν υπάρχει πρόβλημα με τον Παπαδημούλη;
Βεβαίως και υπάρχει. Αλλά δεν είναι πρόβλημα παρανομίας. Είναι πρόβλημα υποκρισίας και καπήλευσης της διαχρονικής πορείας της αριστεράς για προσπορισμό κερδών και εξουσίας.
Αλλά αυτό το πρόβλημα αφορά σε όλη την ηγεσία της αριστεράς. Και στον Παπαδημουλη και στον Κούλογλου και στον Φίλη και στον ίδιο τον Τσίπρα. (Καλά ο Τσίπρας είναι ένα φαινόμενο που μπορεί να το παίξει ακόμη και εξωγήινος. Δεν έχει κανένα έρμα και δεν πιστεύει σε τίποτε. Μόνο στην εξουσία).
Επειδή ακόμη διακατέχομαι απο την φοιτητική διαστροφή, όταν είχαμε ανακαλύψει τις αριστερές ιδέες και, λανθασμένα, τις ταυτίσαμε με το δίκαιο και την ηθική, παίρνω, ακόμη και διαβάζω βιβλία που αφορούν τον Μάρξ και το Μαρξισμό.
Τελευταία, διαβάζω το σχετικό βιβλίο του Gregory Claeys “Μαρξ και Μαρξισμός”
Απο τη σελίδα 245 αντιγράφω:
“Όπως και τον Μάρξ, ο εγωϊσμός, η ζήλια, η πονηριά και η βία που απαντούσαν στο εμπόριο και τη βιομηχανία εξόργιζαν και τον Ένγκελς, όπως και η “υποκρισία, η ασυνέπεια και η ανηθικότητα” και η “νομιμοποιημένη απάτη” και η “αισχρή φιλαργυρία που χαρακτήριζαν τα ιδανικά του ελεύθερου εμπορίου”.
Αυτοί, λοιπόν, ήταν μερικοί απο τους λόγους που Μάρξ και Έγκλες έγιναν αριστεροί και κομμουνιστές. Όπως και εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο
Οι σημερινοί Έλληνες διάδοχοί τους δεν έχουν κανένα τέτοιο χαρακτηριστικό. Διακρίνονται, ακριβώς, για τα αντίθετά τους.
Ο Παπαδημούλης είναι ένας απο αυτούς αλλά δεν είναι ο μόνος.
Ο Κούλογλου, ο Τσίπρας και όλη η παρέα που κυβέρνησε τη χώρα είναι ίδιοι και απαράλλαχτοι.
Εξουσιομανείς, φιλάργυροι, χωρίς καμιά ιδεολογία, κάπηλοι των αγώνων της διεθνούς αριστεράς.
Αλλά και...
η Εκκλησία έχει τις ίδιες παθογένειες.
Σύμφωνα με δημοσίευμα του ifemerida, ο Μητροπολίτης Αυστραλίας ζει σε πολυτελή κατοικία των 6,5 εκατομμυρίων δολ.
Μπορεί αυτός ο κύριος ή όσοι τον υποστηρίζουν να μιλούν για τους φτωχούς, όπως έκανε ο Χριστός, και να μας πείσουν για όσα διδάσκει ο χριστιανισμός;
Τέλος, να επισημάνω πως απο τα αποφάγια αυτής της κάπηλης αριστεράς, τράφηκαν και θρέφονται διάφοροι δήθεν αντιεξουσιαστές και αναρχικοί που κατέκλυσαν και συντηρούνται απο κρατικούς θεσμούς. Στην επαγγελματική μου πορεία γνώρισα αρκετούς απο αυτούς που και σήμερα, έχουν τον κύριο λόγο στο χώρο που υπηρετούν.
Αναρχικός για παράδειγμα και τρόφιμος του κράτους είναι ένα φαινόμενο που, μόνο, στην Ελλάδα συναντάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου