Του Σάκη Μουμτζή
Σήμερα συμπληρώνονται τέσσερα χρόνια από το δημοψήφισμα που έφερε την πατρίδα μας στο χείλος της καταστροφής.
Σήμερα συμπληρώνονται τέσσερα χρόνια από την ημέρα που κορυφώθηκε μια πορεία που άρχισε στις 25 Ιανουαρίου 2015, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις εκλογές.
Νομίζω πως δεν υπάρχει προηγούμενο σε δημοκρατική χώρα να προκηρυχθεί δημοψήφισμα χωρίς ερώτημα και η ημερομηνία διεξαγωγής του να απέχει μόλις εννιά ημέρες από την ημέρα προκηρύξεως του.
Όλα αυτά έγιναν επί ΣΥΡΙΖΑ.
Αλλά το δημοψήφισμα δεν ήταν μια μεμονωμένη ενέργεια. Ηταν ενταγμένο σε έναν σχεδιασμό θεσμικής εκτροπής που σχεδίαζε ο Α.Τσίπρας με τους συνεργάτες του από τον Σεπτέμβριο 2014, δηλαδή πριν ακόμα ανέλθουν στην εξουσία.
Όπως πληροφορηθήκαμε—και έχουμε πολλά να μάθουμε ακόμα—μέσα στον σχεδιασμό ήταν η κατάληψη του Νομισματοκοπείου, η έκδοση παράλληλου νομίσματος, η ανάληψη της τήρησης της τάξης από τον Στρατό, η αίτηση για χορήγηση ανθρωπιστικής βοήθειας, λόγω των ελλείψεων που θα παρατηρούνταν σε βασικά είδη.
Το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015 πιστοποίησε τον θυμό και την οργή που υπήρχε στην πλειοψηφία της Ελληνικής κοινωνίας για την μνημονιακή κατάσταση. Το δημοψήφισμα έδωσε την ευκαιρία για ένα συναισθηματικό ξέσπασμα του 61,3% των Ελλήνων πολιτών. Ενα ξέσπασμα που –όπως όλες οι πράξεις που υπαγορεύονται από το θυμικό—δεν είχε τα προσδοκώμενα αποτελέσματα για τους νικητές.
Μέσα σε μια εβδομάδα οι νικητές έγιναν ηττημένοι και, με σκυμμένο το κεφάλι, αναγνώρισαν πως δεν υπήρχε άλλος δρόμος από αυτόν που ακολούθησαν οι προκάτοχοι τους.
Και υπέγραψαν το τρίτο, το σκληρότερο, το αχρείαστο μνημόνιο. Το αριστερό μνημόνιο.
Ομως όλη αυτή η ντροπιαστική πορεία είχε και ένα θετικό. Απέναντι στο ετερόκλιτο 61,3% του ΟΧΙ συγκροτήθηκε ένα συμπαγές 38,7% που, συνειδητά, ήθελε την παραμονή της Ελλάδος στην ζώνη του ευρώ.
Αυτό το συμπαγές 38,7% ήταν η μαγιά που, από την άνοιξη του 2016, άρχισε να σχηματίζει το πλειοψηφικό ρεύμα του «φύγετε».
Τι έμεινε από το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015;
Χωρίς αμφιβολία ο διχασμός της κοινωνίας. Το βράδυ του δημοψηφίσματος, όταν έγινε γνωστό το αποτέλεσμα η Ελλάδα βρισκόταν στα πρόθυρα μιας εθνικής καταστροφής. Οταν ο Α.Τσίπρας το συνειδητοποίησε και πως αυτό θα σήμαινε και την πολιτική του εξαέρωση, αγνόησε την απόφαση της πλειοψηφίας των πολιτών και μετέτρεψε—ως γνωστόν—το ΟΧΙ σε ΝΑΙ.
Αυτή η στάση του...
Σήμερα συμπληρώνονται τέσσερα χρόνια από την ημέρα που κορυφώθηκε μια πορεία που άρχισε στις 25 Ιανουαρίου 2015, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις εκλογές.
Νομίζω πως δεν υπάρχει προηγούμενο σε δημοκρατική χώρα να προκηρυχθεί δημοψήφισμα χωρίς ερώτημα και η ημερομηνία διεξαγωγής του να απέχει μόλις εννιά ημέρες από την ημέρα προκηρύξεως του.
Όλα αυτά έγιναν επί ΣΥΡΙΖΑ.
Αλλά το δημοψήφισμα δεν ήταν μια μεμονωμένη ενέργεια. Ηταν ενταγμένο σε έναν σχεδιασμό θεσμικής εκτροπής που σχεδίαζε ο Α.Τσίπρας με τους συνεργάτες του από τον Σεπτέμβριο 2014, δηλαδή πριν ακόμα ανέλθουν στην εξουσία.
Όπως πληροφορηθήκαμε—και έχουμε πολλά να μάθουμε ακόμα—μέσα στον σχεδιασμό ήταν η κατάληψη του Νομισματοκοπείου, η έκδοση παράλληλου νομίσματος, η ανάληψη της τήρησης της τάξης από τον Στρατό, η αίτηση για χορήγηση ανθρωπιστικής βοήθειας, λόγω των ελλείψεων που θα παρατηρούνταν σε βασικά είδη.
Το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015 πιστοποίησε τον θυμό και την οργή που υπήρχε στην πλειοψηφία της Ελληνικής κοινωνίας για την μνημονιακή κατάσταση. Το δημοψήφισμα έδωσε την ευκαιρία για ένα συναισθηματικό ξέσπασμα του 61,3% των Ελλήνων πολιτών. Ενα ξέσπασμα που –όπως όλες οι πράξεις που υπαγορεύονται από το θυμικό—δεν είχε τα προσδοκώμενα αποτελέσματα για τους νικητές.
Μέσα σε μια εβδομάδα οι νικητές έγιναν ηττημένοι και, με σκυμμένο το κεφάλι, αναγνώρισαν πως δεν υπήρχε άλλος δρόμος από αυτόν που ακολούθησαν οι προκάτοχοι τους.
Και υπέγραψαν το τρίτο, το σκληρότερο, το αχρείαστο μνημόνιο. Το αριστερό μνημόνιο.
Ομως όλη αυτή η ντροπιαστική πορεία είχε και ένα θετικό. Απέναντι στο ετερόκλιτο 61,3% του ΟΧΙ συγκροτήθηκε ένα συμπαγές 38,7% που, συνειδητά, ήθελε την παραμονή της Ελλάδος στην ζώνη του ευρώ.
Αυτό το συμπαγές 38,7% ήταν η μαγιά που, από την άνοιξη του 2016, άρχισε να σχηματίζει το πλειοψηφικό ρεύμα του «φύγετε».
Τι έμεινε από το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015;
Χωρίς αμφιβολία ο διχασμός της κοινωνίας. Το βράδυ του δημοψηφίσματος, όταν έγινε γνωστό το αποτέλεσμα η Ελλάδα βρισκόταν στα πρόθυρα μιας εθνικής καταστροφής. Οταν ο Α.Τσίπρας το συνειδητοποίησε και πως αυτό θα σήμαινε και την πολιτική του εξαέρωση, αγνόησε την απόφαση της πλειοψηφίας των πολιτών και μετέτρεψε—ως γνωστόν—το ΟΧΙ σε ΝΑΙ.
Αυτή η στάση του...
οδήγησε και στην διάλυση τη συμμορίας του Νομισματοκοπείου.
Σήμερα, τέσσερα χρόνια μετά και δύο μόλις ημέρες πριν την μεγάλη νίκη της Νέας Δημοκρατίας, ας αναλογιστούμε τι έγινε το πρώτο εξάμηνο του 2015 και ας αποφασίσουμε με την ψήφο μας να μην ξαναζήσουμε παρόμοιες ημέρες διχασμού.
Η ανασυγκρότηση της Ελλάδος που αρχίζει από τις 8 Ιουλίου, χρειάζεται όλους τους Ελληνες.
Σήμερα, τέσσερα χρόνια μετά και δύο μόλις ημέρες πριν την μεγάλη νίκη της Νέας Δημοκρατίας, ας αναλογιστούμε τι έγινε το πρώτο εξάμηνο του 2015 και ας αποφασίσουμε με την ψήφο μας να μην ξαναζήσουμε παρόμοιες ημέρες διχασμού.
Η ανασυγκρότηση της Ελλάδος που αρχίζει από τις 8 Ιουλίου, χρειάζεται όλους τους Ελληνες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου