ΔΙΕΘΝΗ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ - ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ - ΤΟΥΡΚΙΑ: Αν ο Τραμπ επιβάλει τις κυρώσεις θα δούμε μεγάλες στρατηγικές ανατροπές στη γειτονιά μας

Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ


Η ακύρωση της συμμετοχής της Τουρκίας στο πρόγραμμα παραγωγής των μαχητικών αεροπλάνων F-35 επιτεύχθηκε μετά από την υλοποίηση ενός καλά οργανωμένου σχεδίου της οργάνωσης HALC που ξεκίνησε με τη δημοσίευση μίας διαφήμισης στην εφημερίδα New York Times και η οποία συνέδεε την αγορά του ρωσικού συστήματος S-400 με την κλοπή της αμερικανικής στρατιωτικής τεχνολογίας.

 

Αυτό ήταν το μεγάλο μυστικό. Η σύνδεση των δύο, «ξύπνησε» την αμερικανική γραφειοκρατία και προκάλεσε ένα πρωτόγνωρο συναγερμό στο Κογκρέσο, όπου στο τέλος, βουλευτές και γερουσιαστές και των δύο κομμάτων, ανταγωνίζονταν ποιος θα καταθέσει πρώτος τροπολογία εναντίον της Τουρκίας και του Ταγίπ Ερντογάν.

 

Τα επιχειρήματα της οργάνωσης των ομογενών αποδείχθηκε ότι βασίζονταν σε ορθά στοιχεία. Η βασική δικαιολογία, που χρησιμοποίησε η Αμερική προς την Τουρκία για να μην επιτρέψει την εγκατάσταση των S-400 στο τουρκικό έδαφος -που στο τέλος δεν κατάφερε να την αποτρέψει- ήταν ότι οι S-400 μπορούν να κλέψουν τα απόρρητα μυστικά του F-35, εάν βρεθούν στους ίδιους χώρους.

 

Αναλυτές πιστεύουν ότι η Αμερική και η Τουρκία οδηγήθηκαν ήδη σε βαθύτατη ρήξη. Και αυτό, ακόμα και αν δεν επιβληθούν οι κυρώσεις από τον Πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος νιώθει την πίεση των συνεργατών του και του Κογκρέσου.

 

 Ο κ. Τραμπ δεν επιθυμεί να τις επιβάλει. Αντίθετα οι Αμερικανοί νομοθέτες είναι αποφασισμένοι ότι πρέπει να τιμωρηθεί η Τουρκία του Ταγίπ Ερντογάν.

 

Το «βαθύ κράτος», όπως έχει χαρακτηρίσει ο Ταγίπ Ερντογάν την ομάδα του συμβούλου Εθνικής Ασφάλειας του Λευκού Οίκου, Τζον Μπόλτον,  μέχρι της στιγμής επιβάλλει τις απόψεις του και δείχνει να επηρεάζει σημαντικά τον πρόεδρο Τραμπ. Στο ίδιο μήκος κύματος βρίσκονται και οι επικεφαλής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και του Πενταγώνου, Μαικ Πομπέο και Μαρκ Έσπερ.

 

Οι αναλυτές σημειώνουν με νόημα τα εξής: 

-Του άλλαξαν την απόφαση για την απόσυρση των Αμερικανών στρατιωτών από τη Συρία 

-Xρειάστηκε η βοήθεια και του πρωθυπουργού του Ισραήλ, είναι η αλήθεια…

-Τον έπεισαν να δεχθεί το αίτημα του Πενταγώνου για ακύρωση όλων των συμφωνιών με την Τουρκία, που αφορούσαν τα F-35. Φαίνεται δε ότι ΅καταλαβαίνει την ανάγκη επιβολής κυρώσεων, αν και ακόμα αντιστέκεται. Αυτό που συμβαίνει είναι απίστευτο, είναι «τρελό»… Η Τουρκία ταπείνωσε την Αμερική και ο Πρόεδρος της επιδιώκει να διασώσει μία χώρα έντονα αντιαμερικανική και αντισημητική. Γιατί;

 

Ο καθένας βγάζει τα συμπεράσματά του… 

Την περασμένη Πέμπτη οι δημοσιογράφοι έγιναν μάρτυρες μίας πρωτόγνωρης κατάστασης. Ενώ αρχικά ο Πρόεδρος Τραμπ ανακοίνωσε δημόσια ότι δεν θα επιβάλει ΤΩΡΑ τις κυρώσεις, που προβλέπονται από το νόμο για την αντιμετώπιση των εχθρών της (CAATSA) στη συνέχεια έφτασε ηλεκτρονικό μήνυμα που ανέτρεπε την προεδρική δήλωση. Η ομάδα των συνεργατών του Αμερικανού Πλανητάρχη -εκτός του γαμπρού του που ανέπτυξε φιλική σχέση με τον γαμπρό του προέδρου της Τουρκίας- δείχνουν αποφασιστικότητα για να τιμωρηθεί η Τουρκία, και φαίνεται να έχουν ληφθεί αποφάσεις που θα αλλάζουν την αμερικανική στρατηγική σε όλη την περιοχή.

 

Πρόκειται για μία πληροφορία που διακινείται ευρύτατα τις τελευταίες ημέρες.

 Όλα τα παραπάνω θα εξαρτηθούν:

 

-Από το μέγεθος των κυρώσεων

-Αλλά και από μία προσπάθεια που βρίσκεται στα σπάργανα -και προέρχεται βασικά από το Κογκρέσο- για την εκκίνηση διαδικασιών «παγώματος» της συμμετοχής της Τουρκίας και στο ΝΑΤΟ.

 

Σε πρώτη φάση, μετά την παραλαβή των S-400, ξεκίνησε η μη αποστολή απόρρητων πληροφοριών στις τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις. Βουλευτές και γερουσιαστές συμφωνούν με τη νέα γενιά Αμερικανών διπλωματών, που βλέπουν κατάρρευση των σχέσεων της Τουρκίας με τη Δύση.

Είναι εύκολο να εντοπίσει κανείς το θυμό και την οργή του αμερικανικού πολιτικού συστήματος εναντίον του Ταγίπ Ερντογάν και των υπουργών Εξωτερικών, Άμυνας και Οικονομικών, οι οποίοι στην περίπτωση επιλογής του «πακέτου 1» των κυρώσεων, θα επηρεαστούν, καθώς συμμετείχαν στις διαπραγματεύσεις για την αγορά των S-400.

Για το πολιτικό σύστημα των ΗΠΑ, η απόκτηση του ρωσικού συστήματος από την Άγκυρα, θα μπορούσε να σημαίνει ήδη:

 

-Την απώλεια της Τουρκίας για τη Δύση και μία άνευ προηγουμένου νίκη της Ρωσίας και του Βλαντιμίρ Πούτιν εναντίον της Αμερικής και του Ντόναλντ Τραμπ, 

και...

 

-Τη διαπίστωση ότι ένα κράτος-μέλος του ΝΑΤΟ, διαφωνεί με τη ραχοκοκαλιά της δυτικής εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής, ότι η Μόσχα αποτελεί τον μεγαλύτερο εχθρό της Δύσης.

 

Αυτή η διαπίστωση τρομάζει την Ουάσιγκτον, καθώς θα μπορούσε να προκαλέσει ρήγμα στην Ατλαντική Συμμαχία. Αυτοί οι λόγοι βασικά εξωθούν τον Τζον Μπόλτον και τους υπουργούς Πομπέο και Έσπερ να πιέζουν για την πραγματική τιμωρία της Τουρκίας.

 

Ένας αναλυτής μου έλεγε ότι το εκτός κυβέρνησης πολιτικό σύστημα (δεξαμενές σκέψεις και ινστιτούτα) ήδη αντιμετωπίζει τον Ταγίπ Ερντογάν ως ένα ηγέτη που εξυπηρετεί τον βασικό εχθρό της Αμερικής, τη Ρωσία. Αυτό και μόνο το συμπέρασμα αρκεί για τη συγγραφή αρνητικών εκθέσεων, και της προετοιμασίας μίας ρήξης, που θα περάσει μεν από χίλια κύματα, αλλά δεν θα επηρεάσει δραματικά τους στρατηγικούς σχεδιασμούς της Αμερικής στην ευρύτερη περιοχή.

 

Οι γραφειοκράτες που εκπονούν την αμερικανική πολιτική έχουν πάντα στο μυαλό τους ότι μία Τουρκία, χωρίς τον Ερντογάν, θα είναι πολύ διαφορετική από τη σημερινή, αν και βλέπουν τάσεις στο κόμμα των Κεμαλιστών προς το ακραίο Ισλάμ, ως δεξαμενή για νέους ψηφοφόρους.

 

Επίσης ο αντιαμερικανισμός είναι στο υψηλότερο σημείο πια και στα υπόλοιπα τουρκικά κόμματα. Βέβαια, η αποχώρηση του σημερινού Προέδρου δεν είναι ορατή ούτε στο μακρινό μέλλον. Και στην εποχή μας τα πραξικοπήματα δεν είναι …«λύση».

 

Η αμερικανική κυβέρνηση πρέπει να αναζητήσει συμμάχους που δεν θα δημιουργούν προβλήματα, αλλά θα σέβεται την ανεξαρτησία τους και θα τους υποστηρίζει σε διπλωματικό και οικονομικό επίπεδο, όπως κάνουν η Ρωσία και η Κίνα με τους δικούς της. Μέχρι τώρα, οι Αμερικανοί φέρονταν άσχημα στους πραγματικούς τους φίλους και επιβράβευαν συμμάχους όπως η Τουρκία, η οποία από το 2003 μέχρι σήμερα δεν προσφέρει στην Ουάσιγκτον και τις Βρυξέλλες ούτε καν τις διευκολύνσεις που απαιτεί η σχέση της με το ΝΑΤΟ.

 

Οι μετατοπίσεις σε γεωπολιτικό επίπεδο είναι πλέον ένα γεγονός, πιστεύουν αναλυτές και διπλωμάτες στην Ουάσιγκτον. Η επίσπευση των διαδικασιών θα εξαρτηθεί από την τελική απόφαση του προέδρου Τραμπ για τις κυρώσεις, και πόσο ισχυρές θα είναι… Εάν είναι “μέτριες” ο αγώνας του Κογκρέσου θα συνεχιστεί με νέες πρωτοβουλίες. Οι γερουσιαστές Ρόμπερτ Μενέντεζ (Δημοκρατικός),  Τόντ Γιάνκ και Ρίκ Σκότ (Ρεπουμπλικάνοι) ετοιμάζουν νέες μεγάλες εκπλήξεις…