Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης πήρε στους ώμους του την ευθύνη της διεύθυνσης ενός -εκ πρώτης όψεως καταδικασμένου σε αποτυχία- Αγώνα και πέτυχε.
Ενας από τους λόγους της επιτυχίας του ήταν ότι θεωρούσε τους νέους Ελληνες κρίκο μιας συνεχούς, αδιάσπαστης αλυσίδας που ξεκινούσε από την αρχαιότητα, περνούσε από τους βυζαντινούς χρόνους κι έφτανε στις μέρες του. Ακριβώς αυτό ειρωνεύονται και προσπαθούν να αμφισβητήσουν οι πατέρες του νεονενεκισμού στην Ελλάδα, οι βαστάζοι των ξένων δυνάμεων, οι θεωρητικοί του ενδοτισμού και οι διαπρύσιοι κήρυκες της «ανάγκης» δορυφοροποίησής μας στην Τουρκία.
Διαβάστε τον Γέρο του Μοριά να δείτε πώς και τι πρέπει να διδάσκονται τα Ελληνόπουλα:
«H επανάστασις η εδική μας δεν ομοιάζει με καμμιάν απ᾿ όσες γίνονται την σήμερον εις την Ευρώπην. Της Ευρώπης αι επαναστάσεις εναντίον των διοικήσεών των είναι εμφύλιος πόλεμος. Ο εδικός μας πόλεμος ήτον ο πλέον δίκαιος, ήτον έθνος με άλλο έθνος, ήτον με ένα λαόν, οπού ποτέ δεν ηθέλησε να αναγνωρισθεί ως τοιούτος, ούτε να ορκισθεί, παρά μόνο ό,τι έκαμνε η βία.
Ούτε ο Σουλτάνος ηθέλησε ποτέ να θεωρήσει τον Ελληνικόν λαόν ως λαόν, αλλ᾿ ως σκλάβους.
Μίαν φοράν, όταν επήραμεν το Ναύπλιον, ήλθε ο Αμιλτον να με ιδεί· μου είπε ότι: “πρέπει οι Ελληνες να ζητήσουν συμβιβασμόν, και η Αγγλία να μεσιτεύσει”.
Εγώ του αποκρίθηκα ότι: “Αυτό δεν γίνεται ποτέ, ελευθερία ή θάνατος. Εμείς, Καπετάν Αμιλτον, ποτέ συμβιβασμόν δεν εκάμαμεν με τους Τούρκους. Αλλους έκοψε, άλλους εσκλάβωσε με το σπαθί και άλλοι, καθώς ημείς, εζούσαμεν ελεύθεροι από γενεά εις γενεά. Ο βασιλεύς μας εσκοτώθη, καμμία συνθήκη δεν έκαμε· η φρουρά του είχε παντοτινόν πόλεμον με τους Τούρκους και δύο φρούρια ήτον πάντοτε ανυπότακτα”.
Με είπε: “Ποία είναι η βασιλική φρουρά του, ποία είναι τα φρούρια;”
- “Η φρουρά του Βασιλέως μας είναι...
οι λεγόμενοι Κλέφται, τά φρούρια η Μάνη και το Σούλι και τα βουνά”. Ετζι δεν με ομίλησε πλέον».
• Τερτσέτη Απαντα, «Κολοκοτρώνη Απομνημονεύματα», εκδόσεις Χρ. Γιοβάνης, τόμος Γ', σελ. 179.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου