Η πιο άβολη θέση που μπορεί να βρεθεί κανείς σε αυτές τις εκλογές είναι επικοινωνιολόγος στον ΣΥΡΙΖΑ.
Οι περισσότεροι θα προτιμούσαν να σπάνε πέτρες σε ένα νταμάρι και να γίνουν έτσι απείρως παραγωγικότεροι.
Εκεί που το 2015 γένναγαν και τα κοκόρια τους και έπιαναν όλα τα κόλπα και την επόμενη μέρα τα αντίθετά τους, εκεί που κοιτούσαν τι θα πει ο ηγέτης για να προσαρμόσουν τη σκέψη και τα επιχειρήματά τους, τώρα δεν περνά τίποτα, δεν επικοινωνείται τίποτα, υπάρχει τρομερή δυσχέρεια να περάσουν τα πολιτικά τους μηνύματα, έξω από το στενό κομματικό ακροατήριο.
Δεν τον ακούν, ό,τι κι αν λέει!
Εμμονικά θα έλεγε κανείς.
Μια πλειάδα πολιτικών λόγων και ζητημάτων που προέκυψαν κατά τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είναι πιθανότατα οι λόγοι, αλλά είναι και κάτι άλλο. Πιο “προσωπικό”.
Μετά τον πολιτικό έρωτα, ήρθε μοιραία και νομοτελειακά ο συλλογικός ξενέρωτας!
Δεν ήταν ο “εκλεκτός”, δεν ήταν ο “διαφορετικός”, δεν ήταν κάτι εξαιρετικό!
Όπως η σύζυγος που δεν ακούει τον εν διαστάσει πρώην καλό της, ό,τι κι αν της λέει ό,τι και αν της τάζει για να ξαναπροσπαθήσουν, για να του δώσει ακόμη μια ευκαιρία, κάτι ανάλογο συμβαίνει με την κοινή γνώμη και τον Αλέξη Τσίπρα. Τουλάχιστον σε αυτή τη φάση.
Μετεκλογικά θα κληθεί να αποδείξει πόσο προσωποπαγές κόμμα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ κι αν η κριτική θα φτάσει στο σημείο αμφισβήτησής του.
Γιατί πολλοί θα τον ψέξουν για πολλά, δεν υπάρχει όμως -εκτιμούν οι κομματικοί- ο πολιτικός εντός της Κουμουνδούρου, που θα ενσαρκώσει τη μετάβαση.
Αυτά στον προοδευτικό χώρο.
Στον συντηρητικό χώρο, στη ΝΔ για παράδειγμα, αν έχανε ο οποιοσδήποτε αρχηγός με 9% εκλογές...
Οι περισσότεροι θα προτιμούσαν να σπάνε πέτρες σε ένα νταμάρι και να γίνουν έτσι απείρως παραγωγικότεροι.
Εκεί που το 2015 γένναγαν και τα κοκόρια τους και έπιαναν όλα τα κόλπα και την επόμενη μέρα τα αντίθετά τους, εκεί που κοιτούσαν τι θα πει ο ηγέτης για να προσαρμόσουν τη σκέψη και τα επιχειρήματά τους, τώρα δεν περνά τίποτα, δεν επικοινωνείται τίποτα, υπάρχει τρομερή δυσχέρεια να περάσουν τα πολιτικά τους μηνύματα, έξω από το στενό κομματικό ακροατήριο.
Δεν τον ακούν, ό,τι κι αν λέει!
Εμμονικά θα έλεγε κανείς.
Μια πλειάδα πολιτικών λόγων και ζητημάτων που προέκυψαν κατά τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είναι πιθανότατα οι λόγοι, αλλά είναι και κάτι άλλο. Πιο “προσωπικό”.
Μετά τον πολιτικό έρωτα, ήρθε μοιραία και νομοτελειακά ο συλλογικός ξενέρωτας!
Δεν ήταν ο “εκλεκτός”, δεν ήταν ο “διαφορετικός”, δεν ήταν κάτι εξαιρετικό!
Όπως η σύζυγος που δεν ακούει τον εν διαστάσει πρώην καλό της, ό,τι κι αν της λέει ό,τι και αν της τάζει για να ξαναπροσπαθήσουν, για να του δώσει ακόμη μια ευκαιρία, κάτι ανάλογο συμβαίνει με την κοινή γνώμη και τον Αλέξη Τσίπρα. Τουλάχιστον σε αυτή τη φάση.
Μετεκλογικά θα κληθεί να αποδείξει πόσο προσωποπαγές κόμμα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ κι αν η κριτική θα φτάσει στο σημείο αμφισβήτησής του.
Γιατί πολλοί θα τον ψέξουν για πολλά, δεν υπάρχει όμως -εκτιμούν οι κομματικοί- ο πολιτικός εντός της Κουμουνδούρου, που θα ενσαρκώσει τη μετάβαση.
Αυτά στον προοδευτικό χώρο.
Στον συντηρητικό χώρο, στη ΝΔ για παράδειγμα, αν έχανε ο οποιοσδήποτε αρχηγός με 9% εκλογές...
θα τον έβγαζαν έξω μαζί με την καρέκλα και το γραφείο, ακόμη κι αν ήθελε να μείνει!
Θα γινόταν παρελθόν με συνοπτικές διαδικασίες και έπειτα θα ξεκινούσε η κούρσα της διαδοχής.
Θα γινόταν παρελθόν με συνοπτικές διαδικασίες και έπειτα θα ξεκινούσε η κούρσα της διαδοχής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου