Ετυμολογικά, το ρήμα «εκλιπαρώ» προέρχεται από την σύνθεση του «εκ» και του «λιπαρός».
Λιπαρός είναι ο καλυμμένος με λάδι ή λίπος, αυτός που γλιστράει, ο άπιαστος, ο γλίτσας. Ο Μπαμπινιώτης τα γράφει αυτά.
Το «εκλιπαρώ» ως συνθετικό ρήμα, σημαίνει «παρακαλώ ικετευτικά».
Βρε τον τσαμπουκά τον Αλέξη λοιπόν. Έφθασε να παρακαλά ικετευτικά τα ίδια τα μέλη του υπουργικού του συμβουλίου;
Και του το λέγανε οι νουνεχείς από παλιά: «Αυτός ο Πάνος, μέχρι μουστάκι θα σε βάλει να ξυρίσεις».
Δεν πειράζει παλικάρια μου. Καιρός φέρνει τα λάχανα, καιρός τα παραπούλια. Καιρός φέρνει τους τσαμπουκάδες, καιρός τις εξευτελιστικές ικεσίες. Επειδή είμαστε και ναυτικός λαός, το λέμε κι αλλιώς στους (αγαπημένους του Πολάκη) καφενέδες των λιμανιών: «Οι μούτσοι που …φιλούσαμε, γίνανε καπετάνιοι.» Και ως γνωστόν, στους καπετάνιους δεν πουλάμε νταηλίκι διότι δεν το ‘χουν σε τίποτα να μας πετάξουν στο πέλαγος από την πλαϊνή σανίδα ή να ρίξουν το καράβι στην ξέρα επειδή έτσι τους την βάρεσε. Οπότε, άπαξ και ο μούτσος καταφέρει να γίνει (τυπικός ή ουσιαστικός) πλοίαρχος, οι υπόλοιποι κάνουν την κορόιδα και τον καλοπιάνουν.
Ο Αλέξης λοιπόν, το διαρκές ύφος του οποίου θα ζήλευε και κουτσαβάκης από την περίοδο του Μπαϊρακτάρη, βρέθηκε στην αλλόκοτη θέση να παρακαλά τους υπουργούς που ο ίδιος διόρισε, να μην τον ρίξουν. Τους εκλιπάρησε να μην υπερψηφίσουν πρόταση μομφής που ενδέχεται να φέρει η ΝΔ στη Βουλή. Τους ζήτησε να δεσμευτούν μπροστά του και ενώπιον των συναδέλφων τους, ότι δεν θα την κάνουν από το καράβι των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ μόλις δουν το αντίπαλο σκαρί να τους πλευρίζει με άγριες διαθέσεις. Κι αφού το είπε (ο κουρσάρος), τους άφησε να σουρομαδηθούν μπροστά του, λες και τόση ώρα ο πρωθυπουργός τους δεν μιλούσε με άκρα σοβαρότητα, αλλά …ξυνόταν.
Τέλος πάντων, ακόμα κι οι περήφανοι καπεταναίοι που δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους, που ήταν ο φόβος και ο τρόμος των πέντε θαλασσών και των τριών ηπείρων, φθάνουν στο θλιβερό σημείο να παρακαλούν τους μούτσους τους. That’s life.
Ελπίζουν βασίμως ότι...
κάποτε θα ξαναβρεθούν σε θέση ισχύος, αλλά τώρα ζορίζονται, οπότε αμολάνε κι ένα «σας παρακαλώ ρε παιδιά», μπας και πιάσει. Και πιάνει εδώ που τα λέμε. Όλο και κάποιοι πρώην εθνικοπατριώτες δηλώνουν την πίστη τους στον ετροιμόροπο. Βέβαια -οποία κατάντια- αυτός που δεν ήταν ικανοποιημένος με τίποτα λιγότερο από την αλλαγή της Ευρώπης και το σάρωμα των διεθνών αγορών, σήμερα να νιώθει ευτυχής με μια δήλωση νομιμοφροσύνης της Κουντουρά, του Κουίκ και του Παπαχριστόπουλου. Δεν βαριέστε, κάθε εποχή με τα μέτρα και τα σταθμά της.
Επί του παρόντος, ας διαχειριστούν την μιζέρια και την κατάπτωση τους κι ας παρηγορηθούν με την ιδέα ότι και ο Κυριάκος μετά από μερικά χρόνια μπορεί να βρεθεί στην ίδια ακριβώς θέση: Να εκλιπαρεί τα μέλη του υπουργικού του συμβουλίου να μην τον γκρεμίσουν κι αυτά να σκέφτονται «τι μας λέει τώρα ο τελειωμένος»….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου