RADAR: Ο ΑΓΡΥΠΝΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ: ΣΥΡΙΖΟΚΑΤΣΑΠΛΙΑΔΙΚΟ - ΔΙΕΘΝΗ ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΑ ΣΟΥΡΓΕΛΑ: Ένας άσχετος πρωθυπουργός (Όταν το ραντεβού με τη μοίρα στοιχίζει 100 δισ.)

Πολύ συχνά με τον Αλέκση δυσκολεύομαι να καταλάβω αν λέει συνειδητά ψέματα ή αν δεν καταλαβαίνει τίποτα από αυτά για τα οποία με τεράστια σιγουριά μιλάει.

Συνήθως καταλήγω σε έναν συνδυασμό των δύο, καθώς ο Έλληνας πρωθυπουργός φανερά δυσκολεύεται να κατανοήσει οτιδήποτε δεν έχει να κάνει με κομματικές μηχανορραφίες και ενδοσυριζαϊκά παιχνίδια εξουσίας, αλλά αυτό δεν τον εμποδίζει να ξεστομίσει ό,τι νομίζει πως τον συμφέρει να ακουστεί. Αυτό έχει συχνά ως αποτέλεσμα τα ψέματά του να μην κρίνονται ως ψέματα, αλλά ως αφέλειες ενός αδαούς.

Τελευταίο κρούσμα του συνδυασμού ψέματος και αδυναμίας κατανόησης είναι η απάντηση που έδωσε στον Ισπανό ευρωβουλευτή ο οποίος του θύμισε πως το κόστος για την Ελλάδα από το εγκληματικό παπατζηλίκι του 2015 ήταν 100 δισ.

Σε αυτή την υπενθύμιση ο Αλέκσης, αφού θύμωσε και έβγαλε καπνούς από τα αυτάκια του, απάντησε πως, αν αυτό ήταν αλήθεια, θα είχε αυξηθεί το δημόσιο χρέος, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά ότι για να είσαι καλός ψεύτης, εκτός από θράσος, χρειάζεται και μυαλό.

Μετά τον Αλέκση, ακολούθησε ο σύντροφος βουλευτής Σιμορέλης, ο οποίος είπε ότι αν η χασούρα ήταν 100 δισ. θα πρέπει να είχε αυξηθεί κατά 100 δισ. το χρέος της χώρας και είμαι βέβαιος πως τώρα που γράφω ή τώρα που διαβάζετε (δύο «τώρα» για διαφορετικές χρονικές στιγμές... μαγεία) θα έχουν προστεθεί και άλλα στελέχη της Πρώτης Φοράς Αριστεράς στη σειρά των ανθρώπων που παίζουν στο ριάλιτι «Πες τα όπως ο Τσίπρας».

Επειδή είναι κρίμα και για να βοηθήσω τον Τσίπρα και τους παρατρεχάμενούς του, θα εξηγήσω με όσο πιο απλό τρόπο μπορώ το λάθος τους και θα τους παρακαλέσω, αν θέλουν να υπερασπιστούν τη θητεία του τύπου που θέλει να τραβήξει την προσοχή ακόμα και με το νι του, να βρουν κάτι άλλο να λένε. Κάτι που να μπορεί να πείσει όσους ακόμα δεν έχουν καταλάβει ότι σιγά σιγά πρέπει να αρχίσουμε να αμφιβάλλουμε ακόμα και για το αν το όνομα του πρωθυπουργού είναι Αλέκσης και το επώνυμό του Τσίπρας.

Για αρχή να πούμε στον Αλέκση και τους παρατρεχάμενούς του ότι δεν είναι όλη η οικονομία μιας χώρας το δημόσιο. Μπορεί εκείνον να τον εδιαφέρει μόνο αυτό, καθώς πρόκειται για λεφτά που μπορεί να διαχειριστεί για τις κομματικές του ανάγκες, αλλά υπάρχει κάτι που λέγεται ιδιωτική οικονομία, το οποίο έχασε και εξακολουθεί να χάνει πολλά από τους κουτοπόνηρους κουτσαβακισμούς του. Αλλά αυτό είναι το πιο απλό να το καταλάβει ή μπορεί ακόμα και να το ξέρει.

Το κάπως πιο δύσκολο είναι να καταλάβει τι εννοούμε όταν λέμε ότι αυτός και ο άλλος που μας κάνει φιγούρα με το νι του, κόστισαν ή έχασαν ή στοίχισαν στη χώρα 100 δις.

Θα προσπαθήσω να το κάνω τόσο απλό, ώστε να μπορεί να το καταλάβει μέχρι και υπουργός:

Αν τα εισοδήματά μου είναι 1.000, μου προταθεί μια δουλειά με 10.000 και εγώ είτε την αρνηθώ είτε τελικά δεν καταφέρω να την πάρω, χάνω 9.000. Μπορώ να πω ότι η απροθυμία ή η ανικανότητά μου, μου στοίχισαν 9.000, χωρίς αυτό να σημαίνει πως αυτό το ποσό το χρωστάω.

Αν μου προταθεί μια επένδυση, εγώ την αρνηθώ και αποδειχθεί πως, αν είχα επενδύσει, θα είχα κερδίσει 10.000, έχω χάσει 10.000. Αλλά δεν τις χρωστάω.

Αν έχω 10 στην τσέπη μου και την ώρα που πάω να τα βγάλω από την τσέπη περάσει δίπλα μου μια φρικτή καλλονή (όπως πολύ γλαφυρά περιγράφει μια συγκεκριμένη κατηγορία γυναικών ο Ζάχος ο Χατζηφωτίου) και από τον πανικό τα 10 μου πέσουν από τα χέρια και χαθούν, μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι η λιγούρα μου μου κόστισε 10. Αλλά δεν τα χρωστάω. Απλώς τα έχασα.

Αν – αυτό είναι λίγο πιο σύνθετο και θέλει προσοχή – με κάποιον από τους παραπάνω τρόπους χάσω 5.000 και εξαιτίας αυτής της χασούρας αναγκαστώ να δανειστώ 2.500 (τα ήθελα για να αγοράσω κάτι και τώρα δεν τα έχω), τότε θα έχω αυξήσει το όποιο χρέος μου κατά 2.500, αλλά αυτό το ποσό δεν περιγράφει με ακρίβεια το πόσα έχασα.

Αν η κακιά η μοίρα τα φέρει και γίνω πρωθυπουργός μια χώρας και με την ανικανότητα, την ανοησία και τα παιχνίδια εξουσίας μου...

εμποδίσω την ανάπτυξη της οικονομίας, αν διακόψω τη δειλή αλλά φανερή πορεία προς τα πάνω, αν χάσω ή απορρίψω τις ευκαιρίες που μου δίνονται να κινήσω λίγο πιο γρήγορα τις μηχανές της, έχω κοστίσει στη χώρα μου. Έχω χάσει. Δεν την έχω υποχρεωτικά φεσώσει παραπάνω, αλλά την έχω εμποδίσει να σηκώσει το φέσι πάνω από τα μάτια και να δει τι γίνεται μπροστά της μια ώρα αρχύτερα. Και μπράβο μου.