Ο Γκυ Ντεμπόρ προείδε εγκαίρως, ήδη από την δεκαετία του ’60, το τι
θα βιώνουμε στην «κοινωνία του θεάματος» σε μια εποχή σαν τη σημερινή
που αποθεώνει την όποια εικονική πραγματικότητα και ωραιοποιεί
ηλεκτρονικά, μέσα από λογισμικές επεξεργασίες, την εικόνα υπαρκτών όντων
προσάπτοντάς τους ανύπαρκτες τελειότητες.
Η εικονολατρεία στο απόγειό
της μέσα από την πολύχρωμη επιδερμική επιφάνεια της προπαγάνδας πάσης
φύσεως και παντός επιστητού.
Από αυτήν την παγίδα του εντυπωσιασμού δεν
θα μπορούσε να ξεφύγει ούτε και η επιστήμη. Εξού και οι πομπώδεις
προαναγγελίες για επικείμενες βαρυσήμαντες ανακοινώσεις σχετικά με
συνταρακτικά ευρήματα στον πλανήτη Άρη που επέπρωτο να λύσουν το
«μυστήριο» που τον περιβάλλει. Κι αυτές, όταν ήρθαν ως «αμερικανιές»,
μέσα από χρονικά επιταχυνόμενα βιντεάκια, δεν ήταν άλλες από τις
εικαζόμενες σταγόνες αλμυρού νερού που τροφοδοτούν κάποια ρυάκια που
φαίνεται να ρέουν για κάποιο διάστημα στις αχανείς ερήμους του, στην
πορεία του αρειανού έτους, καθώς οι πάγοι λιώνουν στους πόλους του
«κόκκινου πλανήτη» κατά την διάρκεια του θέρους του.
Όσο σημαντική κι αν είναι η ανακάλυψη ρέοντος ύδατος στην αρειανή
Σαχάρα, στα πλαίσια πάντα της επιστημονικής κοινότητας η οποία είναι και
η μόνη αρμόδια για να την αξιολογήσει και να την επιβραβεύσει, τόσο
απελπιστικά χλωμή εμφανίζεται ως προπαγανδιστικό όπλο της επιστήμης στον
«χύδην όχλο». Αυτός δεν πρόκειται να εντυπωσιασθεί με οτιδήποτε
λιγότερο από την ανίχνευση, αν όχι την σύλληψη, ενός εξωγήϊνου όντος το
οποίο θα εκτεθεί σε κοινή θέα, προς επιβεβαίωση της υπεροχής της
ανθρώπινης υπόστασης έναντι των διαστημικών εκτοπλασμάτων. Αγνοώντας
φυσικά τους κινδύνους που εμπεριέχει το κυνήγι της πιθανής επαφής μας με
εξωγήϊνους και την σχολή σκεψης που προειδοποιεί πως «αν κτυπήσει το
κοσμικό τηλέφωνο, μην απαντήσετε», γιατί ποτέ δεν ξέρετε αν οι «ξένοι»
που θα θελήσουν να μας επισκεφθούν δεν αισθανθούν αποστροφή για μας,
ανάλογη με αυτήν που νοιώθουμε εμείς για τις κατσαρίδες και που μας
κάνει να τις πατάμε με αηδία στριγγλίζοντας συγχρόνως από ανατριχίλα.
Και μια και αναφερθήκαμε στο λεγόμενο «σύνδρομο της κατσαρίδας», τι είδους ζωή περιμένετε να βρείτε στον Άρη;
Στην καλύτερη περίπτωση, αν
δεν είναι απλά μικροβιακή, τι θα μπορούσε να επιβιώνει στο υπέδαφος
ενός πλανήτη που βολοδέρνεται από υπεριώδεις καταιγίδες, ελλείψει
προστατευτικής ατμόσφαιρας;
Μα κατσαρίδες και σκορπιοί. Όντα με κελύφη
που τα προστατεύουν από επικίνδυνες ακτινοβολίες, υπεριώδεις,
ραδιενεργές και ότι άλλο βάλει ο νους σας, είναι τα μόνα όντα που
επιβιώνουν σε τέτοιες συνθήκες και τα μόνα που θα επιβιώσουν στη γη μας
μετά από ένα πυρηνικό όλεθρο. Δεν είναι άλλωστε συμπτωματικό ότι όσες
προσπάθειες έγιναν μέχρι τώρα σε αμερικανικές ερήμους, σε περιβάλλοντα
δηλαδή προσομοιάζοντα με την πλανητική ερήμωση, να δημιουργηθούν
πειραματικές βιοσφαιρικές αμπούλες για να επιβιώσουν μέσα τους άνθρωποι
κατά τα πρότυπα μιας πρωτόλειας πλανητικής αποικίας, εγκαταλείφθηκαν
άρον-άρον γιατί πάντα γέμιζαν με κατσαρίδες!!!
Ένα ταξίδι στον Άρη είναι ένα ταξίδι στη Σαχάρα. Ένα είδος διαστημικού ράλλυ τύπου Paris-Dakar. Μόνο που το τελευταίο είναι πολύ πιο οικονομικό. Το ταξίδι στον Άρη κάποιος θα πρέπει να το χρηματοδοτήσει αδρά. Κάποιος ή κάποιοι θα πρέπει να πεισθούν ότι αξίζει τον κόπο να πληρώσουν γι’ αυτό οι λαοί ή κάποιοι υπέρμετρα πλούσιοι. Εξού και το ρέον αλμυρό ύδωρ των συνταρακτικών ανακοινώσεων, και ο επιχειρούμενος εντυπωσιασμός, ο στοχεύων στην συνεχιζόμενη χρηματοδότηση των πολυέξοδων διαστημικών προγραμμάτων. Τα οποία σημειωτέον θα συνεχίζονται, όχι τόσο γιατί οι εξουσιαστές της γης νοιάζονται για την προέλευση του φαινομένου της ζωής, όσο γιατί όποιος κατορθώσει να στήσει πρώτος τα άρματά του «εκεί ψηλά», μπορεί να εξουσιάζει τον δικό μας πλανήτη «εδώ κάτω», καλύτερα γι’ αυτόν και χειρότερα για όλους εμάς τους πολλόυς.
Όμως
Tο σύμπαν των δισεκατομμυρίων γαλαξιών, που ο καθένας τους εμπεριέχει δισεκατομμύρια ήλιους οι οποίοι περιβάλλονται συνολικά από εξίσου απειράριθμους πλανήτες, κρύβει πολλές εκπλήξεις, και σίγουρα δεν φτιάχτηκε μόνο και μόνο για να αποθεωθεί ο Βασίλης Λεβέντης με την είσοδό του στην Βουλή των Ελλήνων. Σίγουρα θα έχει κι άλλα πράγματα στο νου του που μάλλον δεν θα κατορθώσουμε να τα μάθουμε ποτέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου