Είναι αλήθεια ότι υπάρχουν πολλοί που έχτισαν πολιτικές και άλλες
καριέρες προτάσσοντας ιδέες και σύμβολα, όπως πατρίδα, σημαία, έθνος,
Ορθοδοξία, που θεωρούνται ιερά από ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας.
Αυτοί που το έκαναν, λεηλατώντας στην ουσία αυτές τις ιερές έννοιες, χαρακτηρίζονται -και σωστά- ως πατριδοκάπηλοι και θεομπαίχτες. Διότι όταν επικαλείσαι και κάνεις ιδεολογική σημαία σου μόνο για το φαίνεσθαι ιδέες και σύμβολα, σου πρέπουν τέτοιοι κι ακόμη χειρότεροι χαρακτηρισμοί.
Αυτοί που το έκαναν, λεηλατώντας στην ουσία αυτές τις ιερές έννοιες, χαρακτηρίζονται -και σωστά- ως πατριδοκάπηλοι και θεομπαίχτες. Διότι όταν επικαλείσαι και κάνεις ιδεολογική σημαία σου μόνο για το φαίνεσθαι ιδέες και σύμβολα, σου πρέπουν τέτοιοι κι ακόμη χειρότεροι χαρακτηρισμοί.
Η ζημιά που έκαναν και κάνουν όσοι χρησιμοποιούν για
ιδιοτελείς σκοπούς τις προαναφερθείσες ιδέες και σύμβολα είναι μεγάλη,
διότι αφενός μεν τις απαξίωσαν στα μάτια του λαού, αφετέρου στέρησαν τη
δυνατότητα από τους αγνούς, ιδεολόγους πατριώτες να τις επικαλούνται.
Η κατάσταση αυτή οδήγησε σταδιακά στην αλλοίωση των παραδοσιακών χαρακτηριστικών της ελληνικής κοινωνίας. Ενώ, για παράδειγμα, τη δεκαετία του '10 ή ακόμη και του '40 οι Ελληνες ήταν έτοιμοι να ανταποκριθούν με αυταπάρνηση στο πρώτο κάλεσμα της πατρίδας, και το έκαναν πολεμώντας πρώτα επί δέκα χρόνια στα Βαλκάνια και στη Μικρά Ασία και μετά στην Ηπειρο, στη Γραμμή Μεταξά και την Εθνική Αντίσταση, σταδιακά το πατριωτικό αίσθημα των Ελλήνων μεταλλάχθηκε, με αποτέλεσμα σήμερα να φοβάται κανείς να πει ότι είναι Ελληνας πατριώτης, ότι αγαπά το ελληνικό έθνος και την πατρίδα, ότι θεωρεί την Ορθοδοξία μέρος της ταυτότητας του Ελληνα, ότι οφείλουμε σεβασμό στη σημαία και στον εθνικό μας ύμνο, για να μην παρεξηγηθεί, ακριβώς επειδή έκαναν «σημαία» τους αυτές τις ιδέες και τα σύμβολα οι πατριδοκάπηλοι και οι θεομπαίχτες.
Από την άλλη πλευρά, υπάρχει ένα σοβαρό κομμάτι στην ελληνική κοινωνία, που βρίσκεται στην αντίπερα όχθη από τους πατριδοκάπηλους και τους θεομπαίχτες, είναι οι κατ' επάγγελμα ανθέλληνες, αντιεθνικιστές, αναρχικοί, αριστεροί και μια σειρά από ομάδες, που έκαναν καριέρα αμφισβητώντας τις έννοιες πατρίδα, έθνος, σημαία, εθνικός ύμνος και Ορθοδοξία, φτάνοντας στο σημείο σήμερα να καταλάβουν και την ίδια την εξουσία.
Το αξιοσημείωτο και ταυτοχρόνως επικίνδυνο για τον Ελληνισμό και την πατρίδα, που χρήζει ειδικής έρευνας και ανάλυσης, είναι ότι ομάδα ατόμων αυτής της... ιδεολογίας, με αξιοθαύμαστη επιμονή και μεθοδικότητα, εδώ και δεκαετίες έχει διαβρώσει τους μηχανισμούς του κράτους και κυρίως της Παιδείας, με προφανή στόχο να αναθεωρήσει την Ιστορία και να αλλοιώσει τα ιδιαίτερα και παραδοσιακά χαρακτηριστικά του ελληνικού έθνους.
Αν μελετήσει κανείς τη στελέχωση και την ακαδημαϊκή συμπεριφορά στις έδρες Ιστορίας των ελληνικών πανεπιστημίων, θα διαπιστώσει ότι κάποιο κέντρο έχει κάνει «πολύ καλή δουλειά», με αποτέλεσμα πλέον τα Ελληνόπουλα να μπολιάζονται με τη λογική του... συνωστισμού, της αμφισβήτησης του Κρυφού Σχολιού, της αμφισβήτησης της προσφοράς του Μακρυγιάννη, ενώ στήνονται νέα τοτέμ, με γεγονότα και «ήρωες» που όχι μόνο δεν πρόσφεραν στο έθνος και στην πατρίδα, αλλά τουναντίον έδρασαν ανθελληνικά και αντιπατριωτικά. Τα παραδείγματα είναι πάμπολλα, με τελευταίο την ηρωοποίηση του Γρηγορόπουλου και του Παύλου Φύσσα, που μπορεί να πλήρωσαν με τη ζωή τους την άδικη βία του κράτους και ενός κόμματος, όμως εθνικοί ήρωες και μάρτυρες δεν είναι.
Η κατάσταση αυτή οδήγησε σταδιακά στην αλλοίωση των παραδοσιακών χαρακτηριστικών της ελληνικής κοινωνίας. Ενώ, για παράδειγμα, τη δεκαετία του '10 ή ακόμη και του '40 οι Ελληνες ήταν έτοιμοι να ανταποκριθούν με αυταπάρνηση στο πρώτο κάλεσμα της πατρίδας, και το έκαναν πολεμώντας πρώτα επί δέκα χρόνια στα Βαλκάνια και στη Μικρά Ασία και μετά στην Ηπειρο, στη Γραμμή Μεταξά και την Εθνική Αντίσταση, σταδιακά το πατριωτικό αίσθημα των Ελλήνων μεταλλάχθηκε, με αποτέλεσμα σήμερα να φοβάται κανείς να πει ότι είναι Ελληνας πατριώτης, ότι αγαπά το ελληνικό έθνος και την πατρίδα, ότι θεωρεί την Ορθοδοξία μέρος της ταυτότητας του Ελληνα, ότι οφείλουμε σεβασμό στη σημαία και στον εθνικό μας ύμνο, για να μην παρεξηγηθεί, ακριβώς επειδή έκαναν «σημαία» τους αυτές τις ιδέες και τα σύμβολα οι πατριδοκάπηλοι και οι θεομπαίχτες.
Από την άλλη πλευρά, υπάρχει ένα σοβαρό κομμάτι στην ελληνική κοινωνία, που βρίσκεται στην αντίπερα όχθη από τους πατριδοκάπηλους και τους θεομπαίχτες, είναι οι κατ' επάγγελμα ανθέλληνες, αντιεθνικιστές, αναρχικοί, αριστεροί και μια σειρά από ομάδες, που έκαναν καριέρα αμφισβητώντας τις έννοιες πατρίδα, έθνος, σημαία, εθνικός ύμνος και Ορθοδοξία, φτάνοντας στο σημείο σήμερα να καταλάβουν και την ίδια την εξουσία.
Το αξιοσημείωτο και ταυτοχρόνως επικίνδυνο για τον Ελληνισμό και την πατρίδα, που χρήζει ειδικής έρευνας και ανάλυσης, είναι ότι ομάδα ατόμων αυτής της... ιδεολογίας, με αξιοθαύμαστη επιμονή και μεθοδικότητα, εδώ και δεκαετίες έχει διαβρώσει τους μηχανισμούς του κράτους και κυρίως της Παιδείας, με προφανή στόχο να αναθεωρήσει την Ιστορία και να αλλοιώσει τα ιδιαίτερα και παραδοσιακά χαρακτηριστικά του ελληνικού έθνους.
Αν μελετήσει κανείς τη στελέχωση και την ακαδημαϊκή συμπεριφορά στις έδρες Ιστορίας των ελληνικών πανεπιστημίων, θα διαπιστώσει ότι κάποιο κέντρο έχει κάνει «πολύ καλή δουλειά», με αποτέλεσμα πλέον τα Ελληνόπουλα να μπολιάζονται με τη λογική του... συνωστισμού, της αμφισβήτησης του Κρυφού Σχολιού, της αμφισβήτησης της προσφοράς του Μακρυγιάννη, ενώ στήνονται νέα τοτέμ, με γεγονότα και «ήρωες» που όχι μόνο δεν πρόσφεραν στο έθνος και στην πατρίδα, αλλά τουναντίον έδρασαν ανθελληνικά και αντιπατριωτικά. Τα παραδείγματα είναι πάμπολλα, με τελευταίο την ηρωοποίηση του Γρηγορόπουλου και του Παύλου Φύσσα, που μπορεί να πλήρωσαν με τη ζωή τους την άδικη βία του κράτους και ενός κόμματος, όμως εθνικοί ήρωες και μάρτυρες δεν είναι.
Ομως γιατί τα λέμε όλα αυτά;
Αφορμή για το άρθρο αυτό ή μάλλον η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν η απαράδεκτη στάση του Ελληνα πρωθυπουργού την ώρα που η μπάντα των Ενόπλων Δυνάμεων παιάνιζε τον εθνικό ύμνο της Γαλλίας στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτου, κατά την επίσημη τελετή κατάθεσης στεφάνου από τον Γάλλο πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ.
Ο Ελληνας πρωθυπουργός, γαλουχημένος με τα νάματα της Αριστεράς και της... προόδου, ήτοι καταλήψεις, ανυπακοή στο κράτος, βανδαλισμοί στη δημόσια περιουσία, απαξίωση και απαρέσκεια στις έννοιες του πατριωτισμού που προαναφέρθηκαν, απέδειξε ότι βρίσκεται στον κόσμο του, δηλαδή στον κόσμο που έπλασε όλα αυτά τα χρόνια κατά τα οποία υπηρέτησε τις αξίες της ΚΝΕ και εν συνεχεία του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ. Αντί να καθίσει σε στάση προσοχής, προκειμένου να τιμήσει τον καλεσμένο και τη χώρα του, που είναι ο κύριος σύμμαχός μας στην Ευρώπη, είχε σταυρωμένα τα χέρια του, ανοιχτά τα πόδια του και ατένιζε τον ουρανό!
Επειδή τίποτε δεν είναι τυχαίο στη ζωή, ήλθε η στιγμή οι Ελληνες να προβληματιστούμε σοβαρά, διότι:
Αφορμή για το άρθρο αυτό ή μάλλον η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν η απαράδεκτη στάση του Ελληνα πρωθυπουργού την ώρα που η μπάντα των Ενόπλων Δυνάμεων παιάνιζε τον εθνικό ύμνο της Γαλλίας στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτου, κατά την επίσημη τελετή κατάθεσης στεφάνου από τον Γάλλο πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ.
Ο Ελληνας πρωθυπουργός, γαλουχημένος με τα νάματα της Αριστεράς και της... προόδου, ήτοι καταλήψεις, ανυπακοή στο κράτος, βανδαλισμοί στη δημόσια περιουσία, απαξίωση και απαρέσκεια στις έννοιες του πατριωτισμού που προαναφέρθηκαν, απέδειξε ότι βρίσκεται στον κόσμο του, δηλαδή στον κόσμο που έπλασε όλα αυτά τα χρόνια κατά τα οποία υπηρέτησε τις αξίες της ΚΝΕ και εν συνεχεία του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ. Αντί να καθίσει σε στάση προσοχής, προκειμένου να τιμήσει τον καλεσμένο και τη χώρα του, που είναι ο κύριος σύμμαχός μας στην Ευρώπη, είχε σταυρωμένα τα χέρια του, ανοιχτά τα πόδια του και ατένιζε τον ουρανό!
Επειδή τίποτε δεν είναι τυχαίο στη ζωή, ήλθε η στιγμή οι Ελληνες να προβληματιστούμε σοβαρά, διότι:
Aπό τη μία οι πατριδοκάπηλοι και οι θεομπαίχτες και από
την άλλη οι εθνομηδενιστές και οι πατριδοκτόνοι, οδηγούν το έθνος και
την πατρίδα στη διάλυση.
Να μην τους αφήσουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου