"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


KOINΩΝΙΑ και ΠΟΛΙΤΙΚΗ στην ΣΥΡΙΖΟΠΛΗΚΤΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Ενα ανάδελφο έθνος στην εποχή του Λάκη



Ομολογώ ότι δεν καταλαβαίνω τον θόρυβο που προκλήθηκε επειδή ο κ. Τσίπρας επέλεξε ως συνδαιτυμόνα του τον κ. Λαζόπουλο στη βραδινή έξοδό του με τον κ. Ολάντ. Ο εθνικός μας Λάκης αποτελεί εδώ και καιρό το ίνδαλμα χιλιάδων Ελλήνων που παρακολουθούν μετά πάθους τις τηλεοπτικές παρόλες του, άρα αναπόφευκτα ο Πρωθυπουργός που μονίμως συμπλέει με τα λαϊκά αισθήματα δεν θα μπορούσε να αγνοήσει την εθνική προσφορά του και φυσικά την παρέα του.

Αλλωστε, μην το ξεχνάμε, ο λαοφιλής διασκεδαστής έχει εξειδικευθεί εδώ και πολύ καιρό στα σφιχταγκαλιάσματα με την πολιτική και οικονομική εξουσία. Κότερα και ταξίδια με μεγαλοεπιχειρηματίες, σύμβουλος επί αστρολογικών θεμάτων της εξουσίας, τεχνικός και πολιτικός συνεργάτης για CD και κρυφές μαγνητοφωνήσεις, έχει όλο το απαραίτητο know how για να συντροφεύει  δύο ηγέτες σε μια νυχτερινή έξοδο.


 
Ποιος άλλος θα μπορούσε να εκφράσει καλύτερα τις αγωνίες και τα αντιμνημονιακά πάθη του λαού από τον σόουμαν που διαχρονικά μέσα από τις τηλεοπτικές οθόνες εκπέμπει - και συγχρόνως διαπλάθει - τις ανησυχίες, τις φοβίες, τις κραυγές ενός ανάδελφου έθνους; 


Ποιος άλλος εξέφραζε καλύτερα  την κουλτούρα αντίστασης  που διαπερνούσε τις πλατείες του «Oχι» και των αγανακτισμένων συνελλήνων; 


Ποιος τόνωνε το καθημαγμένο ηθικό  των τηλεθεατών απέναντι στις προκλήσεις του κάθε Σόιμπλε, ποιος έδινε τη μάχη για τα πραξικοπήματα των Ευρωπαίων απέναντι στη λαοπρόβλητη κυβέρνησή μας;


 
Ο τηλαυγής Λάκης αποτελεί τον αυθεντικό εκφραστή, τον εγγυητή της λαϊκότητας και όχι του λαϊκισμού, όπως θέλουν να πιστεύουν ορισμένοι νερόβραστοι ευρωλιγούρηδες που έχουν ξεμείνει στην εποχή  Χατζηδάκη. Βρισκόμαστε πλέον στην εποχή της Αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ και όχι στην Aριστερά του Κύρκου για να ακούμε Μπετόβεν από φυσαρμόνικα.  


Τώρα θέλουμε νταούλια και ζουρνάδες για να χορεύουν οι αγορές και να αισθάνεται εθνική ανάταση ο λαός.


Χρειαζόμαστε εθνοκήρυκες συναισθημάτων που θυμίζουν το ένδοξο και ανέμελο παρελθόν και όχι ορθολογιστές ευρωλάγνους που επιμένουν οι αφελείς ότι χρειάζεται επιτέλους να γίνουμε ευνομούμενο κράτος.  


Λάκης, λοιπόν, και ξερό ψωμί, γιατί έτσι μας αρέσει...

Δεν υπάρχουν σχόλια: