Πού το βρήκαν τόσο μαλλί να ξάσουν εκεί στη Νέα Δημοκρατία;
Εδώ ο
Ελλην καίγεται κι αυτοί θα χτενίζονται για κάνα μήνα ακόμη. Ούτε την
αφάνα της κυρίας Σίας Αναγνωστοπούλου να διέθεταν. (Αφάνα υπουργού ως
γνωστόν και δη πανεπιστημιακού, όχι καμιάς καφετζούς).
Και το
θλιβερότερο όλων -ή το φαιδρότερο- είναι ότι δεν ξαίνουν το μαλλί
για να προσδιορίσουν πρώτα προς τα πού πρέπει να πάει το κάρο ώστε να
βρουν μετά και τον κατάλληλο αγωγιάτη αλλά ψάχνουν τον καραγωγέα πρώτα κι όποιον δρόμο θέλει ας πάρει.
Μη μου τους ύπνους τάραττε δηλαδή.
Μονίμως ψάχνουν τον «αντί». Αντι-Ανδρέα κάποτε, αντι-Τσίπρα τώρα
-εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο λαϊκισμός.
Οσο για την κυρία Σία Αναγνωστοπούλου με το νεφέλωμα που περιβάλλει έξωθεν κι έσωθεν την κεφαλή της, είναι το υπουργείο Παιδείας που έλκει παγίως λαμπρά αστέρια της πολιτικής;
Με τον παχύ λόγο και την
κάτισχνη ουσία;
Συνθέτει πάντως έκλαμπρο δίδυμο με τον υπουργό Φίλη
επάξιο καθώς φαίνεται του προηγηθέντος Μπαλτά – Κουράκη. Αναγκάστηκαν
μεν να κάνουν γαργάρα το νομοσχέδιο Μπαλτά για τα ΑΕΙ αλλά έσπευσαν να
ξεθεμελιώσουν τον κάρφο στον οφθαλμό του «πανεπιστημιακού» Σύριζα
(που κατακλύζει και την κυβέρνηση ε;) (πήξαμε στους καθηγητάδες
υπουργούς) (έως και Πελεγρίνη διαθέτει ο θίασος) τον κάρφο λέω στον
οφθαλμό τους, τα Συμβούλια Ιδρύματος, τα οποία εξουθένωσαν εν τω άμα
με Πράξη Νομοθετικού Περιεχόμενου. Αυτό τους έκαιγε πιο πολύ απ’ όλα.
Μπας και κόβουν τα Συμβούλια το κομματικό αλισιβερίσι από τις
πρυτανείες οπότε πώς θα συνεχιζόταν το ξεχαρβάλωμα που έχουν επιβάλει
στα ΑΕΙ.
«Αστεία πράγματα» δήλωσε για τα Φλαμπουροσταθακικά ο ευφραδής Σκουρλέτης. Η φαντασία στην εξουσία με τον Σύριζα -και «νέα ήθη» όχι αστεία.
Θα αφήσουν άραγε τι το παλαιοκομματικό που να μη το
αντιγράψουν, κάτι από το φαυλοκρατικό παρελθόν που να μη το
διαπράξουν;
Ως και το σαμαρικό ξωπέταγμα του Χάρη Θεοχάρη από τη
Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων αντιγράφουν -η Σαββαΐδου έχει τώρα
σειρά. Πρώτη Φορά Σαμαριστερά -ποια αστεία.
Εδώ παπάς εκεί παπάς άφαντα τα «ισοδύναμα». Και το ’ριξε στο λυγμικό ο Τσίπρας: «Μ’ ένα όνειρο τρελό / -ισοδύναμα να βρω- / τους εσάρωσα στην κάλπη, / μα στου Οκτώβρη τα μισά / σβήσαν τ’ άστρα τα χρυσά / ξαφνικά από τον ουρανό μας. / Ποια μοίρα με ζηλεύει / ποιο μάτι φθονερό / και χάθηκε η απάτη / προτού να τη χαρώ / σαν φόρος που αβγάτισε / σαν σύνταξη που μάδησε / στου ψεύδους μέσα το θολό νερό. / Με παρόλες σβουριχτές / έστω και απατηλές / να τους πείσω επιμένω / -ίσως πιάσει και αυτό / το ψευδές κι απατηλό / τ’ όνειρό μου το ναυαγισμένο».
Που θα πιάσει. Για καιρό ακόμα θα πιάνουν τα παραμύθια τους. Αυτό είναι και το μόνο κατόρθωμα του Σύριζα:
Να «περνάει» ό,τι επιθυμεί,
όπως επιθυμεί, όποτε επιθυμεί. Δες μόνο το απλούστερο όλων πώς
κατάφερε να εξοβελίσει από το λεξιλόγιο των ΜΜΕ τη λέξη «τρόικα». Ολοι
πια λένε και γράφουν για «εκπροσώπους των θεσμών» ή «των δανειστών».
Αντε καμιά φορά, οι πιο αυστηροί, «του κουαρτέτου». Δεν λέω για τα
μέτρα-φωτιά που παίρνονται χωρίς σχεδόν να ανοίγει μύτη.
Να ’ναι καλά ο (πανεπιστημιακός επίσης) υπουργός Μάρδας. Ονειρεύεται κι αυτός. Και χρόνια «επεξεργάζεται» το όνειρό του: Θερινό Νταβός σε ελληνικό ξερονήσι. Να ’χουμε και κάτι να ελπίζουμε. Οπως, προ ετών, μας δρόσιζε εκείνο το μεγαλοφυές σχέδιο, να στηθεί στον Ολυμπο, λέει, κάτι σαν Ντίσνεϊλαντ των αρχαίων θεών. Πενία Νταβός επεξεργάζεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου