ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΗΛΙΘΙΟΙ και ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΥΡΙΖΟΠΛΗΚΤΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Βλάκας με πατέντα ή ανεπανάληπτος ψεύτης???

Του Σάκη Μουμτζή

Η στάση του πρωθυπουργού τις τελευταίες μέρες αλλά και τα λεγόμενα του, δημιουργούν μερικά εύλογα ερωτήματα για την αντιληπτική του ικανότητα και την ειλικρίνεια του. Έτσι:

Είναι δυνατόν ο πρόεδρος του Σύριζα μόλις πριν από λίγες μέρες να αντιλήφθηκε πόσο τυχοδιωκτικές είναι οι απόψεις του Π. Λαφαζάνη με τον οποίον συνεργάζεται τουλάχιστον από το 2008;

Είναι δυνατόν ο πρωθυπουργός μόλις τον Απρίλιο του 2015 να ανέθεσε σε ομάδα εργασίας την σύνταξη έκθεσης για τις συνέπειες της μετάβασης σε εθνικό νόμισμα;

Είναι δυνατόν να έπρεπε να περάσουν πέντε μήνες για να αντιληφθεί ο πρωθυπουργός πως η μόνη πηγή χρηματοδότησης της ελληνικής οικονομίας είναι η ευρωζώνη και το ΔΝΤ;

Είναι δυνατόν ο πρωθυπουργός να μην γνώριζε πως η λήξη του προγράμματος στις 30 Ιουνίου 2015, άφηνε ακάλυπτο το τραπεζικό μας σύστημα από την ομπρέλα της ΕΚΤ ;

Είναι δυνατόν ο πρωθυπουργός όταν εξήγγειλε το δημοψήφισμα στις 27 Ιουνίου, να μην ήταν υποψιασμένος πως η μαζική φυγή κεφαλαίων από τις ελληνικές τράπεζες θα οδηγούσε αναπόφευκτα στο κλείσιμο τους;

Είναι δυνατόν ο πρωθυπουργός να μην είχε ακούσει τίποτα για την ρευστότητα του ευρωπαϊκού αλλά και του παγκόσμιου συστήματος, που θα διατίθετο για την απορρόφηση των οποιωνδήποτε κραδασμών θα προκαλούσε η ελληνική κρίση;

Είναι δυνατόν να αντιλήφθηκε ο πρωθυπουργός μόλις τις τελευταίες μέρες, τους σχεδιασμούς των ‘’ακραίων συντηρητικών κύκλων’’ της ευρωζώνης για το Grexit, όταν είναι παγκοίνως γνωστή η σχετική πρόταση του Σόιμπλε στον Β. Βενιζέλο από το 2012;

Θα μπορούσα να παραθέσω κι άλλα ερωτήματα παρόμοιας μορφής, όπως υποθέτω και ο αναγνώστης.  

Το πρόβλημα για τον Α. Τσίπρα είναι, πως όποια απάντηση και να δώσουμε θα είναι ελάχιστα κολακευτική γι αυτόν.  

Aν δεχτούμε την ειλικρίνεια του, δηλαδή πως μόλις την τελευταία στιγμή αντιλήφθηκε όλα τα προεκτεθέντα, τότε εγείρονται βάσιμα ερωτηματικά για το επίπεδο ευφυΐας του, την πολιτική του ετοιμότητα και την γενικότερη συγκρότηση του. Με άλλα λόγια τίθεται υπό αμφισβήτηση η ηγετική του ικανότητα και συνακόλουθα η επαρκής εκπροσώπηση της χώρας μας στους ευρωπαϊκούς θεσμούς, κάτι που φάνηκε άλλωστε.

Αν όμως συμπεράνουμε πως δεν είναι δυνατόν ο Έλληνας πρωθυπουργός να στερείται των στοιχειωδών κυβερνητικών προσόντων, τότε καταλήγουμε στο ακόμα χειρότερο γι αυτόν συμπέρασμα , πως ψεύδεται: 

Πως γνώριζε για τις συνέπειες όλων αυτών που προανέφερα και οδήγησε την κατάσταση συνειδητά και μεθοδευμένα στην κλιμακούμενη ρήξη, εγκλωβισμένος στους εσωκομματικούς συσχετισμούς και αυτοπαγιδευμένος στις ιδεολογικές του αγκυλώσεις και ψευδαισθήσεις. Πως η τραγωδία του κίβδηλου δημοψηφίσματος από απόπειρα απόδρασης, μετατράπηκε σε βρόγχο που τον οδήγησε στην συντριβή του στις 13 Ιουλίου .

Εκείνο που προέχει αυτήν την στιγμή είναι να προσπαθήσουμε να διαγνώσουμε: 

Aν η μεταστροφή του Τσίπρα είναι αποτέλεσμα στρατηγικής επιλογής ή τακτικός ελιγμός. Δηλαδή αν συνειδητοποίησε, δια της πολιτικής ενηλικιώσεως του, πως η Ελλάδα ανήκει τελεσίδικα, πολιτικά, οικονομικά, πολιτισμικά στον ευρωπαϊκό χώρο ή αν υποχώρησε προσωρινά για να δώσει την μάχη αργότερα, προετοιμασμένος καλύτερα και από καλύτερες θέσεις, όπως υποστηρίζουν κάποιοι ‘’διανοούμενοι’’ του Σύριζα. 

Αν δηλαδή, κάναμε ένα βήμα εμπρός και προχωρούμε ή αν θα βρεθούμε οσονούπω δύο βήματα πίσω. Βέβαια σε αυτήν την απευκταία περίπτωση, το δεύτερο βήμα θα είναι περιττό. Μετά το πρώτο υπάρχει ο γκρεμός