Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΕΤΡΑΚΗ
Ακόμη και ο Πολ Κρούγκμαν, πάντοτε καλόπιστος και
με θετική προδιάθεση παρατηρητής της ελληνικής κρίσης, δήλωσε ότι έμεινε
άφωνος. Οτι δεν πίστευε αυτό που είδαν τα μάτια του. Δηλαδή ότι η
ελληνική κυβέρνηση, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, έπαιξε αυτό το παιχνίδι του
«Δαβίδ με τον Γολιάθ», όπως έγραψε η «Ουάσιγκτον Ποστ», και έχασε
φυσικά, καθώς δεν είχε κανένα σχέδιο.
Ο κ. Κρούγκμαν δεν μπορούσε να
πιστέψει, όπως ο ίδιος έγραψε, ότι η κυβέρνηση αυτή άφησε να περάσει
τόσος καιρός και να εξαντληθούν όλα τα «όπλα» της χωρίς να έχει σχέδιο
για την επομένη κίνηση. Και με βάση αυτό το συμπέρασμα ο Αμερικανός
νομπελίστας εμφανίστηκε απαισιόδοξος για το εάν θα μπορέσει η τρέχουσα
κυβέρνηση να υλοποιήσει αυτά για τα οποία δεσμεύθηκε.
Θα μου πείτε ότι
δεν χρειάζεται να είσαι νομπελίστας, ούτε να λέγεσαι Κρούγκμαν, για να
καταλήξεις στο συμπέρασμα στο οποίο όλο και περισσότεροι καταλήγουν.
Ακόμη και οι Ισπανοί το πήραν το μήνυμα και άφησαν τους Podemos να
αναπολούν τα υψηλά ποσοστά δημοτικότητας, καθώς είδαν πού οδηγούν
πειράματα και ακροβασίες χωρίς να έχεις σχέδιο...
Κάποιοι στην
Αθήνα νομίζουν ότι ο κόσμος είναι πιο όμορφος και το μέλλον της χώρας
πιο λαμπερό επειδή απλώς και μόνον από τις καραμπόλες που έγιναν
βρέθηκαν υπουργοί. Και δεν λέμε για τους Πολάκηδες, τους Χαϊκάληδες, τη
Σία κ.λπ. Είναι για τους Κατρούγκαλους που ονειρεύονται «αντάρτικα» από
το ασφαλές γραφείο τους. Γιατί ο κ. Κατρούγκαλος αποκηρύσσει τις
«Βάρκιζες». Αλλά στη Βάρκιζα η Αριστερά κατέθεσε τα όπλα. Στις Βρυξέλλες
πριν από μερικές ημέρες η αριστεροδεξιά κυβέρνηση κατέθεσε και τα όπλα
και την ψυχή της... Κρατήσαμε την εξουσία, λέει ο κ. Κατρούγκαλος. Αλλά
όλοι γνωρίζουμε ότι την εξουσία αυτή του την έχουν αφήσει για διαχείριση
ο Σόιμπλε και ο Ντάισελμπλουμ.
Κατέθεσαν και παρέδωσαν όπλα και ψυχή
για να μείνουν υπουργοί και να εφαρμόσουν το εντελώς αντίθετο από εκείνο
που πρέσβευαν και υπόσχονταν. Και συγχρόνως απαιτούν να τους
χειροκροτούμε και να τους αποθεώνουμε για τη... συνέπειά τους.
Δυστυχώς για
τον Π. Κρούγκμαν:
Ισως θα πρέπει να τον καλέσουμε
για πρακτική στο καφενείο της Κουμουνδούρου.
Δεν θα έμενε πια με το
στόμα ανοιχτό. Και πιθανότατα θα είχε ακόμη ένα Νόμπελ στο τσεπάκι του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου