Του ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΟΥΔΗ
Το ερώτημα που πλανάται αυτές τις μέρες είναι το εάν ο Αλέξης Τσίπρας θα
αποκηρύξει τα όσα αφειδώς έταζε προεκλογικά στους ευεπίφορους προς
εξαπάτηση ταλαιπωρημένους Έλληνες για να ανέλθει την κλίμακα του Mont
Blanc της εξουσίας, ισχυριζόμενος προς αυτούς ότι όλα όσα έλεγε τότε δεν
ήταν παρά ένα αθώο προχρονολογημένο πρωταπριλιάτικο ψέμα.
Ο ίδιος άνετα
θα μπορούσε να το κάνει. Ένας άνθρωπος που δηλώνει άθεος και παρ’ όλα
αυτά τρέχει προεκλογικά να συναντήσει Πάπες και «παπάδες» και που
αμολάει περιστέρια από την ποδιά του στην προεκλογική γιορτή των
Θεοφανείων προσδοκώντας την επιφοίτηση του πνεύματος των ψηφοφόρων προς
άγραν της ψήφου τους, μπορεί να κάνει τα πάντα για να επιτύχει τους
στόχους του.
Άλλωστε η «γλωσσολαλία» και η παρεπόμενη πολυγλωσσία είναι
και αυτή έκφανση μιας βαθύτερης θρησκευτικής ευλάβειας.
Μόνο που η
«χαμένη στη μετάφραση» πολιτική πολυγλωσσία του σύριζα δεν περιορίζεται
στον «θεομπαίχτη» ηγέτη του, αλλά είναι διάσπαρτη και εκτεταμένη στην
πολύμορφη λερναία ύδρα των ηγετικών πλοκαμιών του. Θέσεις και
αντιθέσεις, φάσεις και αντιφάσεις, ρήσεις και αντιρρήσεις, ανακατεμένες
στο μεγάλο καζάνι του σύριζα που βράζει στο ζουμί της, εδώ και τρεις
μήνες, την «κότα» που λέγεται Ελλάδα.
Το πώς βρέθηκε εκεί είναι γιατί:
Kανείς δεν έβλεπε το τι προηγήθηκε κατά το μάδημά της.
Γιατί κανείς δεν
είχε την απαιτούμενη παρατηρητικότητα και οξυδέρκεια του πάλαι ποτέ
εθνικού μας ποιητή Διονυσίου Σολομού:
«Είδες να μαδούν την κότα και ο
αέρας να συνεπαίρνει τα πούπουλα; Έτσι παέι το έθνος».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου