(1) Η κόλαση στα Σκόπια και ελληνικά συμφέροντα

Οι φονικές συγκρούσεις ανάμεσα στους Αλβανούς ενόπλους και στους Σκοπιανούς αστυνομικούς στο Κουμάνοβο έρχονται να προστεθούν στη μακρά σειρά ένοπλων παρεμβάσεων των Αλβανών εις βάρος της εδαφικής ακεραιότητας της ΠΓΔΜ.

Από το 2001 όταν η αλβανική κοινότητα, που αριθμεί το 30% του συνολικού πληθυσμού, εξεγέρθηκε και αυτονομήθηκε, οι δυτικές επαρχίες του γειτονικού μας κράτους δεν ελέγχονται από την κυβέρνηση των ψευδομακεδόνων. Η αλβανική σημαία κυματίζει στο Τέτοβο, στη Στρούγκα, στο Ντέμπαρ, τα αλβανόφωνα σωματεία αρνούνται να παίξουν ποδόσφαιρο με τις ομάδες των Σλάβων, η Ιλλυρίδα έχει ανακηρυχθεί ήδη υποψήφια προς απόσχιση αλβανική περιοχή και η συμφωνία της Αχρίδος του 2001 απλώς συγκαλύπτει την προφανή κατάσταση διαλύσεως του κράτους.

Ο αλβανικός άνεμος είναι ισχυρός και έχει τη σιωπηρή στήριξη των ΗΠΑ. Από τη στιγμή που αποσχίσθηκε το Κόσοβο από τη Σερβία με τις ευλογίες της Δύσης, το επόμενο βήμα, αργά ή γρήγορα, θα υλοποιηθεί. Θα αποσχισθούν οι αλβανικές περιοχές από την ΠΓΔΜ και το υπόλοιπο κομμάτι θα αναζητήσει την τύχη του. Να επιβιώσει μόνο του δεν μπορεί. Το πιθανότερο θα είναι να μοιρασθεί μεταξύ Βουλγαρίας και Σερβίας. Προσωπικά δεν θα εκπλαγώ, διότι εδώ και 20 χρόνια έχω υποστηρίξει τη θέση: Να μην παραχωρήσουμε το όνομα και την ιστορία της Μακεδονίας σε ένα μόρφωμα, το οποίο σε λίγα χρόνια δεν θα υπάρχει.

Το ερώτημα που θέτουν ορισμένοι συμπατριώτες μας, δηλαδή αν μας συμφέρει η διάλυση του ψευδομακεδονικού κράτους, μου φαίνεται αφελές:

Ουδείς θα μας ρωτήσει ούτε μπορούμε να κάνουμε κάτι για να σταματήσουμε τη δρομολογημένη πορεία του αλβανικού αλυτρωτισμού. Οι εθνικιστές του Γκρούεφσκι όπως έστρωσαν θα κοιμηθούν. Από την άποψη των ελληνικών εθνικών συμφερόντων αν δούμε το ζήτημα, πιστεύω ότι μας συμφέρει η διάλυση του μορφώματος, το οποίο κατασκεύασε ο κομμουνιστής δικτάτωρ Τίτο για να διεκδικεί ελληνικά και βουλγαρικά εδάφη.
Τα τεχνητά κράτη πέφτουν θύματα της πολυεθνικής και της πολυπολιτισμικής συνθέσεώς τους. Είναι αδύνατον να παραμείνουν ενωμένοι σε ένα κράτος Αλβανοί, που ονειρεύονται τη «Μεγάλη Αλβανία», ψευδομακεδόνες Σλάβοι που διαστρεβλώνουν ή κλέβουν την Ιστορία των γειτονικών λαών, Βούλγαροι που νοσταλγούν το ΒΜΡΟ του 1893-1908, Σέρβοι, Βόσνιοι, Τούρκοι, Αθίγγανοι και απροσδιόριστος αριθμός Ελλήνων, κυρίως Βλαχοφώνων. Η ανέγερση αγαλμάτων του Μεγάλου Αλεξάνδρου σε κεντρικές πλατείες μπορεί για λίγα χρόνια να λειτούργησε ως συγκολλητική ουσία. Οχι όμως για πολύ. Οι βαλκανικοί άνεμοι φυσούν πιο δυνατά απ' ό,τι υπολόγιζαν ο Γκλιγκόροφ και ο Γκρούεφσκι.

Αν προσωρινά η ΠΓΔΜ επιβιώσει, θα αναγκασθεί να αλλάξει μορφή και ιδεολογία. Θα είναι μία χαλαρή ομοσπονδία Αλβανών, Σλάβων και άλλων μειονοτήτων, άρα δεν θα μπορεί να προβάλλεται ως το κράτος των «Μακεδόνων». Οι Αλβανοί, που θα είναι συγκυρίαρχοι, έχουν ήδη προτείνει ως όνομα του κράτους τη «Δαρδανία», χωρίς τον ενοχλητικό όρο Μακεδονία. Αν, τελικά, το κράτος διασπασθεί και παύσει να υπάρχει, τότε πάλι θα είναι καλό για την Ελλάδα. Ενας εθνικισμός λιγότερος στα Βαλκάνια. Ούτως ή άλλως, τον αλβανικό και τον βουλγαρικό εθνικισμό τον είχαμε και θα τον έχουμε. Ας γλιτώσουμε από την ιδεολογία του «Μακεδονισμού», που απειλεί την εθνική ταυτότητα των Ελλήνων και θέτει ζητήματα ανύπαρκτων μειονοτήτων.

Η Ελλάς οφείλει να αντιμετωπίσει με ρεαλισμό την κατάσταση και να θυμηθεί ότι όταν το 2001 βοηθήσαμε την κυβέρνηση των Σκοπίων να αποκρούσει την αλβανική εξέγερση, λάβαμε ως ανταπόδοση μια πιο εχθρική προπαγάνδα. Είναι καιρός να σταματήσουμε τις υποχωρήσεις και να φροντίσουμε για το εθνικό μας συμφέρον εν όψει των διαλυτικών φαινομένων στην ΠΓΔΜ.
Να ξεχάσουμε κάθε σκέψη για σύνθετη ονομασία του σκοπιανού κράτους και να μεριμνήσουμε για την τύχη της ελληνικής μειονότητας.

(2) Η διάλυση των Σκοπίων και το χρέος των Ελλήνων

Του ΦΑΗΛΟΥ ΚΡΑΝΙΔΙΩΤΗ

Σήμερα θα πάρω τη σκυτάλη από το χθεσινό άρθρο του καλού φίλου Κώστα Χολέβα, προσυπογράφοντας μία προς μία τις επισημάνσεις του για τα Σκόπια:

Τα έθνη δεν τα δημιουργούν η προπαγάνδα, τα κλεμμένα σύμβολα και οι κλεμμένοι ήρωες ούτε οι νόμοι, τα Συντάγματα και οι απαγορεύσεις. Η εθνογένεση είναι μια μακρά κι επίπονη διαδικασία αιώνων. Θέλει κοινότητα αίματος, θρησκείας, γλώσσας, κυρίως όμως μακρά ενσυναίσθηση κοινής ταυτότητας, που μερικές φορές ξεπερνά και τη γλώσσα. Δείτε τους τουρκόφωνους Πόντιους από την Τσάλκα, που ξαναέχτισαν τα χωριά τους στην προσφυγιά στον Καύκασο. Χριστιανοί, τουρκόφωνοι, λόγω του είδους της καταπίεσης από τους Οθωμανούς, αλλά με απαράμιλλο ελληνικό φρόνημα.

Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, πριν από πολλά χρόνια, υπερασπιζόμενος την επιεικώς συμβιβαστική στάση του στο ζήτημα του ονόματος των Σκοπίων, είχε πει: «Ποιος θα το θυμάται σε 10 χρόνια;»

Ε, λοιπόν, πέρασαν πάνω από 20 χρόνια κι εκτός από την πλειονότητα των Ελλήνων, που δεν επιθυμεί υποχώρηση στο ζήτημα του ονόματος, το «θυμάται» η ίδια η ιστορική κι εθνολογική πραγματικότητα με βίαιο τρόπο.

Το κατασκεύασμα του «μακεδονικού έθνους», αρχικά δημιούργημα του βουλγαρικού εθνικισμού κι ύστερα εργαλείο στα χέρια του Τίτο, πνέει τα λοίσθια. Η αλβανική μειονότητα με την υπεργεννητικότητά της ολοένα και μειώνει τη διαφορά. Οι σκληρές ομάδες των Σκιπετάρων εθνικιστών αμφισβητούν την ενότητα αυτού του μορφώματος, που αποτελείται από Βούλγαρους, που υποδύονται τους «Μακεδόνες», Βούλγαρους που αισθάνονται... Βούλγαροι, Σέρβους, μουσουλμάνους που ερωτοτροπούν με την Τουρκία, εξισλαμισμένοι Σλάβοι οι περισσότεροι, Γύφτους, Αλβανούς, που απαρτίζουν τουλάχιστον το ένα τρίτο του πληθυσμού και βλαχόφωνους Ελληνες, που οι Γερμανοί στην Κατοχή είχαν καταμετρήσει με απογραφή σε πάνω από 100.000, πολλοί περισσότεροι σήμερα, και υφίστανται ως και τώρα ποικίλες διώξεις, υπό την αφωνία και την αφασία της μνημονιακής μητρός πατρίδος.

Τα ιστορικά μας καθήκοντα απέναντι στον Ελληνισμό της ιστορικής περιφέρειας, από τη Χιμάρα, το Μοναστήρι και την Πόλη του Κωνσταντίνου ως και την Καρπασία, και εν γένει απέναντι στα μεγάλα εθνικά ζητήματα, δεν παραμερίζονται από το εξωτερικό χρέος, τα Μνημόνια και άλλα ζητήματα που ήλθαν και θα παρέλθουν. Οφείλουμε να έχουμε σχέδια μακράς πνοής γι' αυτά, που να ξεπερνούν την οικονομική συγκυρία, ακόμη και τον βιολογικό κύκλο των ηγεσιών μας. Οφείλουμε να έχουμε επίγνωση των αιώνων και να σχεδιάζουμε για δεκαετίες μπροστά.

Λογική κι εθνικά επωφελής η θέση του Κ. Χολέβα, την οποία έχω συμμεριστεί γραπτώς σε ανύποπτο χρόνο. Και μέγα σφάλμα η υλική συνδρομή μας το 2001 να διασωθεί το κατασκεύασμα που διοικούν σήμερα οι πολιτικοί επίγονοι του Ιβάν Μιχαήλοφ, ιδρυτή στην Ελλάδα των τριών εθελοντικών δωσιλογικών σλαβόφωνων Ταγμάτων των WaffenSS, προσωπικού φίλου του Χίτλερ, του Χίμλερ, του Χάιντριχ και του Κροάτη αιμοσταγούς ηγέτη των Ουστάσι, του Αντε Πάβελιτς.

Συμφέρον του έθνους μας είναι η διάλυση των Σκοπίων και ο διαμελισμός τους μεταξύ των όμορων κρατών ή η μετατροπή τους σε μια χαλαρή ομοσπονδία με το όνομα Δαρδανία, όπως ζητεί η αλβανική μειονότητα.

Δεν έχουμε κανένα λόγο, κανένα συμφέρον να διατηρηθεί στη ζωή το όχημα του ψευδομακεδονικού αλυτρωτισμού. Από μόνος του δεν αποτελεί, ποτέ δεν αποτελούσε κίνδυνο για μας. Ο συνδυασμός, όμως, με άλλες δυνάμεις, ιδίως με την Τουρκία, που έχει «υιοθετήσει» κάθε ψευδοϊστορική και πολιτική επιδίωξη των Σκοπίων, είναι υπαρκτό ζήτημα αλυτρωτισμού κι εθνικής ασφάλειας.

Στο πλαίσιο αυτής της πορείας διάλυσης χωρίς επιστροφή, όπως τη σηματοδοτούν γι' άλλη μια φορά τα αιματηρά γεγονότα στο Κουμάνοβο, οφείλουμε να θέσουμε με επιτακτικό και μεθοδικό τρόπο την αναγνώριση και τη διασφάλιση των εθνικών και των ατομικών δικαιωμάτων και της ασφάλειας της πολυπληθούς ελληνικής μειονότητας στο κράτος των Σκοπίων. Θα είναι τεράστιο πολιτικό και ιστορικό λάθος να αντιστρατευτούμε τα ίδια τα συμφέροντά μας και την αμείλικτη πραγματικότητα και να προσφέρουμε συνδρομή στη διάσωση του σοβινιστικού κατασκευάσματος που κυβερνούν απόγονοι δωσιλόγων των ναζί, με τη νεολαία των οποίων έκανε πανηγυράκια η αφασιακή νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ.

Είναι καιρός να πάρουμε πρωτοβουλίες με τους λοιπούς ενδιαφερομένους, την Αλβανία, τη Σερβία και τη Βουλγαρία, για την οριστική επίλυση του προβλήματος και να μπει ταφόπλακα στον τσιρκολάνικο εθνικισμό των ψευδομακεδόνων και του κράτους τους, με παρελθόν ενόπλως στο πλευρό του Αδόλφου και αγάλματα που θυμίζουν αυτά της καφετέριας Ιωνες στην πλατεία της Βαρυμπόμπης...