ΚΟΙΝΩΝΙΑ και ΠΟΛΙΤΙΚΗ: Αριστερός πολιτικαντισμός

Του Γ.Κ. ΣΤΕΦΑΝΑΚΗ

Η Πολιτική δικαιώνεται στην μετουσίωση του αναγκαίου σ΄εφικτό. Φερ΄ειπείν, στην αποκατάσταση της ανταγωνιστικότητας, ως προαπαιτούμενου, της σωτηρίας της χώρας. Πολιτικαντισμός, αντιθέτως, είναι δράση με ορίζοντα την προσεχή δημοσκόπηση. Δείγμα: η νοοτροπίατου "Τσοβόλα δωστ΄όλα". Ο,τι, δηλαδή μας έφερε εδώ. Το δίπολο (πολιτική - πολιτικαντισμός) αρθρώνεται στην επιδίωξη άρτου και θεάματος. Η πολιτική στοχεύει, προεχόντως, στον άρτο. Ο πολιτικαντισμός αφοσιώνεται στο θέαμα.

Η Γαλλία υφίσταται την παγκόσμια κρίση. Υπό την νέασοσιαλιστική ηγεσία, η ανεργία αυξήθηκε στο 10.6%. Η διαβάθμιση αξιοπιστίαςτης χώρας μειώθηκε. Η κοινωνική αναταραχή ογκούται. Η κυβέρνηση μετακινεί το ενδιαφέρον της ανήσυχης κοινής γνώμης σε ζητήματα οικονομικώς ουδέτερα. Ρέπει προς το θέαμα (!).

Υπό τα άνω χαιρετίσθηκε ως κορυφαία δημοκρατική κατάκτηση εκείνη της θέσπισης γάμου μεταξύ ομοφυλοφίλων. Η επιλογή υπήρξε κακή. Το ζήτημα είναι απλό. Σε κάθε γενιά ένα ποσοστό ανθρώπων αποκλίνει του φυσιολογικού. Η τελειότητα δεν είναι του αισθητού κόσμου. Αρα, ό,τι απομένει έγκειται στον βαθμό ένταξης (στον χώρο των φυσιολογικών) και των ιδιορρύθμων (ή ελλειπτικών).

Ο γάμος απ΄αρχής δεν υπήρξε τίποτε περισσότερο από την νομική τυποποίηση της ένωσης που στηρίζεται στο γενετήσιο ένστικτο της αναπαραγωγής. Κατ΄ ακρίβεια, η ένωση αυτή είναι η αποκλειστική πηγή της ζωής. Χωρίς αυτήν εξαντλείται η επί γης ανθρώπινη παρουσία. Η κεφαλαιώδης διαπίστωση αποτέλεσε βάση επί της οποίας, ο Χριστιανισμός έδωσε στον γάμο μεταφυσικό, μυστηριακό και ισόβιο χαρακτήρα. Στην Ανατολική - και δη την Ελληνορθόδοξη - παράδοση η χριστιανική αντίληψη περί του γάμου διατηρείται ζωηρή. Στην ιερολογούμενη αυτή τελετή προσφεύγουν τα νέα ζευγάρια κατά ποσοστά συντριπτικά έναντι της τελετής ενώπιον δημάρχου.

Είναι από τα πιο πάνω σαφές ότι ζήτημα γάμου μεταξύ ομοφύλων δεν τίθεται λόγω έλλειψης της φυσικής ικανότητας αναπαραγωγής και - έτσι - τελείωσης του περιεχομένου της γαμικής σχέσης. Αυτή είναι η ουσία. Μένει τώρα, ίσως, το ζήτημα της - απλής - σημειολογίας. Αν, δηλαδή, και οι ομοφυλόφιλοι την μεταξύ τους ατελή και - πάντως - στείρα (ή άκαρπη) ένωση θ' αποκαλούν "γάμο". Αλλ΄ επιμονή σ' αυτό δεν θα είναι τίποτε άλλο πλην πλεγματικής εμμονής των «ιδιορρύθμων» όπως μιμηθούν την συμπεριφορά των φυσιολογικών.

Η ομοφυλοφιλία σήμερα είναι σε μεγάλο βαθμό κοινωνικά ανεκτή. Και είναι αυτό κατάκτηση του πολιτισμού. Ουδείς αποκλείεται από το κοινωνικό γίγνεσθαι λόγω της οιασδήποτε ιδιορρυθμίας ή φυσικής ατέλειάς του. Αλλά και ουδείς δύναται να έχει στο κοινωνικό γίγνεσθαι θέση άλλη από εκείνη την οποία η φυσική του δυνατότητα επιτρέπει. Έτσι και οι ομοφυλόφιλοι απέχοντας από συμπεριφορά που συνιστά ...«...πρόκληση σκανδάλου δι' ασέμνων πράξεων...»... δικαιούνται να συμβιώνουν κατά τις επιλογές τους, κατ' αναλογία προς τους φυσιολογικούς πολίτες. Ακόμη, υπό το ισχύον δίκαιο, περί της συμβίωσης αυτής δικαιούνται να συνάπτουν συμφωνίες για το ειδικώτερο περιεχόμενο του κοινού βίου και δη για τον τόπο εγκατάστασης, για την κατανομή των δαπανών κ.ο.κ.

Η εργαλειοποίηση των ομοφυλοφίλων από την Αριστερά, που στηρίζει τα αιτήματά τους, συνιστά δράση αθέμιτη. Οι ομοφυλόφιλοι, παρά την όποια, αποδοχή τους, εξακολουθούν, πάντως, να υπόκεινται σ' όλες τις συνέπειες τις συμφυείς προς μειονότητες. Υφίστανται κοινωνικόαπομονωτισμό, έτσι δε,και εμφορούνται από αντίστοιχα πλέγματα. Άρα είναι ανεπίτρεπτη κάθε προσπάθεια πολιτικής ρυμουλκικής τους, μάλιστα, με υποσχέσεις στερούμενες - ουσιαστικού - αντικρίσματος. Εξ ορισμού, ανά ζεύγη, στερούνται τηςφυσικής ικανότητας που προϋποθέτει η ουσία του γάμου (!!!). 

Επιτατικά: 

O εξεταζόμενος πολιτικαντισμός, πλήττει την όλη εικόνα του αριστερού κινήματος.Στην δυναμική μεσοπολεμική ανάπτυξή του - την αριστερή ιδέα - κατ' εξοχήν απεικόνισε η πασίγνωστη φωτογραφία του ένοπλου μαχητή που σωριάζεται κρατώντας ντουφέκι, κατά την υπεράσπιση της Μαδρίτης. Ανάλογο μήνυμα λεβεντιάςεξέπεμψεκαι η σύγχρονη εκδοχή του κομμουνισμού με την επίσης πασίγνωστη μορφή του περίφημου συναγωνιστή - αρχικά - του Φ. Κάστρο, Τσε Γκουεβάρα.

Ήδη η συναίρεση του παγκόσμιου αυτού μηνύματος αρρενωπής στιλπνότητας σε εκδοχή εκφυλισμένου συβαριτισμού, αποτελεί εκδήλωση ακραίας κατάπτωσης του κομμουνιστικού και ευρύτερα του αριστερού ιδεώδους.

ΕΣΤΙΑ