Πήγα στο περίπτερο δίπλα στο σπίτι
μου στου Παπάγου και διάβαζα τους τίτλους των εφημερίδων, που ο
περιπτεράς είχε αναρτήσει ψηλά με μανταλάκια για να προσελκύσει τους
αγοραστές.
Ετσι λοιπόν κι εγώ, σαν ένας λαθραναγνώστης, κοιτούσα. Και
διαβάζοντας τους τίτλους, με πλησιάζει ο περιπτεράς που με γνώριζε και
μου λέει πως είδε προχθές ένα μεσόκοπο που κοιτούσε και διάβαζε, με τα
χέρια πίσω του, τους μεγάλους τίτλους και ό,τι έγραφε παρακάτω. Ως εδώ
καλά.
Ξαφνικά γυρίζει και αρχίζει να διαβάζει και το πίσω μέρος των
εφημερίδων, που ήταν διπλωμένες όμως. Κι έτσι διάβαζε ανάποδα ο
άνθρωπος. Ο περιπτεράς τρελάθηκε, δεν άντεξε και τον ρωτάει: Μα είναι
ανάποδα, πώς μπορεί και διαβάζεις τα γράμματα;
Ο μεσόκοπος του λέει: Μα
είκοσι χρόνια τώρα έχω περάσει σαν σπουδές στην Ομόνοια και διάβαζα τις
εφημερίδες σαν λαθραναγνώστης, κι έτσι έμαθα και ανάποδα.
Στην πλατεία Ομονοίας, ένα περίπτερο γνωστό, που συγκεντρώνει
πλήθος αναγνωστών, που όρθιοι κοιτάνε και διαβάζουν τις κρεμασμένες
εφημερίδες, το έχω ζωγραφίσει κιόλας.
Λοιπόν, σκέφτομαι ότι αυτό είναι σαν επάγγελμα; Πάντως πρέπει να
προσελκύει ανθρώπους το κρέμασμα των εφημερίδων στα περίπτερα. Είναι
κάτι σαν τηλεόραση που προσελκύει τους ανθρώπους προς τη λαθρανάγνωση.
Ολοι έχουμε πέσει σ' αυτόν τον πειρασμό. Μήπως στο λεωφορείο ή στο
αεροπλάνο εάν κάποιος διπλανός ανοίξει την εφημερίδα του δεν ρίχνουμε κι
εμείς κλεφτές ματιές;
Η λαθρανάγνωση είναι κάτι σαν κέρδος, που
ασυναίσθητα μας προσελκύει, γιατί δεν πληρώνουμε και διαβάζουμε τζάμπα.
Και είναι σαν κέρδος.
Εάν η λαθρανάγνωση είχε απαγορευθεί, θα φοβόντουσαν και δεν θα
διάβαζαν;
Αντιθέτως, θα διάβαζαν λαθραία και περισσότεροι. Πάντως, οι
πιο πολλοί λαθραναγνώστες είναι φίλαθλοι, που μετά συζητούν μεταξύ τους,
με τους άλλους ομοιοπαθείς και κριτικάρουν το ποδόσφαιρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου