Toυ Γ. Κ. ΣΤΕΦΑΝΑΚΗ
Πενταπλασιασμός απαιτείται των απολαβών διακοσίων χιλιάδων
επίλεκτων. Αυτοί αρκούν να στελεχώσουν το κράτος. Δεν είναι
γραφειοκράτες οι άριστοι. Έχουν αυτοπεποίθηση. Αναλαμβάνουν
πρωτοβουλίες. Το κράτος μεταπλάθεται από βαρίδι σε μοχλό αναπτυξιακό.
Εξουθενώνεται το λειτουργικό του κόστος. Αντιστοίχως εξανεμίζεται η ανάγκη φόρων.
Οι
λοιποί θα επιστρέψουν εκεί απ΄όπου η κομματοκρατία τους μετακάλεσε ως
υπεράριθμους, άρα και ως παρασιτικούς. Θα διοχετευθούν στην παραγωγή
κυρίως στην πρωτογενή. Η χώρα θα καλύψει τις βασικές της ανάγκες. Έκτοτε
θ΄ανακτήσει την εθνική της κυριαρχία.
Τέτοιες ορθολογικές αντιλήψεις
διέπουν την κοινωνικά ευαίσθητη Σκανδιναβία. Και πάντως: κάθε άλλη εκδοχή του ελληνικού ζητήματος δοκιμάσθηκε την τελευταία τετραετία. Έχει δε αποφέρει ό,τι γνωρίζουμε.
Υπό την εδώ τομή η Ελλάς θ΄απογειωθεί. Οι ανά τετραγωνικό μέτρο αξίες στο Monaco, φερ΄ειπείν, ανέρχονται σε $ 65.000. Πολύ υψηλώτερες θα είναι, επί χιλιάδες χιλιόμετρα, οι της παραλιακής Ελλάδος (!!!).
Η φυσική ελκυστικότητα του Monaco εξαντλείται
στο ήπιο κλίμα όπως και σε μερικά χιλιόμετρα ακτογραμμής με θέα προς
την μολυσμένη (πλέον) Μεσόγειο. Συγκριτικά, λοιπόν, η υπεροχή της χώρας
μας παρίσταται κατάδηλη. Χιλιόμετρα επί χιλιομέτρων είναι οι ακτογραμμές
μας στις καθαρότερες θάλασσες της Ευρώπης. Προστίθεται η μοναδικότητα
της διαύγειας και του χρώματος του Αιγαίου. Και την κορύφωση
αναδεικνύουν (διάσπαρτα ανά την επικράτεια) κατάλοιπα ενδόξου
παρελθόντος. Ως μνημεία πολιτισμού, διεγείρουν παγκόσμιο θαυμασμό.
Έχουμε υπάρξει οι εισηγητές των θεσμών που θεμελίωσαν την Δύση.
Με την εισροή των έτσι προσελκυομένων κεφαλαίων, συνάμα
και με την έκδηλη αύξηση της ελληνικής παραγωγικότητας, η χώρα μας δεν
θ΄αντιμετωπίζει ελλείμματα, άρα ούτε και δημόσιο χρέος. Και
η γεωπολιτική θέση μας – έναντι, μάλιστα, της Τουρκίας – θα είναι
απείρως στερεότερη. Αν μη τι άλλο, η εδώ ίδρυση σταθερών δεσμών
ιδιοκτησίας γης από προσωπικότητες διεθνούς κύρους, αυτομάτως, θέτει την
σημασία τους στην υπηρεσία της “ελληνικής υπόθεσης”. Αποκτώντας εδώ
σπίτι (οι, παγκοσμίως, κορυφαίοι), υπερασπίζονται το σπίτι τους
κατ΄επέκταση και το δικό μας (!!!).
Ουδέποτε είναι αργά για κάτι καλό. Άλλωστε, το τεράστιο και διεφθαρμένο
κράτος της κομματοκρατίας έφθασε στο τέλος του. Δεν υπάρχουν χρήματα
για την συντήρησή του. Η φοροδοτική αντοχή του ιδιωτικού τομέα έχει
εξαντληθεί. Η “τρόικα” ελέγχει τι πληρώνει. Ούτε οι αγορές ποτέ πλέον θα
χρηματοδοτήσουν ένα ανοικονόμητο κράτος.
Στοιχειώδης ελληνικός νους απαιτείται έτσι ώστε επί τέλους:
Να
επιβληθεί ο ελεύθερος ανταγωνισμός ώστε παγίως να συμπιέζονται οι τιμές,
παντού. Να εισαχθεί (πάντως για κάποια χρόνια), ως μοναδικός φόρος
εισοδήματος, εκείνος του “επιτηδεύματος” Αυτό ώστε με καταβολή τέλους
οικονομικής δράσης (κατά κατηγορίες πολιτών) να εξοφλείται κάθε
δημοσιονομική υποχρέωση. Ετσι να θάλπεται η γενική οικονομική δράση του
επιτηδευματία προς ίδιο αυτού όφελος αλλά και προς ανάπτυξη της
κοινωνίας, με το άνοιγμα των κάθε λογής εργασιών.
Η κατά τα άνω προσδοκόμενη ανάπτυξη έχει βαθύ εθνικό περιεχόμενο. Η
πρόσφατη παγκοσμίως ηγεμονική τουρκική πολιτική σηματοδοτεί κρίσιμο
προσανατολισμό. Η Τουρκία δρα ως ζηλωτής του μουσουλμανικού της
μεγαλείου. Στόχος, πλέον, είναι το Χαλιφάτο και η κυριαρχία της ως εκπροσώπου του Ισλάμ. Εγκατέλειψε, ουσιαστικά, την επιδίωξη θέσης της στην Ευρώπη, όπου άλλωστε – φύσει – θα ήταν ουραγός.
Η
μεταστροφή επιβάλλει ελληνική επιφυλακή. Ητοι:
Οικονομική ανασυγκρότηση
και σύσφιξη ευρωπαϊκών δεσμών. Η αρξαμένη ευρωπαϊκή ομοσπονδοποίηση δια
του “Συμφώνου της Λισσαβόνας” αποτελεί καλό οιωνό. Όταν τα όρια (της εν
διεργασία) ομοσπονδιακής Ευρώπης θα περικλείουν και τα ελληνικά σύνορα,
τότε, θα έχουμε κατοχυρώσει την θέση μας.
Μέχρι τότε η Ελλάς κινδυνεύει
εθνικώς να υποστεί ό,τι και η Κύπρος. Η ατιμωρησία αποθρασύνει. Η
Τουρκία δεν τιμωρήθηκε για την κατάληψη της Κύπρου. Εκνόμως, ναι,
πράγματι, όμως, είναι εκεί. Παγιώνει την θέση της. Ελπίζει και
σ΄ανώτερα. Θα είμεθα ανάξιοι της ιστορίας μας εάν της το επιτρέψουμε.
"ΕΣΤΙΑ"
"ΕΣΤΙΑ"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου