ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Δεν επιτρέπεται η κριτική στην αριστερά, ούτε καν υπό την μορφή της σάτιρας. Τελεία. Και σε όποιον αρέσει. - Η αστυνομία της σκέψης επιστρέφει από τις πιο σκοτεινές ημέρες της Σοβιετίας.

EΞΑΙΡΕΤΙΚΟ

Toυ ΘΑΝΑΣΗ ΜΑΥΡΙΔΗ

Όταν η σάτιρα έχει "αριστερή προέλευση", σε θίγει και διαμαρτυρηθείς, τότε είσαι "φασίστας", επειδή δεν ανέχεσαι την κριτική. 

Όταν δοκιμάσεις κι εσύ να κάνεις σάτιρα από την δική σου οπτική, τότε και πάλι είσαι φασίστας, επειδή η σάτιρά σου δεν αρέσει στην αριστερά. 

Τελικά, θα υπάρχει ζωή μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ; 

Η περιπέτεια του σκιτσογράφου Χατζόπουλου είναι χαρακτηριστική για το πως αντιλαμβάνονται κάποιοι την ελευθεροτυπία σε αυτή την χώρα. Ο κ. Χατζόπουλος είναι από τους κορυφαίους σκιτσογράφους της χώρας. Η σάτιρά του είναι προς κάθε κατεύθυνση και είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι σκίτσο του χρησιμοποιήθηκε από απεργούς της ΕΡΤ. 

Όλα πήγαιναν καλά μέχρι την ώρα που αποφάσισε να πιάσει με το πενάκι του τις δύο βουλευτίνες του "μετώπου", την κυρία Κωνσταντοπούλου και την κυρία Μακρή. Τι ήθελε να το κάνει;  

Αμέσως έπεσαν πάνω του οι δέκα πληγές του Φαραώ. 

Το μήνυμα ήταν σαφές: 

Δεν επιτρέπεται η κριτική στην αριστερά, ούτε καν υπό την μορφή της σάτιρας. Τελεία. Και σε όποιον αρέσει.  

Σε όποιον δεν αρέσει υπάρχουν άλλου είδους πρακτικές. Όπως εκείνες που χρησιμοποιήθηκαν εναντίον του κ. Τατσόπουλου. Τελικά, δεν πρόκειται για λάθος. Όπως και τότε, έτσι και τώρα... 

Κάθε μέρα έχουμε κι ένα φαινόμενο αυταρχισμού.

 Η αστυνομία της σκέψης επιστρέφει από τις πιο σκοτεινές ημέρες της Σοβιετίας. Δικάζει καθημερινά, κατατάσσει τους ανθρώπους με βάση τις απόψεις τους και προδικάζει ένα μέλλον βγαλμένο από τους χειρότερους εφιάλτες της ανθρωπότητας. 

Στην Ελλάδα έχουμε γνωρίσει μέχρι σήμερα μόνο το ένα άκρο. Εκείνο της ακραίας δεξιάς που αντί να δικαστεί για εγκλήματα σε βάρος του ελληνικού λαού, ο εμφύλιος της επέτρεψε να κυβερνήσει και να σπείρει σε μία κατεστραμμένη χώρα την διχόνοια και το μίσος.   

Φαίνεται ότι πλησιάζει η ώρα να συναντήσουμε και την άλλη πλευρά του ποταμού, εκείνη που γνώρισε για περίπου μισό αιώνα η Ανατολική Ευρώπη. 

Τι αμαρτίες πληρώνουμε, Θεέ μου! Και τον διαφωτισμό δεν έχουμε γνωρίσει, αλλά δεν έσπευσε κάποιος να μας τον φέρει...