Τι ακριβώς σημαίνει ότι τα πνευματικά δικαιώματα του Εθνικού Υμνου τα
έχει ιδιωτική εταιρεία, όπως παραδέχθηκε χθες ο υπουργός Πολιτισμού;
Διαβεβαιώνοντας βεβαίως την ελληνικότατη ψυχή μας πως λαμβάνονται «όλα
εκείνα τα απαραίτητα μέτρα ώστε ο Εθνικός Υμνος να τύχει πλήρους
προστασίας και να μην έχουμε τέτοια γεγονότα που ενοχλούν το σύνολο των
Ελλήνων, ανεξαρτήτως του τι ψηφίζουν».
Παρά τις διαβεβαιώσεις όμως,
συνεχίζω να μην αντιλαμβάνομαι το πνεύμα της υπόθεσης.
Να υποθέσω δηλαδή
ότι κάποια εταιρεία κατοχύρωσε για λογαριασμό της τους στίχους του
Διονυσίου Σολωμού και τη μουσική του Μάντζαρου και οι αρμόδιες υπηρεσίες
έβαλαν τις κατάλληλες σφραγίδες και υπογραφές, έκτοτε δε, όποιος
επιθυμεί να τον ανακρούσει, οφείλει να της καταβάλει τα δέοντα;
Εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω, αν και η ιστορία με γοητεύει. Θυμίζει
κάτι ανάμεσα σε Αλμπέρτο Σόρντι και Βασίλη Αυλωνίτη, έτσι για να
θυμηθούμε τους κλασικούς της κωμωδίας.
Ισχύει, λένε, μόνο για τη διαδικτυακή χρήση, οπότε η μπάντα του
Λιμενικού, της Πυροσβεστικής, των ναυτοπροσκόπων και του Δήμου Αθηναίων
μπορεί να τον ανακρούει κατά βούληση. Και πώς μπορεί κανείς να
κατοχυρώσει τα πνευματικά δικαιώματα ενός εθνικού εμβλήματος;
Θα μου
πείτε όλα γίνονται, αρκεί να έχεις τα κατάλληλα πιστοποιητικά. Κι εγώ
που σκεφτόμουν προχθές, μετά συγχωρήσεως, να πουλήσουμε την πρόκρισή μας
στο Παγκόσμιο της Βραζιλίας στους Σουηδούς ώστε να χαρεί η
ποδοσφαιρόφιλη οικουμένη Ιμπραΐμοβιτς. Να ζητήσουμε δε ως αντάλλαγμα την
απαλλαγή από το μέρος του χρέους που αντιστοιχεί στην πρόκριση, άσε τα
μεταφορικά και τα έξοδα παραστάσεως.
Πλην διεσαφηνίσθη αρμοδίως πως τα
δικαιώματα του Εθνικού μας Υμνου μπορεί να τα αξιοποιούν ιδιώτες,
φιλέλληνες ελπίζω, όμως τη φανέλα μας κανείς δεν πρόκειται να μας την
πάρει. Θα είναι καταδική μας ακόμη και με αυτογκόλ. Λογικόν, απολύτως
λογικόν, διότι τώρα που χτίζεται η Αγία Σοφία στη Νέα Φιλαδέλφεια, τώρα
που θα την προστατεύουν τα χερσαία τείχη του Θεοδοσίου, τώρα που η
θρησκεία της ΑΕΚ παίζει από την Γ΄ Εθνική σε επίπεδα αυτοκρατορίας τα
εμβλήματα του κράτους-έθνους, μικρού πολύ μικρού για τις ορέξεις μας,
περνούν σε δεύτερη μοίρα. Να θυμίσω απλώς ότι η Κερκόπορτα βρισκόταν στα
χερσαία τείχη, οπότε και θα πρέπει να ληφθεί μέριμνα ώστε να μην
επαναληφθεί το ίδιο λάθος. Διότι, ως γνωστόν, το δις εξαμαρτείν ουκ
ανδρός σοφού.
Οχι, δεν καταλαβαίνω τι θα πει ότι τα δικαιώματα του Εθνικού Υμνου τα
έχουν ιδιώτες.
Αντιθέτως, καταλαβαίνω πολύ καλά το μείζον πολιτικό θέμα
των ημερών, που έχει να κάνει με τις γραβάτες και τα φουλάρια της
ελληνικής προεδρίας.
147.600 ευρώ ήταν το ποσόν που είχε προβλεφθεί για
την αγορά τους, το ποσόν θεωρήθηκε μάλλον υπερβολικό, και ο κ. Βενιζέλος
καθήρεσε αρμοδίως τον αρμόδιο. Ενώ τα μάθαμε όλα αυτά όμως, δεν μάθαμε
τι θα γίνει με τις γραβάτες και τα φουλάρια. Πώς θα φοράει ο άλλος το
λαχούρι του ύστερα από χρόνια και θα θυμάται τους ένδοξους εκείνους
μήνες που η Ελλάς είχε την προεδρία της Ευρωπαϊκής Ενωσης; Ελπίζω μόνο,
με τη φόρα της λιτότητας που έχουν πάρει, να μη χτυπήσουν τίποτε
κινεζικά γενόσημα Hermes και γίνουμε διεθνώς ρεζίλι.
Γη ελληνίς, ένδοξος γη ελληνίς, με γραβάτες, φανέλες, όνειρα Αγιά Σοφιάς
και τα πανεπιστήμια κλειστά. Δεν ξέρω αν οι φόροι που θα καταβάλει η
εταιρεία από την είσπραξη των πνευματικών δικαιωμάτων του Εθνικού Υμνου
θα κλείσουν καμιά τρύπα του προϋπολογισμού, είμαι όμως απολύτως βέβαιος
ότι, αν το Καποδιστριακό μείνει λίγο ακόμη κλειστό, το κέρδος από τους
μισθούς που δεν θα καταβληθούν θα μπορέσει να καλύψει τα έξοδα της
πρόκρισης στη Βραζιλία. Είπαμε. Η φανέλα να είναι καλά, κι ας είναι και
με αυτογκόλ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου