Κάποιος είχε πει ότι «το πρώτο καθήκον στην πολιτική είναι να
μετράς». Αυτό ισχύει κυρίως για την οικονομία. Αν κάποιος δεν υπολογίζει
τις δαπάνες και τα ελλείμματα (όπως κάναμε εμείς την ανέμελη δεκαετία),
τότε ξυπνάει κάποιο πρωί χρεοκοπημένος.
Ισχύει όμως και για τις
διεθνείς σχέσεις. Πρέπει να μετράμε συμμάχους και αντιπάλους και να
υπολογίζουμε την αποδοχή των προτάσεών μας στο εξωτερικό· ειδικά όταν η
επιβίωσή μας εξαρτάται από εταίρους ή/και δανειστές.
Η ορθή χαρτογράφηση της πραγματικότητας είναι το καλύτερο εργαλείο για
την αλλαγή αυτής της πραγματικότητας. Αν δεν ξέρεις πού πας, το
πιθανότερο είναι να καταλήξεις εκεί όπου δεν θες να είσαι. Και η χώρα
βρέθηκε πολλές φορές εκεί όπου δεν ήθελε να είναι, επειδή ακριβώς
βασίστηκε σε έναν αστήριχτο βολονταρισμό, ο οποίος τροφοδοτήθηκε από τον
εγχώριο λαϊκισμό.
Ο έσχατος λαϊκισμός της χώρας είναι ο αντιμνημονιακός. Σύμφωνα με μια
περίεργη θεωρία, η χώρα θα μπορούσε να συνεχίζει να δημιουργεί, όπως το
2009, πρωτογενές έλλειμμα 24 δισεκατομμυρίων τον χρόνο κάνοντας απλώς
μερικά «κόλπα», απειλητικά και μάγκικα. Σ’ αυτήν την προσπάθεια θα είχε
μαζί της την «Ευρώπη των (υπόλοιπων) λαών». Αυτοί οι λαοί θα πλήρωναν
διά της φορολογίας τα επιδόματα χρήσης υπολογιστή στο ελληνικό Δημόσιο.
Πιθανότατα, μάλιστα, οι εργαζόμενοι της Ευρώπης θα πήγαιναν και μία ώρα
νωρίτερα στη δουλειά έτσι ώστε να μπορούν οι Ελληνες να παίρνουν το
«επίδομα έγκαιρης προσέλευσης στην εργασία».
Τα αντιμνημονιακά φληναφήματα –από το «περήφανο όχι» της Κύπρου μέχρι
και τα ...«δανεικά» των Ρώσων– καταρρίπτονται ένα ένα, αλλά όσο
επιβιώνουν, δημιουργούν σημαντικό κόστος καθυστέρησης για την παραγωγική
ανασυγκρότηση της χώρας.
Ενα από αυτά τα φληναφήματα, που περιφέρει ο
ΣΥΡΙΖΑ στον δημόσιο διάλογο, είναι πως με κάποιου τύπου διαπραγματεύσεις
–που αυτός μόνο ξέρει– θα καταργήσει το Μνημόνιο και θα ελαφρυνθεί το
χρέος.
Ελα όμως που ούτε καν οι αριστεροί στην Ευρώπη δεν συμμερίζονται
τους σχόχους του:
Η κ. Γκ. Τσίμερ, πρόεδρος της ευρωομάδας της Ευρωπαϊκής Αριστεράς
(GUE/NGL)υποστήριξε –με λεξιλόγιο Σόιμπλε– ότι «αν δεν κάνετε το μάθημά
σας και δεν εκπληρώσετε τα προαπαιτούμενα, ο φτωχός Γερμανός δεν μπορεί
να πληρώσει τα χρέη σας. Αλλά το “κούρεμα” ξεχάστε το, ούτως ή άλλως,
διότι η Ευρώπη δεν μπορεί να συναινέσει».
Μετά τον σχετικό θόρυβο που
προκλήθηκε, για το άδειασμα των «συντρόφων» της στην Ελλάδα, η κ. Τσίμερ
προσπάθησε να επανορθώσει ρίχνοντας την μπάλα στην κερκίδα. «Μίλησα για
επιτροπή χρέους, που θα αξιολογήσει τη νομιμότητα του ελληνικού
χρέους... Είναι απαραίτητη μια επιτροπή για το χρέος που θα επανεξετάσει
τη νομιμότητα του χρέους. Χρέος παράνομο και ανήθικο δεν θα ζητηθεί και
δεν θα επιστραφεί».
Καλά όλα αυτά, αλλά το πρόβλημα είναι ότι σχεδόν το
σύνολο του χρέους έχει περάσει στους θεσμικούς επενδυτές (Ε.Ε., ΕΚΤ,
ΔΝΤ) και δεν θα υπάρξει ποτέ ζήτημα «παράνομου κι ανήθικου χρέους»· ότι
κι αν μπορεί να σημαίνει ο όρος.
Ετσι, ακόμη μια «μαγική λύση» για το οικονομικό πρόβλημα της χώρας σκάει
σαν φούσκα, εν τω μεταξύ, όμως, έχει δηλητηριάσει την πολιτική. Πολλοί
πιστεύουν ότι οι λύσεις είναι απλές, αλλά δεν τις εφαρμόζουν οι
«προδότες πολιτικοί», οι οποίοι συν τοις άλλοις είναι όλοι ίδιοι..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου