Το μήνυμα του Πούτιν στη Σύνοδο της Ομάδας του G8 στη Βόρεια Ιρλανδία,
ήταν ξεκάθαρο και σε καμιά περίπτωση δεν αφορά τη Συρία: Σεβαστείτε
έμπρακτα την ισοτιμία μας ως Μεγάλης Δύναμης αν θέλετε την
εποικοδομητική μας συνεργασία στη διαχείριση κρίσεων.
Ξεχάστε την περίοδο Γέλτσιν που από τη Γιουγκοσλαβία μέχρι τη διεύρυνση
του ΝΑΤΟ η Μόσχα εισέπραττε από τη Δύση το μήνυμα "αν θέλετε βάλτε την
υπογραφή σας, αλλιώς προχωράμε χωρίς εσάς".
Η γερμανική εφημερίδα
"Suddeutsche Zeitung" παρομοιάζει τη σκληρή διαπραγματευτική γραμμή
Πούτιν με αυτήν της Βόρειας Κορέας, δηλαδή την τακτική "αν συνεχίσετε να
με υπονοείτε θα σας πολλαπλασιάσω το κόστος διαχείρισης της μιας ή της
άλλης κρίσης".
Πρόκειται για μια γενίκευση που αδικεί τον ένοικο του
Κρεμλίνου, που είναι οπαδός της πιο απροσχημάτιστης Ρεαλπολιτίκ, που δεν
υπολογίζει συμμαχίες και πολιτικά-ιδεολογικά ταμπού του παρελθόντος:
Μετά την 11.9.2001 ο Πούτιν προσφέρθηκε να στηρίξει χωρίς περιορισμούς
την Ουάσιγκτον, συναίνεσε ακόμη και στην παρουσία αμερικανικών δυνάμεων
και βάσεων στην Κεντρική Ασία -πρώην ΕΣΣΔ-, για να προετοιμασθεί η
επέμβαση στο Αφγανιστάν.
Σήμερα η Μόσχα δεν έχει ιδεολογικές
παρωπίδες που να τη δένουν ούτε με τον Ασαντ στη Δαμασκό ούτε με το
καθεστώς της Τεχεράνης. Αν της διασφαλισθεί από πλευράς Ουάσιγκτον η
ισότιμη συμμετοχή στη διαχείριση της συριακής σύγκρουσης, αν διαφυλαχθεί
το διεθνές της κύρος με τη διατήρηση της ναυτικής βάσης στο Ταρτούς, θα
είναι κάτι παραπάνω από συνεργάσιμη και στην επιβολή συμβιβαστικής
λύσης στη Συρία και θα πιέσει το Ιράν ως προς τον διεθνή έλεγχο του
πυρηνικού του προγράμματος.
Η αμοιβαία καχυποψία ΗΠΑ - Ρωσίας
επιβιώνει σήμερα ως υστερόγραφο του Ψυχρού Πολέμου:
Παρ' όλα αυτά, ο Λευκός Οίκος βλέπει το Κρεμλίνο ως
παράγοντα περιπλοκής από τη Μέση Ανατολή μέχρι τη Νοτιοανατολική Ευρώπη,
ως στρατηγικό αντίπαλο στη μεταφορά ενέργειας και έτσι τροφοδοτεί το
σύνδρομο περικύκλωσης και την ψυχολογία απομόνωσης που σφραγίζουν τη
ρωσική και σοβιετική Ιστορία...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου