Toυ ΜΙΧΑΛΗ ΜΗΤΣΟΥ
Ο Αμος Οζ έχει δίκιο: δώδεκα χιλιάδες ρουκέτες σε έξι χρόνια είναι
πάρα πολλές. Δεν μπορείς να ζήσεις με τον καθημερινό τρόμο. Δεν μπορείς
να τρέχεις κάθε τόσο με τα παιδιά σου στα καταφύγια.
«Από πότε»,
διερωτάται ο ισραηλινός συγγραφέας μιλώντας την περασμένη εβδομάδα στην
«Κοριέρε ντέλα Σέρα», «αναγνωρίζεται το δικαίωμα σε έναν φτωχό, επειδή
είναι φτωχός, να σκοτώνει αθώους ανθρώπους;». Δικαίως λοιπόν αντέδρασε
το Ισραήλ, εξαπολύοντας επιδρομές εναντίον της Γάζας. Επιδρομές
χειρουργικές, από τις οποίες σκοτώνονται κυρίως μαχητές της Χαμάς.
Και ο Τζαμάλ αλ Ντάλου έχει δίκιο, ακόμα περισσότερο δίκιο, χίλιες
φορές περισσότερο δίκιο. Γιατί οι ισραηλινές επιδρομές ήταν
«χειρουργικές» μόνο στην αρχή, όταν οι στόχοι ήταν στρατόπεδα
εκπαίδευσης και αποθήκες πυρομαχικών. Στη συνέχεια άρχισαν να θερίζουν
οικογένειες.
Οπως η οικογένεια του Τζαμάλ: τη γυναίκα του, τον γιο του,
τη νύφη του, την αδελφή του, τα πέντε εγγόνια του. Εντεκα άμαχοι
σκοτώθηκαν την περασμένη Κυριακή από τον πύραυλο που έπληξε το σπίτι των
Αλ Ντάλου στην επαρχία Νάσερ.
Δύο οι πιθανές εξηγήσεις: ή οι ισραηλινοί
στρατιωτικοί διοικητές έβαλαν στο στόχαστρο λάθος σπίτι ή νόμιζαν ότι
κρυβόταν εκεί κάποιο στέλεχος της Χαμάς - που δεν ήταν όμως εκεί. Ο,τι
και να συνέβη, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: μία οικογένεια, άλλη μία
οικογένεια, ξεκληρίστηκε.
Ετσι είχε γίνει και με την ισραηλινή επίθεση στον Λίβανο, το 2006.
Στην αρχή, οι επιδρομές ήταν χειρουργικές και οι ισραηλινοί διανοούμενοι
τις υποστήριζαν. Υστερα άρχισαν τα λάθη και η κατάσταση «έγινε πιο
σύνθετη», όπως είπαν ο Αμος Οζ, ο Αβραάμ Γεοσούα και ο Νταβίντ Γκροσμάν
σε κοινή συνέντευξη Τύπου στις 10 Αυγούστου, με την οποία ζήτησαν από
την κυβέρνησή τους να προσέλθει σε διαπραγματεύσεις. Λίγες ημέρες
αργότερα, επιβλήθηκε πράγματι κατάπαυση του πυρός (στο μεταξύ είχε
σκοτωθεί ο 20χρονος γιος του Γκροσμάν από οβίδα).
Ετσι γίνεται με τους
πολέμους. Ετσι έγινε και τώρα. Και όλοι κατάφεραν να είναι κερδισμένοι, ο
Νετανιάχου που έκανε επίδειξη δύναμης και ελπίζει τον Ιανουάριο να
επανεκλεγεί, η Χαμάς που αντιστάθηκε ηρωικά και έδειξε ότι εκείνη είναι ο
αληθινός εκπρόσωπος του παλαιστινιακού κινήματος, ο Πρόεδρος της
Αιγύπτου που μεσολάβησε με επιτυχία, η Χίλαρι Κλίντον που παράτησε τους
Κινέζους και έτρεξε στο πεδίο των μαχών. Μόνο η οικογένεια Αλ Ντάλου
έχασε. Και κάτι άλλοι ανώνυμοι, που δεν θα αναφερθούν ποτέ σε κανένα
βιβλίο Ιστορίας.
Εκτός από την προώθηση της επανεκλογής του, ο Νετανιάχου υποτίθεται
πως ήθελε με τον Σιδερένιο Θόλο να στείλει δύο μηνύματα:
Ενα στον
Ομπάμα: όποτε κρίνεται αναγκαίο, θα υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματά μας
και την ύπαρξή μας ακόμη και μόνοι.
Και ένα δεύτερο στο Ιράν: μη μας
προκαλείτε, θα το μετανιώσετε.
Τα μηνύματα ελήφθησαν;
Τίποτα δεν είναι
λιγότερο βέβαιο. Το μόνο βέβαιο είναι ότι η ειρήνη στη Μέση Ανατολή
μοιάζει πιο μακρινή από ποτέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου