Προχθες, μασκοφόροι εισέβαλαν σε ραδιοφωνικό στούντιο στη νότιο Βολιβία
και επιχείρησαν -ευτυχώς, ανεπιτυχώς- να κάψουν ζωντανό τον
δημοσιογράφο ο οποίος έκανε εκπομπή εκείνη την ώρα και προφανώς τα όσα
έλεγε και είχε πει ενοχλούσαν τα αφεντικά τους.
Και τι σχέση έχει η
τριτοκοσμική Βολιβία με την Ελλάδα, θα ρωτήσει κανείς, ώστε να είναι
άξιο αναφοράς και σύγκρισης το συγκεκριμένο περιστατικό;
Κι όμως, ίσως
να έχει...
Το 2011, επίσης, έχασαν τη ζωή τους 106 δημοσιογράφοι,
οι οποίοι έκαναν τη δουλειά τους καλύπτοντας τις εξελίξεις στα πιο
«καυτά» μέτωπα του πλανήτη. Ηταν μια από τις πιο αιματηρές χρονιές,
εξαιτίας και της Αραβικής Ανοιξης, καθώς τα αντιδραστικά καθεστώτα
προσπαθούσαν να καλύψουν με κάθε τρόπο τα εγκλήματά τους και να
παραμείνουν στην εξουσία.
Και πάλι όμως, θα ισχυριστεί κάποιος, η Ελλάδα
δεν μπορεί να μπει στην ίδια μοίρα με αυτές τις χώρες.
Κι όμως, ίσως να
μπορεί...
Στη δε Ιταλία, ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι είναι γνωστό ότι
δεν δίσταζε ούτε στιγμή να καρατομήσει παρουσιαστές της κρατικής
τηλεόρασης όταν υπήρχε έστω και υπόνοια κριτικής προς τον ίδιο. Μάλιστα,
όσους δεν μπορούσε να αγγίξει, τους κατηγορούσε ότι συμμετείχαν σε μια
«κόκκινη οργάνωση», η οποία επεδίωκε την ανατροπή του.
Μήπως στην
περίπτωση του Καβαλιέρε, τουλάχιστον, αρχίζουν ορισμένοι να βλέπουν τις
προφανείς ομοιότητες με τα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα;
Ισως ναι...
Αλλά και πάλι, πώς μπορεί να συγκριθούν οι απόπειρες κατά της
ανθρώπινης ζωής με την προσπάθεια φίμωσης της αντίθετης γνώμης;
Εύλογο
το ερώτημα -αλλά έχει τις απαντήσεις του. Διότι, πρώτον, στην Ελλάδα
υφίσταται και απειλή κατά της ζωής:
Και δεύτερον, είναι ανιστόρητοι όσοι ισχυρίζονται ότι η
επαγγελματική περιθωριοποίηση και η ηθική εξόντωση δεν έχουν καμία
σχέση με τη φυσική επίθεση ή δολοφονία. Είναι οι δύο πλευρές του ίδιου
νομίσματος: του αυταρχισμού, της έλλειψης σεβασμού στην ελευθερία του
λόγου και την αντικειμενική ενημέρωση, της καταπάτησης δημοκρατικών
δικαιωμάτων που είναι κατοχυρωμένα από το Σύνταγμα...
Η κυβέρνηση
-και πρωτίστως, το μεγαλύτερο από τα τρία κόμματα που τη στηρίζουν- ας
σταματήσει τον αντιδημοκρατικό κατήφορο και την χειραγώγηση της
ενημέρωσης προτού να είναι πολύ αργά.
Αλλωστε, εάν είναι πεισμένη
ότι η πολιτική της είναι η ορθή, αυτή που έχει ανάγκη σήμερα η
κοινωνική πλειοψηφία, τότε δεν έχει να φοβηθεί τίποτε. Ούτε τις
αποκαλύψεις ούτε την κριτική. Εκτός, βεβαίως, εάν φοβάται. Τότε
εξηγούνται ενέργειες σαν αυτές που ζούμε τις τελευταίες μέρες, ειδικά
στη δημόσια (ή μήπως κρατική-κυβερνητική;) τηλεόραση...
Μόνο που
οι υπεύθυνοι (όχι μόνο στην κυβέρνηση...) πρέπει να γνωρίζουν κάτι:
τελικά, κερδισμένες θα βγουν η ενημέρωση, η αλήθεια και η δημοκρατία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου