Του ΚΩΣΤΑ ΓΕΩΡΓΟΥΣΟΠΟΥΛΟΥ
Αφήνω τους μελανοχίτωνες που με ακατονόμαστες εκφράσεις που
προσιδίαζαν κάποτε μόνο στους πορνόβιους των καταγωγίων, τους προαγωγούς
και τους κοντραμπατζήδες βγήκαν με καδρόνια να υπερασπιστούν τον
Χριστό.
Θα μείνω σε κάτι γυναικούλες, τα καφεκούτια του Παπαδιαμάντη, οι
οποίες, παρέα με κάτι ψωμωμένους καλόγερους που κρατούσαν και
«μούντζωναν» με τον σταυρό την είσοδο θεάτρου που έπαιζε ένα βλακώδες
τάχα μου θεατρικό κείμενο, αναψοκοκκινισμένες από θεία οργή ένιωθαν πως
κάτι αντίχριστοι τούς εξευτέλιζαν την πίστη, τα όσια και τα ιερά της.
Αλήθεια μήπως θυμάστε αν πρόσφατα που συντάραξε το πανελλήνιο το
σκάνδαλο του Βατοπεδίου έχουν κάπου συγκεντρωθεί τα ανάλογα καφεκούτια
να διαμαρτυρηθούν, να εξαναστούν, να υβρίσουν και να προπηλακίσουν
καθηγουμένους ορθοδόξων μοναστηριών που είχαν μετατρέψει την ιερή
τράπεζα σε offshore τράπεζα, τα συγχωροχάρτια σε ομόλογα και το παγκάρι
των πτωχών σε σουίτες ραντιέρηδων;
Παρήλαυναν άλλοτε στις οδούς της Αθήνας με ιερή αγανάκτηση για να
αποτρέψουν την προβολή ενός φιλμ με υπόθεση παρμένη από τον Καζαντζάκη
και την ίδια εποχή ούτε φωνή ούτε ακρόαση όταν κάγχαζε το πανελλήνιο για
τα σεξουαλικά καμώματα του «Αγίου» Πρεβέζης.
Δεν πήγα να δω το βλακώδες (γνωρίζω το κείμενο) έκτρωμα του
ΜακΝάλι. Παλιότερα είχε παιχτεί έργο του με τον τίτλο «Η στάση
κουταλιού» όπου γινόταν πάρτι ομοφυλοφίλων στο εξοχικό ενός «γκουρού».
Ανάμεσά τους και ένας τυφλός γκέι, σύντροφος ενός ανοιχτομάτη. Κάποια
στιγμή ο τυφλός δίψασε τη νύχτα, σηκώθηκε ψηλαφιστά από τη στρωματσάδα
όπου κοιμόντουσαν όλοι μαζί, πήγε στο ψυγείο να πάρει ένα αναψυκτικό κι
ενώ έσκυβε ένας πιο ανοιχτομάτης τού... την έφερε. Ολο το δεύτερο μέρος
ήταν η προσπάθεια να βρει ποιος τον δρόσισε χωρίς να το μάθει ο κολλητός
του. Φως φανερό ότι επεδίωκε μπιζ.
Υπάρχει κοινό και γι' αυτά. Αφερίμ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου