(Χίλια ΜΠΡΑΒΟ Ελλη...)
Δεν ξέρω αν οι διαφοροποιήσεις των βουλευτών στην ψηφοφορία για την
ένταξη των λεγόμενων ευγενών ταμείων -μεταξύ των οποίων και των
εργαζόμενων στα ΜΜΕ- στον ΕΟΠΥΥ προοιωνίζονται αντάρτικο και στην
ψηφοφορία για τα μέτρα, όπως υποστηρίζουν κάποιοι. Προσωπικά πολύ
αμφιβάλλω. Αμφισβητώ, δε, έντονα τον μανδύα της κοινωνικής δικαιοσύνης
με τον οποίον προσπαθεί να ενδύσει η κυβέρνηση την προχθεσινή της
πρωτοβουλία.
Ντρέπομαι, όμως, και ταυτίζομαι με το δημόσιο
αίσθημα, που στην άρνηση των βουλευτών να υπερψηφίσουν την τροπολογία
για τα λεγόμενα ευγενή ταμεία, βλέπουν όχι το ανάστημα της αντίστασης
στον παραλογισμό ή στην αδικία -αυτό είχαν δεκάδες ευκαιρίες να το
πράξουν μέχρι σήμερα- αλλά τη συντεχνιακή αντίληψη μιας κάστας με
παρόμοια συμφέροντα ή εξαρτήσεις.
Και δεν εννοώ μόνο των πολιτικών
με τους δημοσιογράφους, γιατί η συγκεκριμένη τροπολογία αφορούσε και
τους γιατρούς, τους δικηγόρους, τους τραπεζοϋπαλλήλους, ακόμη και τους
βενζινοπώλες! Κι ας αναδείχθηκε -κι με ευθύνη του κλάδου μας- η
παράμετρος ΜΜΕ, γιατί αυτό βολεύει την κυβέρνηση.
Θα μιλήσω όμως
για μας.
Δεν χωρά αμφιβολία ότι το ταμείο μας είναι υγιές, με δικά του
αποθεματικά, τα οποία πληρώνουμε χρόνια πολλά. Οταν, όμως, η χώρα ζει σε
συνθήκες πολέμου, όπως σήμερα, εμείς, οι άνθρωποι των MME, δεν μπορεί
να τρέχουμε πρώτοι στα χαρακώματα και να δίνουμε τη μάχη εκ του
ασφαλούς. Επρεπε να βρεθούμε στη γραμμή πυρός και να παλέψουμε πρώτα για
τη σωτηρία του διπλανού μας. Να στρέψουμε τα πυρά μας σε όσους με τις
πράξεις και τις παραλείψεις τους δημιουργούν σήμερα έναν
οργανισμό-τέρας, χωρίς πόρους, έτοιμο να καταρρεύσει με πάταγο,
αφήνοντας ασφαλιστικά ακάλυπτους εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες. Να
εξαντλήσουμε την προσπάθεια -κι εμείς μπορούμε περισσότερο απ’ όσο άλλες
επαγγελματικές κατηγορίες- για να μπορέσει ο ΕΟΠΥΥ να υπάρξει συνεπής
στις υποχρεώσεις του, όχι για να εξαιρεθούμε από αυτόν. Να καταγγείλουμε
τον παραλογισμό της πολιτείας όχι για την απώλεια των δικών μας
κεκτημένων, αλλά για τον ανορθόδοξο, πρόχειρο και κοντόφθαλμο σχέδιο
επιβάρυνσης ενός ήδη καταρρέοντος οργανισμού με πρόσθετα βάρη.
Ανάλογη
ευθύνη έχουν και οι γιατροί, οι οποίοι έχουν δώσει όρκο για την
υπεράσπιση των αδυνάμων και την ανακούφιση του ανθρώπινου πόνου. Να
διαδηλώσουν πρωτίστως για την αδυναμία του κράτους να παρέχει στοιχειώδη
περίθαλψη και όχι να κάνουν λόμπι στους διαδρόμους της Βουλής -από
κοινού με τους δικηγόρους και τους τραπεζικούς υπαλλήλους- για να
εξαιρεθεί το δικό τους ταμείο από τον ΕΟΠΥΥ.
Δυστυχώς, αντί αυτή
την επώδυνη περίοδο να κάνουμε την αυτοκριτική μας για το πώς τα εγχώρια
MME (όπως και οι γιατροί, οι δικηγόροι, οι δικαστικοί κ.λπ.) με την
ανοχή τους στην καλύτερη περίπτωση, συνέτειναν στη νομιμοποίηση των
στρεβλώσεων της οικονομίας, της πολιτικής και της κοινωνίας στο σύνολό
της, γυρνάμε κι εμείς γύρω από την ουρά μας. Οπως άλλωστε και οι
πολιτικοί στους οποίους εξαντλούμε την αυστηρότητά μας. Με αφορμή
γεγονότα, όπως η τροπολογία για τον ΕΟΠΥΥ, το αποτέλεσμα είναι να
αυξάνεται η καχυποψία και φυσικά η απόσταση που χωρίζει τα ΜΜΕ από την
κοινωνία.
Δυστυχέστατα, με τη στάση μας πετάμε βορά όχι εκείνους
που πραγματικά το «αξίζουν», αλλά ολόκληρο τον κλάδο:
Και
κάτι τελευταίο για τη συνδικαλιστική μας ηγεσία η οποία πρώτη θα όφειλε
να αντιμετωπίζει ακομμάτιστα την κρίση, όπως προστάζει το λειτούργημά
μας. Οταν προτάσσεις στις διεκδικήσεις σου την κατάργηση των
αντεργατικών νόμων όλων των μνημονίων, είναι αναπόφευκτο να φαίνεται πια
γελοία στους πολίτες η επιχείρηση διάσωσης του δικού σου σαρκίου μέχρι
την επίτευξη όλων των συνδικαλιστικών στόχων...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου