ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ: Αποδομούνται και οι πυλώνες της εθνικής κυριαρχίας

Του Α. ΛΥΚΑΥΓΗ

ΧΩΡΙΣ καμιά (μα καμιά) διάθεση κινδυνολογίας και χωρίς συνωμοσιολογικά σύνδρομα: Αναλογισθείτε τι θα σκέφτεται οποιοσδήποτε σε οποιαδήποτε όμορη χώρα, που μπορεί να έχει κρίσιμες γεωστρατηγικές διαφορές με την Ελλάδα. Όταν δηλαδή γίνεται κοινωνός τέτοιων λεπτομερειών της εθνικής μας πτωχεύσεως, που βλέπουν το φως καθημερινά! Όπως τα περί ελλείψεως καυσίμων για ενεργοποίηση αναγκαίων αεροπορικών αναχαιτίσεων στο Αιγαίο! Και όπως τα περί ακινητοποιήσεως μονάδων για λόγους απουσίας μέσων και προμηθειών. Ή και τα περί εράνων «στο πόδι» μεταξύ αστυνομικών για τη διακίνηση περιπολικών. Καθώς και για το γεγονός ότι εκατοντάδες οχήματα είναι όντως ακινητοποιημένα εν αχρηστία λόγω αδυναμίας αγοράς ανταλλακτικών!

Αυτά είναι πλέον καθημερινό (έως και αδιάφορο πλέον) ειδησεογραφικό ψωμοτύρι και αφορμή μαζοχιστικού σχολιασμού . Και αυτού ομοίως αδιάφορου, καθώς προέχουν τα έως και βάναυσα πάθη των χαμηλοσυνταξιούχων και των θυμάτων του καταρρέοντος ασφαλιστικού συστήματος. Η πικρή αλήθεια. Που αποβαίνει πικρότερη, λόγω αδιεξόδων προβλημάτων και απουσίας επιλογών.  

Πλην όμως: Πίσω λοιπόν από αυτήν την αδυσώπητη καταγραφή της ελληνικής καθημερινότητος, ενεδρεύουν και άλλοι έωλοι κίνδυνοι. Τους οποίους είτε δεν αποτιμούμε σωστά, είτε και δεν τους λογαριάζουμε. Ως συνέπεια της απελπισίας που συνέχει όλους. Ή και της αδυναμίας να ιεραρχήσουμε τα επέκεινα παράγωγα της εθνικής παθογένειας. Τα οποία όμως και θα εισπραχθούν τελικά ως αναπόδραστα επίχειρα όσων συντελούνται. Να μην έχουμε αμφιβολία γι’ αυτό. Και κυρίως να μην υποτιμούμε το άδηλο μεν, πλην αυτονόητο (και προπαντός μη αναστρέψιμο) κόστος. Καθώς στην περιοχή μας εξελίσσονται κρίσιμες διαμορφώσεις και αναδιατάσσονται ισοζύγια. Που μας διαλαμβάνουν μεν. Πλην όμως: Δεν είμεθα σε θέση να επενεργήσουμε σ’ αυτά. Ούτε και υπάρχουν προοπτικές ν’ αποβούμε κατά τεκμήριο συντελεστές και συμμέτοχοι σ’ αυτό το γίγνεσθαι. Το χειρότερο!

Πέραν τυπικών ενεργειών, η διπλωματική μας απουσία είναι πέρα και από εκκωφαντική . Όχι ότι θα μπορούσαμε ν’ ασκήσουμε αποφασιστική πολιτική από θέσεως αδυναμίας. Γιατί από θέση αδυναμίας δεν παράγεται πολιτική επαρκούς εμβελείας. Αλλά θα έπρεπε –κι επιβάλλεται– να δώσουμε από τα κατάλοιπα της εθνικής ισχύος, ικανή στήριξη προς αυτήν την κατεύθυνση, για προώθηση πολιτικών τέτοιων, που αφενός να διαβιβάζουν έστω και απλώς υποφερτά την αποφασιστικότητά μας όσον αφορά θέματα εθνικής κυριαρχίας και αφετέρου να οπλίζουν τις δυστυχώς παροπλισμένες εν πολλοίς στρατηγικές αντιστάσεις της χώρας. Αναιρώντας αδυσώπητες εντυπώσεις που δημιουργούν κάποια γεγονότα και κυρίως ασύνετες συμπεριφορές. Που μεγεθύνουν τη παθογένεια. Η οποία έτσι αποκτά διαστάσεις –αλλά και δυναμικές– περίπου καταρρεύσεως. Με αποδόμηση δυνατοτήτων. Και αποσύνθεση βουλήσεως. Με ό,τι αυτό σημαίνει. Και σημαίνει περίπου κατάσταση αμυντικής και στρατηγικής αποσαθρώσεως.

Εκτός και αν δεν θέλουμε να δούμε τις πραγματικότητες και να πούμε την αλήθεια. Κατ’ ακρίβεια να συνειδητοποιήσουμε τις διαστάσεις και τους αναπαραγόμενους κινδύνους, προκειμένου να τους προλάβουμε και να τους αναστρέψουμε.

Με αυτές τις επισημάνσεις δεν θέλουμε να πούμε ότι ο Ερντογάν ή ο Γκρούεφσκι ετοιμάζονται να μας αλώσουν! Όχι. Αλλά γνωρίζουν ότι εφόσον τα πράγματα εξελιχθούν επί τα χείρω –κι αυτό συμβαίνει όντως– αυτό θα διευκολύνει τις δικές τους επιδιώξεις σ’ αυτήν τη γεωγραφία. Ειδικότερα σε σχέση με αξιώσεις σε ό,τι αφορά τον εθνικό χώρο (με διεύρυνση των αμφισβητούμενων περιοχών) και σχετικά με την άσκηση κυριαρχικών δικαιωμάτων στα όρια της ελληνικής ευθύνης.

Όπως είναι η ανακήρυξη ΑΟΖ. Που ακόμη καμιά κυβέρνηση στην Αθήνα δεν απετόλμησε, υπό το επαχθές βάρος των φοβικών συνδρόμων που διέπουν την άσκηση εθνικής πολιτικής. Η άλλη και ακόμη πικρότερη αλήθεια. Που θα εξαργυρωθεί ενδεχομένως με τραυματικά επίχειρα. Δηλαδή με γεωπολιτικά τετελεσμένα, τα οποία στην περίπτωση του αιγαιωτικού χώρου σχεδιάζει και προάγει συστηματικά η Άγκυρα. Ειδικότερα στις νοτιοανατολικές παρυφές των εθνικών ορίων. Όπου το Καστελλόριζο. Και όπου αναδύονται οσμές από επιβεβαιωμένα κοιτάσματα υδρογονανθράκων, τα οποία κι εποφθαλμιούν οι γείτονες.

Να συνέλθουμε. Και σε ό,τι μας κατατρύχει ως παθογενής εσωστρέφεια, να επισυνάπτουμε κι αυτήν την άλλη καταθλιπτική διάσταση των επαχθών προβλημάτων.