Toυ ΚΩΣΤΑ ΣΤΟΥΠΑ
Πριν από δέκα χρόνια σοσιαλιστές και δεξιοί είχαν βγει στα κεραμίδια για να μην περάσει ο ασφαλιστικός νόμος Γιαννίτση. Ο νόμος δεν πέρασε και στη θέση του πέρασε ο νόμος Ρέππα. Ένας ασφαλιστικός νόμος που γράφτηκε μαζί με τους συνδικαλιστές, αν δεν τον έγραψαν μόνο οι συνδικαλιστές.
Η υποχώρηση αυτή του Κ. Σημίτη αποτελεί ίσως την μεγαλύτερη συμμετοχή του στην μετέπειτα χρεοκοπία της χώρας.
Ο ασφαλιστικός νόμος Ρέππα-συνδικαλιστών μεταξύ άλλων ευθύνεται και για το μεγαλύτερο μέρος του ενός εκατομμυρίου πρόωρων συνταξιοδοτήσεων.
Σήμερα, και αυτοί που υποχώρησαν και αυτοί που ανέβηκαν στα κεραμίδια, πετάνε την «μπάλα» στην εξέδρα σε ό,τι αφορά τις ευθύνες της χρεοκοπίας του ασφαλιστικού.
Σήμερα κανένα από τα κόμματα της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης δεν υπογράφει για την μείωση των επικουρικών.
Η άποψη της στήλης είναι πως είτε υπογράψουν είτε δεν υπογράψουν λίγα πράγματα αλλάζουν. Η χώρα έχει χρεοκοπήσει, αυτό που συμβαίνει είναι πως παίζει με τα δανεικά των δόσεων ένα παιγνίδι καθυστερήσεων πριν την κατάρρευση.
Η κατάσταση στο ασφαλιστικό σήμερα είναι πολύ χειρότερη απ’ ό,τι ήταν δέκα χρόνια πριν. Δέκα χρόνια πριν ήταν πολύ χειρότερη απ’ ό,τι είκοσι χρόνια πριν από σήμερα...
Δέκα χρόνια από σήμερα, τα πράγματα θα είναι πολύ χειρότερα απ’ ό,τι σήμερα. Όποιος έχει κοινό νου μπορεί να δει πως η υποδομή της ελληνικής οικονομίας όσο και να αλλάξει προς το καλύτερο σε δέκα χρόνια είναι αδύνατο να στηρίξει το συνταξιοδοτικό κόστος με τα δεδομένα των σημερινών τάσεων...
Στον κόσμο αρέσει να τον κοροϊδεύουν με παχιά λόγια. Αυτοί που βγήκαν πριν δέκα χρόνια στα «κεραμίδια», αποτρέποντας την ασφαλιστική μεταρρύθμιση Γιαννίτση, έχουν μεγάλη ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση στο ασφαλιστικό. Αυτοί που διστάζουν σήμερα να πάρουν τις δέουσες αποφάσεις έχουν μεγάλη ευθύνη για αυτό που θα συμβαίνει μετά από δέκα χρόνια...
Οι πολιτικοί όμως σκέφτονται με βάση το σήμερα. Δηλαδή, την επόμενη εκλογική αναμέτρηση. Ευελπιστούν πως όταν έρθει ο λογαριασμός θα τον πληρώσει κάποιος άλλος. Οι πολιτικοί σκέφτονται επίσης με βάση το ίδιον συμφέρον κατ’ αρχήν, μετά με βάση το συμφέρον των πελατών, της παράταξης και με ό,τι περισσέψει το συμφέρον της κοινωνίας...
Με αυτό τον τρόπο σκέφτονται όλοι οι πολιτικοί σε όλες τις χώρες. Στις ανεπτυγμένες οικονομικά δημοκρατίες υπάρχουν θεσμικές ασφαλιστικές δικλείδες αλλά και οι κοινωνίες εμφανίζουν στοιχεία μεγαλύτερης ωριμότητας. Όχι τεράστιας, αλλά αρκετής να κάνει τη διαφορά μεταξύ ανάπτυξης και υπανάπτυξης...
Το ελληνικό κράτος πληρώνει πάνω από 30 δισ. ευρώ σε συντάξεις του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα, οι οποίες είναι εγγυημένες από το δημόσιο, καθώς τα λεφτά των εισφορών έχουν φαγωθεί σε διορισμούς, δομημένα και άγριες σπατάλες της κομματοκρατίας. Αυτός είναι ο ελληνικός σοσιαλισμός στην πράξη... αναδιανομές με τα λεφτά των άλλων.
Όσοι είναι σε σύνταξη και όσοι θα βγούνε τα επόμενα πολλά χρόνια, αν θέλουν να έχουν αξιοπρεπή στερνά, καλό είναι να βρουν εναλλακτικές λύσεις. Ουκ αν λάβοις εκ του μη έχοντος, ούτε χρήματα σύνταξης, ούτε αξιοπρέπεια οικονομικής ανεξαρτησίας.
Είναι θέμα χρόνου το ελληνικό κράτος να μην μπορεί να πληρώνει ούτε τα μισά, απ’ όσα ξοδεύει σήμερα για συντάξεις. Είτε με δραχμή είτε με ευρώ όταν κάποιος δεν μπορεί να πληρώνει 30 δισ. ευρώ ο μόνος δρόμος που απομένει είναι να μην πληρώσει. Όπως δεν θα πληρώσει και τα χρέη. Έτερον εκάτερον...
Όποιος υπόσχεται αλώβητους μισθούς και συντάξεις είναι ή αδαής ή ψεύτης.
Το δυο μεγάλα κόμματα με τα γλίσχρα ποσοστά που εξασφαλίζουν στις δημοσκοπήσεις, πληρώνουν το κόστος της αμετροέπειας. Υποσχέθηκαν μια ευημερία με δανεικά και καθυστερούν με τα δόντια τις μοιραίες και υποχρεωτικές αποφάσεις να κάνουν μαζικές απολύσεις στο δημόσιο, να περικόψουν τις συντάξεις σε επίπεδα όπως σοσιαλιστικών καθεστώτων Ανατολικής Ευρώπης και Βαλκανίων.
Η πέραν του ΠΑΣΟΚ αριστερά, προς το παρόν πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Υπόσχεται τα πάντα σε όλους. Συντάξεις Γερμανίας και εξασφάλιση όλων των θέσεων στο δημόσιο και ενδεχομένως άλλων τόσων. Ούτε με τις θέσεις αργομισθίας και την διαφθορά διαχωρίζει τη θέση της, καταδικάζοντας τους επίορκους, καθώς δεν αναγνωρίζει ατομική ευθύνη, αφού κατά ένα μεταφυσικό τρόπο όλα απορρέουν από τον καπιταλισμό που φθείρει και διαφθείρει.
Είναι σχεδόν βέβαιο, πως ο θυμός όσων πιστέψουν και εξαπατηθούν στο "λεφτά υπάρχουν" της αριστεράς θα είναι ακόμη μεγαλύτερος, γιατί δεν υπάρχει άλλος ιμάντας ανανέωσης των ψευδαισθήσεων και ως εκ τούτου εκτόνωσης της έντασης.
Η αριστερά αλλάζει μετά το θάνατο της ηγεσίας που έζησε τον τελευταίο μεγάλο πόλεμο, τον εμφύλιο και τον μετεμφυλιακό ψυχροπολεμικό κράτος της Δεξιάς, με τους Γκοτζαμάνηδες και τα τρίκυκλα...
Οι νέες γενιές γλιστρούν στην ευκολία του λαϊκισμού και τη θαλπωρή των κούφιων λόγων. Οι νέες γενιές της μεταπολίτευσης είναι οι γενιές της ευημερίας με δανεικά, της δημοσιοϋπαλληλίας και της αργομισθίας.
Όποιος συνηθίσει στο τζάμπα καταντάει τζάμπα επαναστάτης. Η πραγματικότητα όμως μπορεί να αργεί να βάλει τα πράγματα στη θέση τους, αλλά πάντα τα βάζει...
Για την οικονομία η πραγματικότητα είναι πως στο σύμπαν που ζούμε δεν υπάρχει τζάμπα γεύμα.
(...) Το μήνυμα της χθεσινής μέρας συνίστατο στην είδηση πως η Γερμανία δανείστηκε με αρνητικό επιτόκιο. Όπερ, κάποιοι πλήρωσαν και από πάνω για να τη δανείσουν αντί να πληρωθούν.
Αυτό, αν δεν κάνω λάθος σημαίνει πανικό για το ευρώ, την ευρωζώνη και ενδεχομένως πολύ ευρύτερα πεδία.
Το να δανείζεις μια από τις πλέον φερέγγυες χώρες του πλανήτη με αρνητικό επιτόκιο σημαίνει με απλά λόγια πως επιλέγεις να πληρώσεις για να παρκάρεις κάπου τα κεφάλαιά σου με μόνη εξασφάλιση πως θα είναι εκεί να πάρεις πίσω όταν έρθει η ώρα τους.
Ενώ όλα αυτά συμβαίνουν, το εγχώριο πολιτικό σκηνικό όχι μόνο βρίσκεται στον κόσμο του, αλλά φροντίζει να το επιδεικνύει, όπως η δήλωση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, να διατηρεί τις καταθέσεις του σε ξένη τράπεζα, την ώρα που η έλλειψη εμπιστοσύνης κινδυνεύει να τινάξει το τραπεζικό σύστημα και την οικονομία της χώρας στο αέρα. Κανείς δεν του είπε πως η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί... κλπ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου