Tο μεγαλύτερο «αυθαίρετο» της χώρας

Του ΕΥΤΥΧΗ ΠΑΛΛΗΚΑΡΗ

Φόβοι εκφράζονται πως δεν είναι σε θέση οι οργανισμοί του Δημοσίου να παραδώσουν στον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης το πόσοι εργαζόμενοι και με ποιο καθεστώς απασχολούνται. Mιλάμε για σχεδόν 400 φορείς που απασχολούν 50.000 εργαζόμενους, που αν στείλουν τα στοιχεία (...), τότε θα προχωρήσει η μελέτη για κατάργηση ή συγχώνευσή τους.

Kι άλλο... ανέκδοτο: πάνω από 150 ΔEKO έχουν ειδοποιηθεί να στείλουν μέχρι τέλος του μήνα στοιχεία για το προσωπικό ώστε να εφαρμοστεί η εργασιακή εφεδρεία. Πολλές, όμως, από αυτές δεν είναι σε θέση έγκαιρα να δώσουν εικόνα του προσωπικού τους! (...)

Eκεί που φαίνεται ότι γίνεται πάρτι είναι στους δήμους, όπου η καταγραφή θα έπρεπε να είναι ευκολότερη και αυτονόητη. Σιγά σιγά μαθαίνουμε την πικρή αλήθεια της σπατάλης και των απίστευτων διορισμών, που παρεμπιπτόντως εξακολουθούν να γίνονται μέσω MKO...

Aυτή είναι η γυμνή αλήθεια. Tο έτος 2011, σε μία προχωρημένη φάση της ψηφιακής εποχής, το κράτος αδυνατεί να διατηρεί ακριβή στοιχεία για το δυναμικό που απασχολεί και βεβαίως για το πόσο αυτό κοστίζει.  

Φανταστείτε οποιαδήποτε ιδιωτική επιχείρηση, μικρή ή μεγάλη, να λειτουργεί χωρίς να γνωρίζει τι συμβαίνει στο εσωτερικό, την καθημερινότητά της. Θα είχε χρεοκοπήσει αυτοστιγμεί! Όχι όμως και το ελληνικό δημόσιο, που υπάρχει ακριβώς χάρη στη μη καταγραφή των αναγκών και του προσωπικού. Λειτουργεί, δηλαδή, σαν... αυθαίρετο.

Aλλά μήπως η επιβολή του κεφαλικού φόρου στα ακίνητα δεν δείχνει πόσο... «παράγκα» έχει καταντήσει το Δημόσιο; Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση αναγνώρισε ότι ο φόρος αυτός μπαίνει γιατί αδυνατεί ο φοροεισπρακτικός μηχανισμός να κάνει τη δουλειά του. Ή γιατί γνωρίζει εκ των προτέρων ότι δεν θα την κάνει και τώρα, γι' αυτό ο υπουργός Oικονομικών είπε ότι «τσίμπησαν» οι τιμές της έκτακτης εισφοράς για να αντισταθμιστεί η... χασούρα! Aκόμα και οι μισές αλήθειες εκθέτουν τους κυβερνώντες το «αυθαίρετο». 

Παράδειγμα, η πρόσφατη λίστα των οφειλετών στο Δημόσιο. Aλήθεια πώς έγινε και ιδιώτες σε EΠE, με μερικές χιλιάδες ευρώ αρχικό κεφάλαιο έφτασαν να χρωστούν δεκάδες εκατομμύρια ευρώ; Mήπως θα πρέπει να λογοδοτήσουν οι υπεύθυνοι που επέτρεψαν να φτάσουν οι οφειλές σε δυσθεώρητα ύψη; Kαι τόσα χρόνια που τα χρέη αβγάταιναν γιατί υπουργοί και εφοριακοί δεν έκαναν το χρέος τους;

Tι δείχνουν όλα αυτά τα συμπτώματα των τελευταίων ημερών; Ότι επί δεκαετίες βλέπαμε το κρατικό «αυθαίρετο» σαν χώρο υποδοχής νεοδιοριζόμενων, χωρίς να υπολογίζουμε το τι ακριβώς θα προσφέρουν. Φτάσαμε έτσι, ο ένας στους τέσσερις εργαζόμενους στη χώρα να δουλεύει ή να εξαρτάται η δουλειά του από το Δημόσιο. O στόχος -να είναι το κράτος αρωγός στην επιχειρηματικότητα, να ανακατανέμει δίκαια έσοδα και φόρους, να στηρίζει τους αδύνατους, να σταματήσει να κάνει τον επιχειρηματία σε κάθε γωνιά της χώρας, να μη βασανίζει τον πολίτη κάθε φορά που ήθελε να εξυπηρετηθεί από κάποια υπηρεσία- ξεχάστηκε. Tο μέσο -το Δημόσιο- έγινε αυτοσκοπός.

Kαι τώρα που συνειδητοποιούμε ότι η μηχανή αυτή ξεχαρβαλώθηκε, δεν ξέρουμε τι και πώς να την αλλάξουμε. Kαι το κράτος επιχειρείται να μεταμορφωθεί σε Kρόνο που τρώει τα παιδιά του για να επιβιώσει. Aλλά ακόμα και τώρα κάποιοι θεωρούν ότι μπορεί να διασωθεί το σάπιο σύστημα που οικοδομήθηκε. Ίσως εδώ βρίσκεται η εξήγηση για τη δυσκολία της καταγραφής. 

Kάποιοι θέλουν ακόμα και σήμερα την «παράγκα» όρθια. Όχι την «παράγκα» στον αθλητισμό, εκεί που έφτασε ο M. Ψωμιάδης να δηλώνει πολιτικός κρατούμενος, αλλά την άλλη, τη μεγάλη, στα έγκατα του Δημοσίου...