Του ΜΙΧΑΛΗ ΜΗΤΣΟΥ
Ο Ζαν Κατρεμέρ είναι εδώ και χρόνια ανταποκριτής της «Λιμπερασιόν» στις Βρυξέλλες. Είναι καλός επαγγελματίας και αγαπάει τη δουλειά του (εντάξει, μερικές φορές τον παρασύρουν τα πάθη του, παράδειγμα η υπόθεση Στρος-Καν). Επιπλέον, γνωρίζει καλά και αγαπά την Ελλάδα, την έχει επισκεφθεί πολλές φορές τα τελευταία χρόνια και έχει γράψει επανειλημμένα τόσο στην εφημερίδα του όσο και στο μπλογκ του για την υποκρισία των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων. Είναι έτσι διπλή η πίκρα που αφήνει η ανάγνωση των σημειώσεών του από τις διακοπές που έκανε αυτόν τον μήνα στη χώρα μας (http://bruxelles.blogs.liberation.fr/coulisses/2011/08/notes-de-voyage-dun-touriste-en-gr%C3%A8ce.html)
Ο δημοσιογράφος αρχίζει τη διήγησή του από μια γνωστή ταβέρνα στην Υδρα όπου έφαγε ένα βράδυ με καμιά δεκαριά έλληνες φίλους του. Ο λογαριασμός ήρθε σε ένα μπακαλόχαρτο κι όταν ζήτησε απόδειξη ενοχλήθηκαν τόσο η ταβερνιάρισσα όσο και οι φίλοι του. Η απάντηση ήταν αρνητική. Θα μπορούσε να πληρώσει με κάρτα; Ούτε αυτό. Η αποθέωση της φοροδιαφυγής. Το ίδιο και με τις πανσιόν του νησιού. Το ίδιο και με τις δουλειές που γίνονται στα σπίτια. Το ίδιο και σε πολλές άλλες περιοχές που έχει επισκεφθεί τον τελευταίο καιρό. Η κυβέρνηση - γράφει - προτιμά να επιτίθεται στους μισθούς και τις συντάξεις, παρά να χτυπήσει τα ελεύθερα επαγγέλματα και τους πλούσιους.
Από το κείμενο του Κατρεμέρ δεν λείπουν οι ανακρίβειες και οι υπερβολές. Αναρωτιέται, ας πούμε, κανείς πού βρήκε τόσα ΑΤΜ που δίνουν εκατοστάρικα (!). Επίσης, πρέπει να έπεσε σε όλους τους ταβερνιάρηδες και τους ξενοδόχους που δεν δίνουν απόδειξη.
Η γενική εικόνα όμως δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Οπως γράφει, στο Παρίσι το λένε ανοιχτά: «Νομίζαμε ότι η Ελλάδα είναι μια κανονική χώρα, αλλά είχαμε άδικο. Τα προβλήματά της δεν θα διευθετηθούν σε ένα ή δύο χρόνια. Πρέπει να τη βοηθήσουμε να οικοδομήσει ένα κράτος που λειτουργεί, και αυτό θα χρειαστεί χρόνο, άρα πρέπει να την κρατήσουμε μέχρι τότε μακριά από τις αγορές».
Και αυτή είναι η θετική προσέγγιση. Υπάρχει και η άλλη, η αυστηρή, που αντανακλάται και στα σχόλια πολλών αναγνωστών. Ακόμη πιο αφόρητη - αν και δικαιολογημένη - είναι η ειρωνεία. «Μόνο στη Γερμανία έχω δει τόσες Πόρσε, Αουντι, Μερτσέντες, BMW και Λέξους όσες είδα στην Ελλάδα», γράφει ο Κατρεμέρ. «Μπροστά σε ένα ταπεινό σπίτι στο ιστορικό κέντρο των Ιωαννίνων είδα δύο γερμανικά αυτοκίνητα που πρέπει να κόστιζαν 100.000 ευρώ. Εύκολο χρήμα, που συγκεντρώθηκε χάρις στην ευρωπαϊκή περιφερειακή βοήθεια και την ομπρέλα του ευρώ».
Υπάρχει ένα ακόμη σημείο που εξόργισε τόσο τον αρθρογράφο όσο και πολλούς από τους σχολιαστές του κειμένου του: η συμπεριφορά των ελλήνων οδηγών. Είναι μια πληγή που δεν έχει άμεση σχέση με την οικονομική κρίση, αν και επηρεάζεται ασφαλώς από την ψυχολογία που δημιουργεί η κρίση. Είναι όμως κάτι που πρέπει να αντιμετωπιστεί, το νιώθουμε κι εμείς κάθε μέρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου