Πολλοί συμφωνούν ότι υπάρχουν έξωθεν στρατηγικά συμφέροντα πίσω από την κρίση του Ναγκόρνο Καραμπάχ.
Ολοφάνερα μια ομάδα επιρροής κυρίων δυνάμεων (στις οποίες προΐστανται οι Ρωσία, ΗΠΑ και η Ε.Ε.) παίζει ρόλο-κλειδί μέσα στον Οργανισμό για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ), όταν τίθεται θέμα διαχείρησης κρίσεων. Τα τελευταία χρόνια η Ρωσία έχει βρεθεί σε προεξάρχουσα θέση στην ειρηνευτική διαδικασία μεταξύ Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν, επιχειρώντας συνεπώς να πείσει τη Δύση ότι το Κρεμλίνο όντως διαθέτει μεγάλες προοπτικές επιβολής διπλωματικής λύσης στις ενδιαφερόμενες πλευρές ή τουλάχιστον ότι αποτελεί αξιόπιστο διαμεσολαβητή.
Οντως η Μόσχα έχει επιτύχει να συσφίγξει τις σχέσεις της και με το Ερεβάν και με το Μπακού, με τη Δύση να χάνει προοδευτικά έδαφος μπροστά στην αύξουσα ρωσική οικονομική, στρατιωτική και πολιτική πρόοδο -στρατιωτική συνεργασία με την Αρμενία και ισχυροποιούμενοι δεσμοί στον τομέα της ενέργειας με το Αζερμπαϊτζάν... Ετσι η Ρωσία έχει ενισχύσει τις θέσεις της στον Νότιο Καύκασο και ένα από τα κύρια μέσα της επιτυχημένης ρωσικής εξωτερικής πολιτικής προκύπτει περισσότερο ως αποτέλεσμα της αποτυχίας άλλων γεωπολιτικών παικτών ή, τουλάχιστον, της συστηματικής αποδυνάμωσης των δικών τους θέσεων.
Πράγματι, η μυωπική πολιτική της κυβέρνησης Ομπάμα έχει αποδυναμώσει σοβαρά τους στρατηγικούς στόχους των ΗΠΑ στο Νότιο Καύκασο... Αντιστοίχως, η Ε.Ε. στερείται προσέγγισης με όραμα και αρχές στην πολιτική διαχείρισης της κρίσης στην ευρύτερη γειτονιά της...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου