Η Γερμανία αποτελεί προ πολλού το επίκεντρο της ευρωπαϊκής οικονομίας, αλλά η Ευρώπη δεν ενέχει κεντρική σημασία για τη Γερμανία, όπως παλιά. Καθώς μεγάλα τμήματα της Ευρώπης αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα και αγωνίζονται να αντεπεξέλθουν σε μια κρίση χρέους, η Γερμανία έχει αρχίσει να τοποθετεί τα κεφάλαιά της, εκτός Ευρωζώνης για να συντηρήσει τη ρωμαλέα ανάπτυξή της.
Αυτή η αλλαγή ενδιαφέροντος, αν και ακόμη στην αρχή, θα μπορούσε να έχει τεράστιες οικονομικές και πολιτικές συνέπειες, επειδή συμβαίνει σε μια κρίσιμη στιγμή, όταν η υπόλοιπη Ευρώπη περιμένει από τη Γερμανία να συνεχίσει τον παραδοσιακό της ρόλο ως η ατμομηχανή της ευρωπαϊκής οικονομίας.
Γερμανικές εταιρείες, αντί να επενδύουν κυρίως σε χώρες, όπως η Γαλλία και η Ιταλία, στέλνουν ένα διαρκώς αυξανόμενο ποσοστό των ευρώ τους σε μέρη όπως η Πολωνία, η Ρωσία, η Βραζιλία και ειδικά η Κίνα, που είναι ήδη η μεγαλύτερη αγορά των Volkswagen και ενδεχομένως σύντομα των Mercedes και των BMW.
Η γερμανική κυβέρνηση ακολουθεί κατά πόδας. Ο Κινέζος πρωθυπουργός Ουέν Ζιαμπάο συνοδευόταν από 13 υπουργούς και 300 επιχειρηματικά στελέχη, όταν επισκέφθηκε την Αγκελα Μέρκελ, στη Γερμανία, τον περασμένο μήνα. Ο Ρώσος πρόεδρος Ντμίτρι Μεντβέντεφ έφθασε, τη Δευτέρα, στο Αννόβερο με μια ανάλογη συνοδεία, περιλαμβανομένου του Αλεξάντερ Μεντβέντεφ, διευθύνοντος συμβούλου της Gazprom, για την ετήσια γερμανο-ρωσική σύνοδο κορυφής.
Αυτή η οικονομική μεταστροφή έχει ήδη έντονες συνέπειες στο εσωτερικό της Ευρώπης. Oσο η Γερμανία εξαρτάται λιγότερο από τις αγορές της Ευρωζώνης, τόσο αυστηρότερη φαίνεται ότι γίνεται με χώρες όπως η Ελλάδα, η Ιταλία και η Πορτογαλία, αυξάνοντας τις πιέσεις, που ήδη απειλούν την ευρωπαϊκή ενότητα. Η Γερμανία, βεβαίως, παραμένει εξαιρετικά ενεργή στην Ευρωζώνη, η οποία εξακολουθεί να αποτελεί τη μεγαλύτερη πηγή του εμπορίου της. Ωστόσο, το μερίδιο της δυτικής Ευρώπης μειώνεται στη γερμανική πίτα, καθώς οι εταιρείες επικεντρώνουν τις επενδύσεις τους σε πιο ζωηρές αγορές.
Πέρυσι, το μερίδιο των γερμανικών εξαγωγών στην περιοχή του ευρώ υποχώρησε στο 41% από 43% το 2008, ενώ στην Ασία αυξήθηκε σε 16% από 12%, σύμφωνα με στοιχεία της Μπούντεσμπανκ. Κατά την ίδια περίοδο, οι εξαγωγές στην Ασία αυξήθηκαν κατά 28 δισ. ευρώ, ενώ οι εξαγωγές στις χώρες του ευρώ υποχώρησαν κατά το ίδιο ποσό.
Το πού τοποθετεί η Γερμανία τα χρήματά της είναι κρίσιμης σημασίας για την οικονομία των 17 χωρών-μελών της Ευρωζώνης, καθώς η Γερμανία αντιπροσωπεύει περίπου το ένα-τρίτο των εξαγωγών της Ευρωζώνης. Η Γερμανία έχει εμπορικό πλεόνασμα μέχρι στιγμής για φέτος, ενώ Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία και όλη η περιοχή ως σύνολο έχει τεράστια ελλείμματα.
Με πολλές δεκαετίες ευρωπαϊκής οικονομικής ένταξης πίσω τους, οι γερμανικές εταιρείες εξακολουθούν να εξάγουν πολύ περισσότερο στη Γαλλία παρά στην Κίνα - 91 δισ. ευρώ έναντι 54 δισ. ευρώ, πέρυσι. Αλλά αυτή η διαφορά μειώνεται γρήγορα. Οι εξαγωγές προς την Κίνα αυξήθηκαν κατά 44% το 2010 σε σύγκριση με 12% προς τη Γαλλία. Ο κ. Ουέν προέβλεψε ότι το εμπόριο με τη Γερμανία θα μπορούσε να διπλασιαστεί στην επόμενη πενταετία.
Επιπλέον, το 2009, οι γερμανικές βιομηχανίες πραγματοποίησαν, για πρώτη φορά, μεγαλύτερες επενδύσεις στην Κίνα -11,6 δισ. ευρώ, 50% παραπάνω από το 2006- από ό, τι στη Γαλλία, η οποία μαζί με την Ιταλία και την Ισπανία απορροφά σημαντικά λιγότερες βιομηχανικές επενδύσεις απ’ ό, τι πριν από λίγα χρόνια. Ακόμη και στο εσωτερικό της Ευρώπης παρατηρείται μεταστροφή του γερμανικού ενδιαφέροντος από τα δυτικά προς τα ανατολικά με τις γερμανικές βιομηχανίες να τοποθετούν τα κεφάλαιά τους σε χώρες, όπως η Ουγγαρία και η Σλοβακία.
Ωστόσο, ορισμένοι αναλυτές προειδοποιούν ότι η Γερμανία εστιάζει υπερβολικά στις αναπτυσσόμενες αγορές και μπορεί να αιφνιδιαστεί δυσάρεστα σε περίπτωση επιβράδυνσης της κινεζικής οικονομίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου