Tου Γιωργου Mαντελα
Υπάρχει ένα λογικό κενό που αποδεικνύει εμπράκτως ότι έως πρόσφατα οι Ελληνες «έκοβαν βόλτες» ασκόπως με τα Ι. Χ. τους στο κέντρο της Αθήνας και στα προάστια. Προκύπτει από το ρεπορτάζ (Η κρίση «ξορκίζει» το μποτιλιάρισμα) που δημοσίευσε την περασμένη Κυριακή η «Κ». Σύμφωνα με αυτό, τον τελευταίο χρόνο σημειώνεται μείωση στην κυκλοφορία των αυτοκινήτων στην Αττική Οδό της τάξης του 11,5%, ενώ αντίστοιχη, κατά το μάλλον ή ήττον, είναι και η πτώση στις κεντρικές αρτηρίες. Υπολογίζεται μεταξύ 5% και 10%, σε επτά βασικούς οδικούς άξονες του λεκανοπεδίου, όπου -σημειώστε το αυτό, γιατί έχει τη σημασία του- δεν υπάρχουν διόδια.
Ποιο είναι το παράδοξο σε αυτή την ιστορία; Οτι η μείωση των Ι. Χ. στους δρόμους δεν συνδυάζεται με ανάλογη αύξηση χρήσης των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς. Για την ακρίβεια, και σύμφωνα πάντα με το ρεπορτάζ σημειώνεται ανοδική τάση, η οποία όμως επ’ ουδενί δεν καλύπτει τη μειωμένη κυκλοφορία των Ι. Χ.
Αυτό το λογικό κενό, λοιπόν, έχει την προφανή ερμηνεία του. Ποια είναι αυτή; Οτι απλώς δεν χρειαζόταν να τα... κινούν.
Αποδεικνύει εμπράκτως, δηλαδή, ότι οι περισσότεροι από εκείνους που άφηναν το αμάξι τους στο πάρκινγκ, μέχρι πέρυσι το έπαιρναν έτσι, χωρίς λόγο. Γιατί αν είχαν πράγματι δουλειά θα «μάτωναν» οικονομικά, αλλά θα το κινούσαν και τώρα. ΄Η αν έπρεπε οπωσδήποτε να «κατέβουν» στο κέντρο, θα χρησιμοποιούσαν τα ΜΜΕ για να κάνουν τη δουλειά τους. Μόνο που πλέον δεν γίνεται ούτε το ένα ούτε το άλλο. Αρα; Αρα, δεν είχαν λόγο να το κάνουν. Αρα, «έκοβαν βόλτες» ασκόπως.
Εκτός και αν:
α) οργάνωσαν τον χρόνο τους καλύτερα και εφαρμόζουν πλέον γερμανικά μοντέλα διαχείρισης του 24ώρου τους ή
β) με ένα αυτοκίνητο «κατεβαίνουν» 3 - 4 μαζί φίλοι, γνωστοί και συγγενείς, στις δουλειές τους, κατόπιν συνεννόησης, συνεισφέροντας από κοινού στα έξοδα του Ι. Χ., κατά τα κεντροευρωπαϊκά πρότυπα.
Επειδή, όμως, το πιθανότερο είναι πως τίποτε από όλα τα παραπάνω δεν συμβαίνει, το συμπέρασμα παραμένει σταθερό: Απλώς δεν είχαν λόγο να μετακινούνται. Και κάπως έτσι δημιουργούνταν τα ατελείωτα μποτιλιαρίσματα στην Κηφισίας, τη Μεσογείων, τη Θησέως, την Αλίμου κ. λπ. κ. λπ. Σε δρόμους όπου δεν υπάρχουν καν διόδια. Αλλά «υπάρχει» πανάκριβη η τιμή της αμόλυβδης, που τους κάνει (μας κάνει) να σκέφτονται δύο και τρεις φορές πριν «γυρίσουν» τη μίζα του αυτοκινήτου τους. Εστω κι έτσι, πάντως, μπορεί στο τέλος να αποκτήσουμε κυκλοφοριακή και άλλη συνείδηση. Θα είναι ένα από τα θετικά παρεπόμενα της οικονομικής κρίσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου