Του ΤΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ
Aλλα βλέπουν τα μάτια μας, άλλα λένε τα λόγια μας. Για μία ακόμη φορά μιλάμε για «βία στα γήπεδα», «οπαδική βία» και τυφλούς χουλιγκάνους. Αφορμή αυτή τη φορά ο βαρύς τραυματισμός ενός αστυνομικού, ο οποίος όλοι ευχόμαστε να μην αποδειχθεί θανάσιμος. Κάποιος στόχευσε τον μηρό του με μια ναυτική φωτοβολίδα από αυτές που δεν σβήνουν ούτε στο νερό. Ο νέος, μόλις 31 ετών, έπαθε ανακοπή, ανετάχθη, έχασε όμως τόσο αίμα από τη ρήξη της μηριαίας αρτηρίας του ώστε να βρίσκεται σε καταστολή και να μπαινοβγαίνει στο χειρουργείο.
Το πιθανότερο είναι ότι ο δράστης ήξερε τι έκανε και δεν χτύπησε κάποιον οπαδό της αντίπαλης ομάδας, αλλά έναν αστυνομικό. Aρα δεν πρόκειται για «οπαδική» βία. Δεν έχει σημασία αν η απόπειρα δολοφονίας έγινε σε γήπεδο όπου παιζόταν βόλεϊ ή χόκεϊ επί πάγου, ή σε κάποιο δρόμο των Εξαρχείων όπου άλλοι συνάδελφοι του υποψήφιου δολοφόνου στοχεύουν κατά καιρούς αστυνομικούς με μολότοφ για να τους κάψουν. Αν δεν εντάξουμε το προχθεσινό στο γενικότερο κοινωνικό πλαίσιο στο οποίο ανήκει, τότε δεν πρόκειται ποτέ ούτε να αντιληφθούμε τις πραγματικές του διαστάσεις ούτε να το αντιμετωπίσουμε. Είτε ονομάζονται σύλλογοι οπαδών είτε συλλογικότητες, είναι ένας υπόκοσμος που κυκλοφορεί ελεύθερος και ως επί το πλείστον ατιμώρητος, και σε πρώτη ευκαιρία απελευθερώνει το ένστικτο του θανάτου.
Η γκάμα των εκφράσεών του είναι ευρεία: ξεκινάει από τις λεκτικές, συμβολικές, δολοφονίες που περιφέρονται στο Διαδίκτυο, ακολουθεί τους δρόμους της καταστροφής υλικών αγαθών και στην υψηλότερη μορφή του στοχεύει την ανθρώπινη ζωή.
Πόσοι αποτελούν τον υπόκοσμο αυτού του τύπου, ο οποίος, απ’ ό,τι λένε οι ειδικοί, είναι συνδεδεμένος με το οργανωμένο έγκλημα;
Φαίνεται πως δεν είναι παραπάνω από μερικές χιλιάδες οι οποίες μεταφέρονται από τα πανεπιστήμια στις διαδηλώσεις και στα γήπεδα.
Ποιοι είναι; Πώς είναι δυνατόν μετά τόσα χρόνια να μην έχουν ακόμη βρεθεί και καταδικασθεί οι υπεύθυνοι για την ομαδική δολοφονία της Μαρφίν;
Oμως ας αφήσουμε κατά μέρος την αστυνομική εξιχνίαση αυτών των υποθέσεων. Μην ξεχνάμε ότι η «17 Νοέμβρη» δρούσε ανενόχλητη επί 25 χρόνια πριν εξαρθρωθεί.
Το ερώτημα «ποιοι είναι» δεν αναφέρεται στους συγκεκριμένους δράστες.
Αναφέρεται στο...
κοινωνικό περιβάλλον.
Δεν είναι θέμα της αστυνομίας, ή μάλλον δεν είναι μόνον θέμα της αστυνομίας. Αυτή ούτως ή άλλως είναι ευνουχισμένη από τις αγαθές ψυχές των δήθεν «προοδευτικών» και των πολιτικών που τους υποστηρίζουν.
Για να αντιμετωπισθεί το φαινόμενο απαιτείται η κοινωνική του χαρτογράφηση. Τι είναι αυτό που απελευθερώνει το ένστικτο του θανάτου και τους συγκροτεί σε ομάδες;
Για μία ακόμη φορά αποδεικνύεται ότι η αδυναμία μας στην κατανόηση κειμένου είναι κοινωνικά επικίνδυνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου