ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΑΡΙΣΤΕΡΟΦΑΣΙΣΤΑΡΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Πόσο αγαπά η ελληνική αριστερά τον Λουκασένκο;

Σχόλιο τoυ ΜΑΝΟΥ ΒΟΥΛΑΡΙΝΟΥ για την υπεράσπιση του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ στην πολιτική του Αλεξάντερ Λουκασένκο

Προφανώς η ερώτηση του τίτλου είναι ρητορική (αν διαβάζει ο Αλέκσης, του ξαναλέω ότι αυτό σημαίνει πως έχει μια απάντηση δεδομένη και γνωστή σε όλους) και η απάντηση είναι: όσο αγαπά όλους τους δικτάτορες που έχουν σχέση με το (όχι και εντελώς πρώην) ανατολικό μπλοκ. Δηλαδή πολύ. 

Μπορεί να μην λέει ευθέως πόσο σπουδαίο τον θεωρεί, όπως κάνει με δικτάτορες τύπου Κάστρο αλλά, όταν κάνει αεροπειρατείες και απαγάγει αντιπολιτευόμενους δημοσιογράφους, τον αντιμετωπίζουν όπως κάποιοι ανόητοι (το λέω ευγενικά) συμπολίτες κάποιους κατηγορούμενους για σεξουαλική κακοποίηση: επιτιθέμενοι στα θύματα και προσπαθώντας να παρουσιάσουν και τον ίδιο τον δράστη ως θύμα.

 

Έτσι η Ιερά Σύνοδος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ελλάδας εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία καταγγέλλουν την «ωμή παρέμβαση στα εσωτερικά της Λευκορωσίας». Βλέπετε, οι σταλινικοί συμπολίτες θεωρούν ότι π.χ. η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν πρέπει να ασχολείται με μια πειρατεία μιας πτήσης από μια χώρα-μέλος της σε μια άλλη χώρα-μέλος της, ούτε με την απαγωγή ενός επιβάτη της πτήσης αυτής, ούτε με τη δράση Ρώσων (Λευκών ή σκέτων) πρακτόρων στο εσωτερικό της. Επειδή είναι πονηρούληδες ξοδεύουν μισή γραμμή για να πουν ότι η «αναγκαστική προσγείωση» (εννοούν την πειρατεία) είναι «απαράδεκτη», αλλά στις υπόλοιπες 16 κατηγορούν αυτούς που αντιδρούν στην «απαράδεκτη» ενέργεια φτάνοντας στο (εξαιρετικά κωμικό και μπράβο τους) σημείο να μιλήσουν για «σχέδιο πραξικοπήματος» στη Λευκορωσία.  

Φυσικά η Ιεραρχία του Περισσού ακολουθεί πιστά τη γραμμή της μαμάς Ρωσίας αποδεικνύοντας ότι το αίμα νερό δεν γίνεται και ότι, ενώ είναι εύκολο να καταργήσεις ένα σύμβολο (όπως το σφυροδρέπανο), είναι αδύνατο να καταργήσεις τη συγγένεια. Και στο κάτω-κάτω ο πρόεδρος Πούτιν ήταν μεγαλοπράκτορας της αγαπημένης τους μυστικής υπηρεσίας.

Την ίδια αγάπη για τον Λουκασένκο φαίνεται να έχει και ο ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος στη μοναδική ανακοίνωση για το θέμα (εκτός αν υπάρχουν ανακοινώσεις που να τις κρύβουν από το σάιτ του κόμματος) δεν ασχολείται καθόλου με την αεροπειρατεία, αλλά με την ανεπάρκεια της ΕΥΠ. Κι ενώ η ανεπάρκεια της ΕΥΠ είναι, εκ του αποτελέσματος, προφανής, στον ΣΥΡΙΖΑ δεν βρίσκουν το κουράγιο να πουν μισή καταδικαστική κουβέντα για τον πειρατή Λουκασένκο. Μόνο κάτι σκόρπιες δηλώσεις στελεχών οι οποίες, όπως και του ΚΚΕ, απλώς χρησιμοποιούν τη αεροπειρατεία για να πουν το μακρύ τους και το κοντό τους για την κακιά Δύση και την ελευθερία του τύπου που «είναι στο στόχαστρο πολλών εξουσιών, είτε ακραία αυταρχικών είτε άλλων με δημοκρατικό προσωπείο», όπως είπε ο σύντροφος Φίλης εξισώνοντας (και άρα αθωώνοντας) μια δικτατορία με τις δυτικές αστικές δημοκρατίες. Κι αυτή είναι η καλή εκδοχή, καθώς κάποιοι άλλοι σύντροφοι δικαιώνουν απολύτως την πειρατεία του δικτάτορα Λουκασένκο βαφτίζοντας τον απαχθέντα δημοσιογράφο «νεοναζί» (έτσι χωρίς στοιχεία, με κάποιους πιο αδίστακτους προπαγανδιστές να χρησιμοποιούν μια φωτογραφία ενός άσχετου με κράνος ναζί).

Εννοείται πως τα κίνητρα των δύο μεγαλύτερων κομματιών της ελληνικής αριστεράς δεν είναι τα ίδια.  

 

Η μεν Εκκλησία του ΚΚΕ έχει δεσμούς (ελπίζω μόνο συναισθηματικούς και ιδεολογικούς) με κάθε Ρωσία (Λευκή η σκέτη), ενώ οι σύντροφοι στον ΣΥΡΙΖΑ είναι απλώς καιροσκόποι.  

Αλλά τα κίνητρα είναι αδιάφορα. Αυτό που έχει σημασία είναι...

 

 οι υπηρεσίες υπεράσπισης που προσφέρουν στο καθεστώς Λουκασένκο οι σύντροφοι, είτε ανήκουν στην ορθοδοξία του Περισσού είτε στο μαγαζί της Κουμουνδούρου. 

 Αυτό που έχει σημασία είναι ότι ενοχλούνται περισσότερο από τις δημοκρατίες μέσα στις οποίες ζουν και (καμιά φορά) βασιλεύουν, παρά από  τις δικτατορίες. Και μπράβο τους.

Υ.Γ. Παρακαλώ, μην αρχίσετε τα «αυτοί δεν είναι οι πραγματική αριστερά» και άλλα τέτοια βολικά και καθησυχαστικά αφηγήματα. Πραγματικό είναι πάντα αυτό που υφίσταται και όχι αυτό που θα θέλατε να υφίσταται. Φυσικά υπάρχουν και διαφορετικοί αριστεροί (όπως ας πούμε αυτοί του ΟΑΚΚΕ) αλλά είναι μια πολύ μικρή μειονότητα στο σύνολο της ρωσολάγνας και αντιδημοκρατικής ελληνικής αριστεράς.