Toυ ΓΙΑΝΝΗ ΜΕΪΜΑΡΟΓΛΟΥ
Ο Χρήστος Καλογρίτσας δεν έκρυψε ποτέ τη φιλοδοξία του να εμφανίζεται, ως επιχειρηματίας, στην πρώτη γραμμή του μιντιακού χώρου.
Το έκανε πάντα σε συνεργασία με τα κόμματα της Αριστεράς, με τα οποία συνέδεσε διαχρονικά τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες. Για τον σκοπό αυτό αξιοποίησε πάντα τις καλές φιλικές προσωπικές του σχέσεις με ιστορικά αλλά και σύγχρονα ηγετικά στελέχη της Αριστεράς. Η οικεία και φιλόξενη διάθεσή του διευκόλυνε συχνά τις σχέσεις αυτές, μερικές από τις οποίες άντεξαν στο χρόνο.
Όταν το ΚΚΕ αποφάσισε να προχωρήσει στην έκδοση της «πλατιάς» απογευματινής εφημερίδας «Η Πρώτη», ο Καλογρίτσας δέχθηκε πρόθυμα να εμφανιστεί ως εκδότης.
Όταν, στη διάσπαση του ΚΚΕ, με αφορμή τον Συνασπισμό, οι ανανεωτές αποφάσισαν να εκδώσουν το «Εφτάμιση» ως περιοδικό της τάσης τους, ο Καλογρίτσας ανέλαβε τη χρηματοδότησή του.
Η ίδια στενή συνεργασία στον χώρο τον ΜΜΕ συνεχίστηκε επί Συνασπισμού και τελευταία επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Από την άποψη αυτή, παρέμεινε πάντα συνεπής στις φιλόδοξες επιδιώξεις του.
Αφήνοντας στα αρμόδια κοινοβουλευτικά όργανα και τους θεσμούς της δικαιοσύνης την ευθύνη της διαλεύκανσης ζητημάτων που άπτονται της τήρησης της νομιμότητας των επιχειρηματικών διαπλοκών, ας ασχοληθούμε με την ηθικοπολιτική πλευρά της συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ-Καλογρίτσα που κινδυνεύει να χαθεί σε ένα λαβύρινθο νομικίστικων τερτιπιών και επικοινωνιακών τεχνασμάτων εντυπωσιασμού.
Η πλευρά αυτή έχει ιδιαίτερη σημασία γιατί αφ’ ενός η ταύτιση του νόμιμου με το ηθικό αμφισβητήθηκε στο παρελθόν έντονα, και σωστά, από την Αριστερά και αφ’ ετέρου γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ ανέβηκε στην εξουσία κουβαλώντας, μαζί με την ελπίδα, και το «ηθικό του πλεονέκτημα».
Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους.
Η «Πρώτη Φορά Αριστερά» συνειδητοποίησε γρήγορα ότι ο μόνος δρόμος για να παραμείνει στην εξουσία περνούσε από τον έλεγχο της ενημέρωσης, ιδιαίτερα της τηλεοπτικής. Οι πρώτες απόπειρες ελέγχου, με τη μορφή συμφωνιών με εκδοτικά συμφέροντα, είχαν ξεκινήσει άλλωστε και πριν ακόμα από την άνοδο στην εξουσία. Τα κορυφαία και πλέον έμπιστα μέλη της ηγετικής συντροφιάς κατέστρωσαν ένα συγκεκριμένο σχέδιο που προέβλεπε τον περιορισμό του αριθμού των τηλεοπτικών καναλιών σε τέσσερα και την εκχώρησή αδειών σε όσο γίνεται περισσότερους «ημέτερους» καναλάρχες.
Οι «ειδικές» διευκολύνσεις συμμετοχής που έγιναν στον Καλογρίτσα (μορφές εγγυήσεων κλπ) και οι, αφελείς σχεδόν, δηλώσεις που έγιναν από συμμετέχοντες, στο τέλος του διαγωνισμού, δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία για την σκοπιμότητα του σεναρίου.
Το όλο εγχείρημα επενδύθηκε ιδεολογικά, προκειμένου να αντιμετωπίσει τους «αριστερούς» κραδασμούς και τη δυσφορία για όσα έβλεπαν το φως της δημοσιότητας, ιδιαίτερα μετά την ακύρωση της διαδικασίας από το ΣτΕ.
Οι διαδοχικές δηλώσεις πρωτοκλασσάτων στελεχών του στενού προεδρικού κύκλου του τύπου «μπορεί να έχουμε την κυβέρνηση αλλά όχι και την εξουσία» ή «δεν καταφέραμε να ελέγξουμε τους αρμούς της εξουσίας» ή «η δεύτερη φορά θα είναι διαφορετική» είναι ενδεικτικές των θέσεων και των προθέσεων της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ και αποδεικνύουν ότι...
το «ηθικό πλεονέκτημα» ήταν εξ αρχής ένας μύθος που πνίγηκε στα νερά των «βοθροκάναλων».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου