Του ΓΙΑΝΝΗ ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗ
Προς το παρόν έχω δύο πρώτα συμπεράσματα από την υπόθεση Ν. Παππά που κατά δήλωση Καλογρίτσα ήταν το «καμάρι» κι ο «λεβέντης» του «αριστερού εργολάβου».
Το πρώτο είναι ότι η μεθοδολογία αλλά και η μεθόδευση είναι πανομοιότυπες με την υπόθεση Παπαγγελόπουλου. Κατά κανόνα πρωταγωνιστούν και τα ίδια πρόσωπα.
Μια μεθόδευση που συνίσταται στη ζεύξη παρακράτους και υποκόσμου ώστε να συγκροτηθεί ένα «σύστημα εξουσίας» πάνω ή πίσω από τα συστήματα εξουσίας που περιέχει η δημοκρατία.
Το δεύτερο είναι πως δεν ξέρω αν έχουμε να κάνουμε με ανίκανους, αμοραλιστές ή τυχοδιώκτες. Το βέβαιο είναι ότι η μοίρα (και η ψήφος του ελληνικού λαού…) έφερε στον δρόμο μας μια παρέα ανθρώπων αποφασισμένων να κάνουν τα πάντα για να υπηρετήσουν τη μανία της εξουσίας τους.
Δεν εξηγείται διαφορετικά η αρρωστημένη εμμονή που είχαν (και ακόμη έχουν…) με τα μέσα ενημέρωσης. Ούτε πιστεύω ότι υπάρχει άλλη πολιτική παράταξη σε ολόκληρη τη δημοκρατική Ευρώπη που να ασχολείται με τόσο ζήλο και τόσο πάθος ποιο κανάλι θα ανοίξει, ποια εφημερίδα θα κλείσει και τι λέει το Twitter.
Προτείνω λοιπόν να μην μπούμε στις λεπτομέρειες, διότι θα ακολουθήσουν και άλλες. Ούτως ή άλλως, η υπόθεση είναι πολιτικά δυσώδης και ενδεχομένως ποινικά κολάσιμη. Ας την προσεγγίσουμε με επιφύλαξη.
Θα σταθώ όμως στο σχέδιο.
Διότι έχουμε όλο και πιο σαφή την εικόνα ενός σχεδίου, στη διεκπεραίωση του οποίου έπαιξαν κεντρικούς ρόλους και ο Παπαγγελόπουλος και ο Παππάς.
Ενα σχέδιο (για να μην κοροϊδευόμαστε…) ελέγχου της χώρας. Μέσω της Δικαιοσύνης, του Τύπου, της επιχειρηματικής δραστηριότητας, των τραπεζών και άλλων μηχανισμών που θα αποκαλυφθούν στη συνέχεια.
Το σχέδιο ευτυχώς απέτυχε. Η σύλληψή του όμως έχει τεράστιο ενδιαφέρον.
Διότι στη βάση της βρίσκεται η πεποίθηση ότι η δημοκρατία είναι από τη φύση της ένα καθεστώς ελεγχόμενο και συνεπώς το ζητούμενο είναι ποιος θα ασκεί τον έλεγχο.
Ακόμη και σήμερα, οι πιο «γραμμητζίδικες» εφημερίδες της χώρας είναι εκείνες της Αριστεράς. Οι οποίες τελούν υπό τον πιο αδυσώπητο έλεγχο που υπάρχει: τον έλεγχο της ιδεολογίας και της πολιτικής τους πεποίθησης. Ο φανατισμός συνήθως πάει μαζί.
Αν λοιπόν πιστεύεις βλακωδώς ότι ο Τύπος εξαγοράζεται από τη «λίστα Πέτσα», ότι οι εφημερίδες ελέγχονται από «ολιγάρχες» και οι τηλεοράσεις από τη «διαπλοκή», τότε αναζητείς τη δική σου λίστα, τους δικούς σου ολιγάρχες και τη δική σου διαπλοκή.
Είναι η βλακεία που προβιβάζεται σε δόγμα.
Αυτή είναι όλη η ουσία της υπόθεσης Παππά. Το σχέδιο απέτυχε επειδή η σύλληψή του ήταν τερατώδης και επειδή η εκτέλεσή του αποδείχθηκε μνημείο επιχειρησιακής ανικανότητας.
Δεν ξέρω πόσο λεβέντης και καμάρι του Καλογρίτσα ήταν ο Παππάς, αλλά στην κανονική ζωή δεν τον στέλνεις ούτε να σου αγοράσει εφημερίδα. Πόσο μάλλον να φτιάξει κανάλι.
Ετσι εξηγείται άλλωστε για ποιον λόγο όλα τα πρόσωπα που αναμείχθηκαν στην προσπάθεια (πολιτικοί, επιχειρηματίες, δημοσιογράφοι, εκδότες, δικηγόροι, κρατικοί λειτουργοί…) ήταν κυριολεκτικά από τα πανέρια.
Υπό αυτή την έννοια το «σχέδιο ΣΥΡΙΖΑ» ήταν...
Προς το παρόν έχω δύο πρώτα συμπεράσματα από την υπόθεση Ν. Παππά που κατά δήλωση Καλογρίτσα ήταν το «καμάρι» κι ο «λεβέντης» του «αριστερού εργολάβου».
Το πρώτο είναι ότι η μεθοδολογία αλλά και η μεθόδευση είναι πανομοιότυπες με την υπόθεση Παπαγγελόπουλου. Κατά κανόνα πρωταγωνιστούν και τα ίδια πρόσωπα.
Μια μεθόδευση που συνίσταται στη ζεύξη παρακράτους και υποκόσμου ώστε να συγκροτηθεί ένα «σύστημα εξουσίας» πάνω ή πίσω από τα συστήματα εξουσίας που περιέχει η δημοκρατία.
Το δεύτερο είναι πως δεν ξέρω αν έχουμε να κάνουμε με ανίκανους, αμοραλιστές ή τυχοδιώκτες. Το βέβαιο είναι ότι η μοίρα (και η ψήφος του ελληνικού λαού…) έφερε στον δρόμο μας μια παρέα ανθρώπων αποφασισμένων να κάνουν τα πάντα για να υπηρετήσουν τη μανία της εξουσίας τους.
Δεν εξηγείται διαφορετικά η αρρωστημένη εμμονή που είχαν (και ακόμη έχουν…) με τα μέσα ενημέρωσης. Ούτε πιστεύω ότι υπάρχει άλλη πολιτική παράταξη σε ολόκληρη τη δημοκρατική Ευρώπη που να ασχολείται με τόσο ζήλο και τόσο πάθος ποιο κανάλι θα ανοίξει, ποια εφημερίδα θα κλείσει και τι λέει το Twitter.
Προτείνω λοιπόν να μην μπούμε στις λεπτομέρειες, διότι θα ακολουθήσουν και άλλες. Ούτως ή άλλως, η υπόθεση είναι πολιτικά δυσώδης και ενδεχομένως ποινικά κολάσιμη. Ας την προσεγγίσουμε με επιφύλαξη.
Θα σταθώ όμως στο σχέδιο.
Διότι έχουμε όλο και πιο σαφή την εικόνα ενός σχεδίου, στη διεκπεραίωση του οποίου έπαιξαν κεντρικούς ρόλους και ο Παπαγγελόπουλος και ο Παππάς.
Ενα σχέδιο (για να μην κοροϊδευόμαστε…) ελέγχου της χώρας. Μέσω της Δικαιοσύνης, του Τύπου, της επιχειρηματικής δραστηριότητας, των τραπεζών και άλλων μηχανισμών που θα αποκαλυφθούν στη συνέχεια.
Το σχέδιο ευτυχώς απέτυχε. Η σύλληψή του όμως έχει τεράστιο ενδιαφέρον.
Διότι στη βάση της βρίσκεται η πεποίθηση ότι η δημοκρατία είναι από τη φύση της ένα καθεστώς ελεγχόμενο και συνεπώς το ζητούμενο είναι ποιος θα ασκεί τον έλεγχο.
Ακόμη και σήμερα, οι πιο «γραμμητζίδικες» εφημερίδες της χώρας είναι εκείνες της Αριστεράς. Οι οποίες τελούν υπό τον πιο αδυσώπητο έλεγχο που υπάρχει: τον έλεγχο της ιδεολογίας και της πολιτικής τους πεποίθησης. Ο φανατισμός συνήθως πάει μαζί.
Αν λοιπόν πιστεύεις βλακωδώς ότι ο Τύπος εξαγοράζεται από τη «λίστα Πέτσα», ότι οι εφημερίδες ελέγχονται από «ολιγάρχες» και οι τηλεοράσεις από τη «διαπλοκή», τότε αναζητείς τη δική σου λίστα, τους δικούς σου ολιγάρχες και τη δική σου διαπλοκή.
Είναι η βλακεία που προβιβάζεται σε δόγμα.
Αυτή είναι όλη η ουσία της υπόθεσης Παππά. Το σχέδιο απέτυχε επειδή η σύλληψή του ήταν τερατώδης και επειδή η εκτέλεσή του αποδείχθηκε μνημείο επιχειρησιακής ανικανότητας.
Δεν ξέρω πόσο λεβέντης και καμάρι του Καλογρίτσα ήταν ο Παππάς, αλλά στην κανονική ζωή δεν τον στέλνεις ούτε να σου αγοράσει εφημερίδα. Πόσο μάλλον να φτιάξει κανάλι.
Ετσι εξηγείται άλλωστε για ποιον λόγο όλα τα πρόσωπα που αναμείχθηκαν στην προσπάθεια (πολιτικοί, επιχειρηματίες, δημοσιογράφοι, εκδότες, δικηγόροι, κρατικοί λειτουργοί…) ήταν κυριολεκτικά από τα πανέρια.
Υπό αυτή την έννοια το «σχέδιο ΣΥΡΙΖΑ» ήταν...
εικόνα και ομοίωση της «διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ».
Μια προσπάθεια εγκαθίδρυσης καθεστώτος με τα υλικά μαθητικού 15μελούς. Με καμάρια και λεβέντες.
Ευλόγως απέτυχαν.
Και ευλόγως θα χρειαστεί τώρα να δώσουν εξηγήσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου