"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟ ΚΗΦΗΝΟΚΡΑΤΙΚΟΔΙΑΙΤΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: Όταν η διαπλοκή πέφτει στο επίπεδο "παλληκάρι μου" και "σύντροφε"...


 Του Γιώργου Κράλογλου

Πάει και το "μεγαλείο" της διαπλοκής, στη μεταπολίτευση. Τη γιγάντωσε, το 2015, η ροζ αριστερά της προόδου...
Αλλά με τρόπο που δεν συμμαζεύεται πια...

Πού είναι εκείνες οι εποχές της 10ετίας του 1980, με τις "παραγγελίες" στα κόμματα εξουσίας. "Παραγγελίες" με το αζημίωτο πάντα... Με "χορηγίες" τόσο στην τσέπη των κομμάτων όσο και των κυβερνήσεων.

Τις θα τις κάνετε τόσες Τράπεζες, χημικές βιομηχανίες, λιπάσματα, ιδιωτικές συγκοινωνίες,  ασφαλιστικές. Μήπως θα αφήσουμε βιομηχανία στην Ελλάδα να μπαίνει στο ρουθούνι της Ευρώπης;  

Αργά ή γρήγορα θα σας διαλύσουμε έλεγε, από το 1975, ο ευρωπαϊκός ανταγωνισμός, που ήξερε πολύ καλά τα μελλούμενα στην Ελλάδα.  

Βγάλτε από τη μέση την αναθεματισμένη ναυπηγική βιομηχανία που χάλασε τα "σικέ" παιχνίδια του ανταγωνισμού. Τι τα θέλετε τα τρία ναυπηγικά συγκροτήματα. Ποιος ο λόγος να σχεδιάζετε και τέταρτο, έλεγαν αυτοί που ήξεραν τι λένε..., μέσα και έξω από την Ελλάδα. Αυτοί που θεωρούσαν,  μετά το 1980, τα ελληνικά ναυπηγεία άσκημη πέτρα στο ποδάρι τους... Οι κατά τα άλλα "εκμεταλλευτές" των ελληνικών ευκαιριών.  

Να πέσουν τα φουγάρα της ελληνικής χαλυβουργίας, που είχε και έχει και το θράσος να απλωθεί στην Ευρώπη και ειδικά στην Αγγλία ή την Ελβετία, είχαν λυσσάξει οι ανταγωνιστές μετά το 1985. Στο κάτω-κάτω γιατί τις έχουμε τις εισαγωγές. Να τις καμαρώνουμε; Να τις κατεβάζουμε από τα ράφια όταν μας στερεύει η ντόπια παραγωγή;

Αυτοκινητοβιομηχανία στην Ελλάδα; Συναρμολόγηση επιβατηγών και άλλων αυτοκινήτων στην ψωροκώσταινα του 1980-1990; Πού τα είδατε αυτά; Στα γιαπωνέζικα ή στα δικά σας όνειρα; Ξεχάστε τα. Δεν θα συμβούν ούτε στον ύπνο σας. Τι είστε εσείς στην Ελλάδα. Τουρκία είστε να έχετε και απαιτήσεις;

Ελληνική τσιμεντοβιομηχανία; Πού ακούστηκε. Άντε 1-2 και πάρα πολύ σας πάει. Και αυτό αν αποφασίσουμε στην κεντρική Ευρώπη να περιορίσουμε τα δικά μας φουγάρα, έλεγαν μεταξύ του 1983-1993 οι ανταγωνιστές, που θα γέμιζαν δήθεν και επενδύσεις στην Ελλάδα. Ποιος τους είδε όμως μετά την κρατικοποίηση.

Διυλιστήρια στην Ελλάδα πάνω από ένα άντε δύο (με το ζόρι) και πολύ σας πάει, ακούγαμε από τις άκρες της Μέσης Ανατολής και από τους μεσάζοντές τους που έκαναν κουμάντο και στην Ελλάδα μετά την πετρελαϊκή κρίση και το ανοικτό αλισβερίσι στον τόπο, γύρω στο 1981-1983.

Παραγωγή ηλεκτρισμού στην Ελλάδα, από την κρατική ΔΕΗ και όχι εισαγωγές από τα Βαλκάνια ή την Ιταλία, την Τουρκία και από όπου μπορούν να γίνουν; 

Τρελαθήκατε και ζητάτε και επενδύσεις σε συστήματα ηλεκτρισμού, μας χλεύαζαν μετά το 1980 οι μεσάζοντες και οι κάθε μορφής διαπλεκόμενοι.  

Έργα, ηλεκτρικών διασυνδέσεων, οδικά έργα, άξονες σύνδεσης της Ελλάδας εσωτερικά όσο και με τα Βαλκάνια ή την Ευρώπη χωρίς τη συνεννόηση με τα ντόπια συμφέροντα, τους ξένους καταφερτζήδες και τους εντολείς κοντινών και μακρινών κεφαλαιούχων; Αργήσαμε να το κατανοήσουμε πολιτικά. Τα καταφέραμε εκεί γύρω στο 1990, αλλά και στη συνέχεια...

Προμήθειες από τις ΔΕΚΟ και αναθέσεις έργων χωρίς ενιαίο πρόγραμμα επειδή η οικονομία (λέει) έχει και ιδιωτικό τομέα;

Και γιατί δεν "κοινωνικοποιούμε" το κράτος. Γιατί δεν φτάνουμε την κρατική οικονομία στο 75%,  αναφώνησαν οι "εύρηκα- εύρηκα" του σοσιαλισμού του 1983. Αυτοί που ανακάλυψαν το ενιαίο πρόγραμμα προμηθειών κράτους-ΔΕΚΟ. Αυτοί που από τότε οχύρωσαν για τα καλά και τη διαπλοκή.

Πόσο δύσκολο ήταν μετά από τόσα "αιτήματα" των συμφερόντων, της ολιγαρχίας και του ανταγωνισμού να στηθεί, στα πρώτα 1-2 χρόνια της μεταπολίτευσης η διαπλοκή που θέριεψε στα χρόνια της σοσιαλμανίας και του σοσιαλισμού.

Καθόλου δύσκολο στην Ελλάδα. Αρκεί να βάλεις τα σωστά υλικά. Να φτιάξεις νέα "σούπα" στην οικονομία. Και να την σερβίρεις σε "βαθειά πιάτα" σοσιαλισμού.

Η συνταγή λέγεται...

 

 "διαπλοκή με κρατισμό σε κρατικοδίαιτη οικονομία".  

Τα υλικά της άφθονα στην Ελλάδα. "Βράζεις" 50-100 εργατοπατέρες στο "ζουμί" πράσινων, ροζ, μπλε και άλλων ιδεολογικών αποχρώσεων. Το κόκκινο το αφήνεις έξω γιατί πρέπει να παρουσιάζεις και αντιπολίτευση... Τα ανακατεύεις όλα αυτά και σερβίρεις τη νέα "σούπα" της οικονομίας σου σε αυτούς που δήθεν κυνηγάς... Την ολιγαρχία και τα συμφέροντα. Τόσο απλά.  

Είναι λοιπόν ή δεν είναι να απορείς με τη ροζ αριστερά και την ανικανότητά της, να αφήσει την 45χρονη "καυτή σούπα" να κρυώσει... 



Δεν υπάρχουν σχόλια: