Του ΓΙΑΝΝΗ ΣΙΔΕΡΗ
Οι πολεμικοί ανταποκριτές έχουν εδώ και χρόνια σταματήσει να διανθίζουν τα ρεπορτάζ τους με πολλές εικόνες καταστροφών. Αντιθέτως χρησιμοποιούν καθ’ υπερβολήν εικόνες ευαισθησίας, εικόνες μικρών παιδιών, θυμάτων των πολέμων. Οσο πιο μικρά τα αθώα μουτράκια με τα διεσταλμένα από τον τρόμο μάτια, τόσο πιο προτιμητέα.
Γνωρίζουν από την αναγνωσιμότητα, ήτοι την εμπορευσιμότητα, των ρεπορτάζ τους, ότι οι εικόνες αυτές συγκινούν τον μέσο αστό η Δύσης που ζει μια πανομοιότυπη πεζή καθημερινότητα, προστατευμένος στα καθιστικό του, μακράν ενός άλλου κόσμου όπου ο θάνατος, η καταστροφή, ο τρόμος είναι κανονικότητα.
Να εξηγήσουμε βέβαια ότι δεν κοροϊδεύουν. Απλώς επιλέγουν το πιο συγκινησιακό οπτικοποιημένο τμήμα του ρεπορτάζ τους γιατί τα τρομαγμένα μάτια ενός παιδιού του πολέμου είναι πιο καθηλωτικά από τα ερείπια μιας πολυκατοικίας που κατέρρευσε από βομβαρδισμό, και στα ερείπιά της έχει νεκρούς οι οποίοι δεν φαίνονται.
Το ίδιο μάρκετινγκ υιοθέτησε και το κίνημα αλληλεγγύης και οι ΜΚΟ για μετανάστες και πρόσφυγες, προκειμένου να περάσουν στην κοινή γνώμη την αποδοχή της μετανάστευσης. Στις φωτογραφίες που δημοσιεύονται επί χρόνια στα ηλεκτρονικά και έντυπα ΜΜΕ αλλά και στα social media υπάρχουν μόνο μικρά παιδιά και τρομαγμένες μωρομάνες. Δεν υπάρχουν νέοι άνδρες και οι οποίοι δεν έρχονται από κανέναν εμπόλεμο τόπο. Απλώς μεταναστεύουν με το όνειρο της ζωής στη Δύση
Είναι αλήθεια, αλλά είναι το ένα μέρος της αλήθειας. Το είδαμε και στην Ειδομένη, με την υπέροχη φωτογραφία του άξιου και πρόωρα χαμένου φωτορεπόρτερ Γιάννη Μπεχράκη. Μια ποιητική εικόνα που δικαίως βραβεύτηκε με Πούλιτζερ. Ένας άντρας να περπατά στη μέση της γέφυρας που αχνοφαίνεται χαμένη μέσα στη βροχή και την ομίχλη, σαν σκηνή από ταινία του Αγγελόπουλου, να κρατά στην αγκαλιά του και να φιλάει το κοριτσάκι του.
Επίσης στα ρεπορτάζ ακόμη και όταν δείχνουν πολυμελείς οικογένειες, δεν υπάρχουν οι γονείς να ερωτώνται από που έρχονται και ποιος πόλεμος τους ξεσήκωσε. Υπάρχουν μόνο τα πλάνα των παιδιών και τα μελιστάλαχτα λόγια των ρεπόρτερ. Και ας είναι φανερό, το λέει ο αρχηγός της οικογένειας (αφού στους μουσουλμάνους οι γυναίκες δεν μιλάνε), ότι είναι περαστικοί από δω, θέλουν να πάνε στην Ευρώπη και κατά προτίμηση στη Γερμανία.
Πολύ καλά κάνουν οι άνθρωποι αφού στη Γερμανία μια οικογένεια έχει δωρεάν το ενοίκιο και κάθε άτομο δικαιούται 450 ευρώ. Οπότε μια τετραμελής οικογένεια έχει δωρεάν ενοίκιο και 1800 ευρώ το μήνα επίδομα. Και οι οικογένειες των μουσουλμάνων σπάνια αποτελούνται από μόνο τέσσερα άτομα. Παρόμοια και στην Γαλλία, Ολλανδία κλπ. Γεγονός που σημαίνει ότι το όνειρο της Ευρώπης δεν θα σταματήσει να παρακινεί τους ανθρώπους σε μετανάστευση.
Με τα γεγονότα της Μόριας και τους επαναλαμβανόμενους εμπρησμούς, εκείνο που απασχόλησε κανάλια και social media ήταν οι μετανάστες που κοιμήθηκαν στο δρόμο και εκείνοι που, ακόμη χειρότερα, κοιμήθηκαν στο νεκροταφείο ανάμεσα στα μνήματα.
Σαφώς λυπηρό θέαμα αλλά όσοι το προέβαλαν έμεναν εκεί προωθώντας μια αυτοενοχοποιητική ρητορική, λες και έφταιγε η ελληνική κοινωνία για την κατάσταση της Μόριας και για το γεγονός ότι κάποιοι από τους μετανάστες την έκαψαν για λόγους που δεν είναι γνωστοί (είτε για να εκβιάσουν την μεταφορά τους στην ενδοχώρα, είτε ως εντεταλμένοι προβοκάτορες ΜΚΟ ή Τουρκίας). Από τη άλλη υπήρχαν οι άλλοι ακραίοι που δεν έβλεπαν το ανθρώπινο δράμα, και ζητούσαν «απέλαση τώρα» όλων.
(Παρένθεση: Εν τω μεταξύ ο Γιώργος Κουμουτσάκος δήλωσε στους δημοσιογράφους ότι επικοινώνησε μαζί του ο Πρέσβης του Αφγανιστάν και τον ενημέρωσε ότι η πρεσβεία συνιστά στους Αφγανούς που βρίσκονται στη Λέσβο να συνεργάζονται πλήρως μες τις ελληνικές αρχές. Δηλαδή η πρεσβεία είναι σε ανοιχτή επικοινωνία με ανθρώπους που βρίσκονται στην Ελλάδα και ζητούν άσυλο γιατί δεν έχουν καμία σχέση με το Αφγανιστάν, προφανώς γιατί διώκονται από το καθεστώς αφού εκεί πόλεμο δεν έχει πλέον…. (Αφγανικό δούλεμα).
Η κυβέρνηση σωστά έχει σφραγίσει και τα θαλάσσια σύνορα, πέραν εκείνων του Έβρου.
Οι πολεμικοί ανταποκριτές έχουν εδώ και χρόνια σταματήσει να διανθίζουν τα ρεπορτάζ τους με πολλές εικόνες καταστροφών. Αντιθέτως χρησιμοποιούν καθ’ υπερβολήν εικόνες ευαισθησίας, εικόνες μικρών παιδιών, θυμάτων των πολέμων. Οσο πιο μικρά τα αθώα μουτράκια με τα διεσταλμένα από τον τρόμο μάτια, τόσο πιο προτιμητέα.
Γνωρίζουν από την αναγνωσιμότητα, ήτοι την εμπορευσιμότητα, των ρεπορτάζ τους, ότι οι εικόνες αυτές συγκινούν τον μέσο αστό η Δύσης που ζει μια πανομοιότυπη πεζή καθημερινότητα, προστατευμένος στα καθιστικό του, μακράν ενός άλλου κόσμου όπου ο θάνατος, η καταστροφή, ο τρόμος είναι κανονικότητα.
Να εξηγήσουμε βέβαια ότι δεν κοροϊδεύουν. Απλώς επιλέγουν το πιο συγκινησιακό οπτικοποιημένο τμήμα του ρεπορτάζ τους γιατί τα τρομαγμένα μάτια ενός παιδιού του πολέμου είναι πιο καθηλωτικά από τα ερείπια μιας πολυκατοικίας που κατέρρευσε από βομβαρδισμό, και στα ερείπιά της έχει νεκρούς οι οποίοι δεν φαίνονται.
Το ίδιο μάρκετινγκ υιοθέτησε και το κίνημα αλληλεγγύης και οι ΜΚΟ για μετανάστες και πρόσφυγες, προκειμένου να περάσουν στην κοινή γνώμη την αποδοχή της μετανάστευσης. Στις φωτογραφίες που δημοσιεύονται επί χρόνια στα ηλεκτρονικά και έντυπα ΜΜΕ αλλά και στα social media υπάρχουν μόνο μικρά παιδιά και τρομαγμένες μωρομάνες. Δεν υπάρχουν νέοι άνδρες και οι οποίοι δεν έρχονται από κανέναν εμπόλεμο τόπο. Απλώς μεταναστεύουν με το όνειρο της ζωής στη Δύση
Είναι αλήθεια, αλλά είναι το ένα μέρος της αλήθειας. Το είδαμε και στην Ειδομένη, με την υπέροχη φωτογραφία του άξιου και πρόωρα χαμένου φωτορεπόρτερ Γιάννη Μπεχράκη. Μια ποιητική εικόνα που δικαίως βραβεύτηκε με Πούλιτζερ. Ένας άντρας να περπατά στη μέση της γέφυρας που αχνοφαίνεται χαμένη μέσα στη βροχή και την ομίχλη, σαν σκηνή από ταινία του Αγγελόπουλου, να κρατά στην αγκαλιά του και να φιλάει το κοριτσάκι του.
Επίσης στα ρεπορτάζ ακόμη και όταν δείχνουν πολυμελείς οικογένειες, δεν υπάρχουν οι γονείς να ερωτώνται από που έρχονται και ποιος πόλεμος τους ξεσήκωσε. Υπάρχουν μόνο τα πλάνα των παιδιών και τα μελιστάλαχτα λόγια των ρεπόρτερ. Και ας είναι φανερό, το λέει ο αρχηγός της οικογένειας (αφού στους μουσουλμάνους οι γυναίκες δεν μιλάνε), ότι είναι περαστικοί από δω, θέλουν να πάνε στην Ευρώπη και κατά προτίμηση στη Γερμανία.
Πολύ καλά κάνουν οι άνθρωποι αφού στη Γερμανία μια οικογένεια έχει δωρεάν το ενοίκιο και κάθε άτομο δικαιούται 450 ευρώ. Οπότε μια τετραμελής οικογένεια έχει δωρεάν ενοίκιο και 1800 ευρώ το μήνα επίδομα. Και οι οικογένειες των μουσουλμάνων σπάνια αποτελούνται από μόνο τέσσερα άτομα. Παρόμοια και στην Γαλλία, Ολλανδία κλπ. Γεγονός που σημαίνει ότι το όνειρο της Ευρώπης δεν θα σταματήσει να παρακινεί τους ανθρώπους σε μετανάστευση.
Με τα γεγονότα της Μόριας και τους επαναλαμβανόμενους εμπρησμούς, εκείνο που απασχόλησε κανάλια και social media ήταν οι μετανάστες που κοιμήθηκαν στο δρόμο και εκείνοι που, ακόμη χειρότερα, κοιμήθηκαν στο νεκροταφείο ανάμεσα στα μνήματα.
Σαφώς λυπηρό θέαμα αλλά όσοι το προέβαλαν έμεναν εκεί προωθώντας μια αυτοενοχοποιητική ρητορική, λες και έφταιγε η ελληνική κοινωνία για την κατάσταση της Μόριας και για το γεγονός ότι κάποιοι από τους μετανάστες την έκαψαν για λόγους που δεν είναι γνωστοί (είτε για να εκβιάσουν την μεταφορά τους στην ενδοχώρα, είτε ως εντεταλμένοι προβοκάτορες ΜΚΟ ή Τουρκίας). Από τη άλλη υπήρχαν οι άλλοι ακραίοι που δεν έβλεπαν το ανθρώπινο δράμα, και ζητούσαν «απέλαση τώρα» όλων.
(Παρένθεση: Εν τω μεταξύ ο Γιώργος Κουμουτσάκος δήλωσε στους δημοσιογράφους ότι επικοινώνησε μαζί του ο Πρέσβης του Αφγανιστάν και τον ενημέρωσε ότι η πρεσβεία συνιστά στους Αφγανούς που βρίσκονται στη Λέσβο να συνεργάζονται πλήρως μες τις ελληνικές αρχές. Δηλαδή η πρεσβεία είναι σε ανοιχτή επικοινωνία με ανθρώπους που βρίσκονται στην Ελλάδα και ζητούν άσυλο γιατί δεν έχουν καμία σχέση με το Αφγανιστάν, προφανώς γιατί διώκονται από το καθεστώς αφού εκεί πόλεμο δεν έχει πλέον…. (Αφγανικό δούλεμα).
Η κυβέρνηση σωστά έχει σφραγίσει και τα θαλάσσια σύνορα, πέραν εκείνων του Έβρου.
Μπορεί στην Ευρώπη να γίνονται πορείες αλληλεγγύης (σιγά το πλήθος δηλαδή που ήταν στο Βερολίνο), αλλά δεν ζουν αυτοί το πρόβλημα. Και επειδή τα βόρεια σύνορα έχουν κλείσει, αν συνεχιστεί ο αέναος ερχομός, θα δημιουργηθούν πολλές Μόριες.
Το πρόβλημα...
( άσχετα με τους δογματισμούς των «απέλαση τώρα» και των προγλωσσικών που κολλάνε ελαφρά τη καρδία την ταμπέλα ρατσιστή – φασίστα σε όποιον έχει προβληματισμούς και δεν δέχεται τα ανοιχτά σύνορα), περισσότερο από ιδεολογικό είναι πρακτικό.
Αν αντέχουμε άλλες Μόριες ας αφήσουμε ανοιχτά τα σύνορα.
Αν αντέχουμε άλλες Μόριες ας αφήσουμε ανοιχτά τα σύνορα.
Είθε οι Ευρωπαίοι να δεχθούν μετανάστες, αλλά οι δηλώσεις συμπαράστασης στη Ελλάδα εκ μέρους της Ευρώπης, από τον Μαργαρίτη Σχοινά και τον Εμανουέλ Μακρόν («να υποδεχτούμε ανηλίκους»), ως τον Σαρλ Μισέλ και την Ιλβα Γιοχανσον, ήταν εμφανώς υποσχέσεις οικονομικής ενίσχυσης.
Σε απλά ελληνικά κρατείστε τους εκεί και θα σας στείλουμε λεφτά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου