Του ΜΑΝΟΥ ΒΟΥΛΑΡΙΝΟΥ
Προφανώς τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με το τσίρκο του Αλέκση. Και μου φαίνεται αδύνατο ακόμα και στο μέλλον να βρεθεί κάτι που να μπορεί να συγκριθεί.
Προφανώς τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με το τσίρκο του Αλέκση. Και μου φαίνεται αδύνατο ακόμα και στο μέλλον να βρεθεί κάτι που να μπορεί να συγκριθεί.
Παρ’ όλα αυτά κάποιοι υπουργοί φαίνεται να θέλουν να κάνουν το αδύνατο δυνατό κι έχουν βάλει σκοπό να φτάσουν τις κορυφές στις οποίες έφτασαν οι συντελεστές της παράστασης που είχε τον τίτλο Πρώτη Φορά Αριστερά. Και όπως όλα δείχνουν, κάποιοι ίσως και να τα καταφέρουν.
Μόλις χτες έγραφα για τον αναπληρωτή υπουργό Κουμουτσάκο ο οποίος πήγε και μετέλαβε σαν να είμαστε ακόμα στο 2019 κι αυτός ένας απλός πολίτης χωρίς καμία υπεύθυνη θέση και μετά μας ενημέρωσε πως έφταιγε ο παπάς που ξαφνικά πετάχτηκε μπροστά του και του έβαλε στο στόμα το κουταλάκι ή το δισκοπότηρο ή ό,τι τέλος πάντων κρατούσε.
Ομολογώ ότι δεν πίστευα ότι ο συνδυασμός πράξης και δήλωσης Κουμουτσάκου θα ξεπεραστεί εύκολα και σύντομα, αλλά φαίνεται πως το κυβερνητικό στρατόπεδο έχει μεγάλα αστέρια κι έτσι μόλις χτες το πρωί ο Υφυπουργός Προστασίας Χαρδαλιάς έκανε τον Κουμουτσάκο να μοιάζει σχεδόν υπεύθυνος.
Ο υφυπουργός Πολιτικής Προστασίας, ο άνθρωπος που απειλεί με όλο και πιο αυστηρά μέτρα επειδή κάποιοι αντικοινωνικοί δεν τηρούν αυτά που έχουν ήδη ληφθεί, χωρίς μάσκα και χωρίς κανένα μέτρο προφύλαξης, εν μέσω πολλών συμπολιτών, να σκύβει να κάνει χειραψία με έναν ιερέα και να σκύβει να ασπαστεί το μανίκι από το ράσο του.
Μόλις χτες έγραφα για τον αναπληρωτή υπουργό Κουμουτσάκο ο οποίος πήγε και μετέλαβε σαν να είμαστε ακόμα στο 2019 κι αυτός ένας απλός πολίτης χωρίς καμία υπεύθυνη θέση και μετά μας ενημέρωσε πως έφταιγε ο παπάς που ξαφνικά πετάχτηκε μπροστά του και του έβαλε στο στόμα το κουταλάκι ή το δισκοπότηρο ή ό,τι τέλος πάντων κρατούσε.
Ομολογώ ότι δεν πίστευα ότι ο συνδυασμός πράξης και δήλωσης Κουμουτσάκου θα ξεπεραστεί εύκολα και σύντομα, αλλά φαίνεται πως το κυβερνητικό στρατόπεδο έχει μεγάλα αστέρια κι έτσι μόλις χτες το πρωί ο Υφυπουργός Προστασίας Χαρδαλιάς έκανε τον Κουμουτσάκο να μοιάζει σχεδόν υπεύθυνος.
Ο υφυπουργός Πολιτικής Προστασίας, ο άνθρωπος που απειλεί με όλο και πιο αυστηρά μέτρα επειδή κάποιοι αντικοινωνικοί δεν τηρούν αυτά που έχουν ήδη ληφθεί, χωρίς μάσκα και χωρίς κανένα μέτρο προφύλαξης, εν μέσω πολλών συμπολιτών, να σκύβει να κάνει χειραψία με έναν ιερέα και να σκύβει να ασπαστεί το μανίκι από το ράσο του.
Το μανίκι στο οποίο πρέπει να φτερνιζόμαστε για να μη φτερνιζόμαστε στα χέρια μας. Χωρίς μάσκα. Χωρίς προφύλαξη. Χωρίς καμία αίσθηση του σήματος που στέλνει στην κοινωνία.
Η αλήθεια είναι πως όταν το είδα για πρώτη φορά δεν το πίστεψα. Νομίζω πως ακόμα και ο πιο τολμηρός σεναριογράφος πολιτικής σάτιρας δεν θα μπορούσε να σκεφτεί κάτι τόσο ακραίο.
Η αλήθεια είναι πως όταν το είδα για πρώτη φορά δεν το πίστεψα. Νομίζω πως ακόμα και ο πιο τολμηρός σεναριογράφος πολιτικής σάτιρας δεν θα μπορούσε να σκεφτεί κάτι τόσο ακραίο.
Μου φαινόταν πολύ δύσκολο ένας υπουργός, και μάλιστα ο καθ' ύλην αρμόδιος υπουργός, να κάνει ένα τόσο μεγάλο δώρο στους αντικοινωνικούς ηλίθιους που αρνούνται τον κορωνοϊό και δεν θέλουν να φορούν μάσκα.
Μου φαινόταν τρελό ο Χαρδαλιάς να τινάζει στον αέρα, όλη την κυβερνητική... λάθος, όλη την εθνική προσπάθεια, προσπάθεια που είναι και δική του, να αντιμετωπιστεί ο ιός.
Κι όμως το έκανε.
Και το πιο αστείο είναι πως ο άνθρωπος που το έκανε, την περασμένη Παρασκευή έλεγε για τον υφυπουργό Κουμουτσάκο: «Όλοι χριστιανοί είμαστε, απλά κάποιοι έχουμε επιλέξει να μην κάνουμε επίδειξη της πίστης μας».
Και μετά πήγε και φίλησε τα ράσα του παπά ή του έσφιξε το χέρι ή δεν ξέρω κι εγώ τι ενώ κυκλοφορούσε ξεμάσκωτος.
Ο άνθρωπος ο οποίος σιχαίνεται τόσο πολύ την επίδειξη πίστης που παρακολουθεί παραστάσεις με εικονίτσα στο τραπέζι του:
Κι όμως το έκανε.
Και το πιο αστείο είναι πως ο άνθρωπος που το έκανε, την περασμένη Παρασκευή έλεγε για τον υφυπουργό Κουμουτσάκο: «Όλοι χριστιανοί είμαστε, απλά κάποιοι έχουμε επιλέξει να μην κάνουμε επίδειξη της πίστης μας».
Και μετά πήγε και φίλησε τα ράσα του παπά ή του έσφιξε το χέρι ή δεν ξέρω κι εγώ τι ενώ κυκλοφορούσε ξεμάσκωτος.
Ο άνθρωπος ο οποίος σιχαίνεται τόσο πολύ την επίδειξη πίστης που παρακολουθεί παραστάσεις με εικονίτσα στο τραπέζι του:
Και το πράγμα γίνεται ακόμα καλύτερο στη συνέχεια. Γιατί στη συνέχεια ο Υφυπουργός Πολιτικής Προστασίας Χαρδαλιάς αντί να ζητήσει συγγνώμη έκανε το μόνο πράγμα που ξέρει να κάνει: κούνησε το δάχτυλο.
Αντί να πει ένα απλό «ήταν λάθος μου» ζήτησε και τα ρέστα γράφοντας στο face το book πως οι διασώσεις «μου δίνουν δύναμη να συνεχίσω. Αυτό εξέφρασα κλίνοντας στο ράσο του με σεβασμό και όχι φιλώντας το χέρι του...» (με το οποίο όμως έκανε χειραψία) «...προς τον Ιερέα που έσπευσε να μας συγχαρεί αμέσως μετά το τέλος και αυτής της επιχείρησης και ενώ μόλις είχα βγάλει την μάσκα μου για να πιω νερό» (και μετά μάλλον ξέχασε να τη βάλει).
Και ο αμετανόητος Υπουργός συνέχισε: «Σε όσους λοιπόν για διάφορους λόγους παραποιούν τα πραγματικά περιστατικά και ασκούν εύκολη κριτική από τον καναπέ τους συνιστώ 3 + 1 πράγματα: Μάσκες, Αποστάσεις, αυστηρή προσωπική υγιεινή και λίγο περισσότερο σεβασμό στους ανθρώπους της πρώτης γραμμής που μοχθούμε καθημερινά για τη δημόσια υγεία και Ασφάλεια όλων των πολιτών».
Καμία συγγνώμη. Κανένα «ήταν λάθος, η θέση μου επιβάλλει να είμαι πιο προσεκτικός». Αντιθέτως επίδειξη βαριάς αλαζονείας και συμβουλές από τις οποίες δεν τήρησε ούτε μια.
Γιατί ...
εκτός από τα τρία πρώτα για τα οποία φανερά αδιαφόρησε, ο πρώτος που δεν σεβάστηκε τους ανθρώπους της πραγματικής πρώτης γραμμής, τους γιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό δηλαδή, ήταν αυτός. Αυτός που όχι μόνο έγραψε τα μέτρα στα παλιά του τα παπούτσια, όχι μόνο έδωσε πάτημα και επιχείρημα σε κάθε βλαμμένο, αλλά δεν είχε ούτε τη στοιχειώδη γενναιότητα να ζητήσει ένα απλό συγγνώμη. Πρώτα από αυτούς που είναι στην πραγματική πρώτη γραμμή και μετά από όλους εμάς. Εμάς που μπορεί να μην είμαστε στην πρώτη γραμμή, αλλά θα υποστούμε τις συνέπειες της επιπολαιότητας και της αλαζονείας των «στρατηγών» μας. Και πολλά μπράβο του.
Υ.Γ. Όπως διαβάσατε, στο κούνημα του δαχτύλου ο υφυπουργός έγραψε και κάτι για «κριτική από τον καναπέ». Ίσως γιατί από τον καναπέ δέχεται μόνο τα χειροκροτήματα. Σε κάθε περίπτωση ας σκεφτεί ότι στον καναπέ, από τον οποίο θέλει μόνο μπράβο, κάθονται αυτοί που με τους φόρους τους (με χρήματα που τους λείπουν δηλαδή) πληρώνουν τους μισθούς του. Αυτοί που έχει ορκιστεί να υπηρετεί. Ίσως τα πολύ «Νικ Χάρντι» να τον έχουν μπερδέψει (συμβαίνει αυτό στους ανθρώπους που ξαφνικά γίνονται πολύ διάσημοι), αλλά δεν κάνει καμία χάρη σε κανέναν. Γι' αυτό και όταν κάνει καλή δουλειά θα ακούει μπράβο και όταν τα θαλασσώνει θα ακούει αποδοκιμασίες. Ας το συνηθίσει.
Υ.Γ. Όπως διαβάσατε, στο κούνημα του δαχτύλου ο υφυπουργός έγραψε και κάτι για «κριτική από τον καναπέ». Ίσως γιατί από τον καναπέ δέχεται μόνο τα χειροκροτήματα. Σε κάθε περίπτωση ας σκεφτεί ότι στον καναπέ, από τον οποίο θέλει μόνο μπράβο, κάθονται αυτοί που με τους φόρους τους (με χρήματα που τους λείπουν δηλαδή) πληρώνουν τους μισθούς του. Αυτοί που έχει ορκιστεί να υπηρετεί. Ίσως τα πολύ «Νικ Χάρντι» να τον έχουν μπερδέψει (συμβαίνει αυτό στους ανθρώπους που ξαφνικά γίνονται πολύ διάσημοι), αλλά δεν κάνει καμία χάρη σε κανέναν. Γι' αυτό και όταν κάνει καλή δουλειά θα ακούει μπράβο και όταν τα θαλασσώνει θα ακούει αποδοκιμασίες. Ας το συνηθίσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου