Η Τουρκία από "χαϊδεμένο" παιδί της Δύσης με στρατηγικό ρόλο στην άμυνα και την οικονομία της Ευρώπης εξελίσσεται σε διεθνή "ταραξία" και αντίπαλο...
Αν και το κόστος της απώλειας της Τουρκίας για το ΝΑΤΟ και την Ευρώπη θεωρείται σημαντικό, το καθεστώς Ερντογάν φαίνεται πως δεν αφήνει στις δυτικές κυβερνήσεις σημαντικά περιθώρια άλλων επιλογών.
Η Τουρκία με τις κινήσεις της στη Μέση Ανατολή, το Αιγαίο, τη Ν.Α. Μεσόγειο και τη Λιβύη επιχειρεί σε συνεργασία με τη Ρωσία να "στραγγαλίσει" την Ευρώπη ενεργειακά.
Παράλληλα προσπαθεί να την αποδιοργανώσει εσωτερικά και να την αλώσει ελέγχοντας τις μεταναστευτικές ροές προς αυτήν.
Η Τουρκία λόγω της στρατηγικής της γεωγραφικής θέσης και του συμπληρωματικού ρόλου της οικονομίας της στις ευρωπαϊκές οικονομίες είχε και έχει πολλούς υποστηρικτές στην Ευρώπη και την Αμερική.
Όμως οι με προφανείς στόχους "άτσαλες" κινήσεις του καθεστώτος του Ερντογάν απομονώνουν και απομακρύνουν όλο και περισσότερους υποστηρικτές της Τουρκίας στη Δύση.
Δεν είναι μόνο η Ελλάδα και η Γαλλία ή η Αυστρία που από καιρό τώρα χτυπάνε το καμπανάκι του κινδύνου σε σχέση με την Τουρκία. Ο αριθμός όσων προβληματίζονται αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο.
Το Reuters αποκάλυψε πριν λίγες μέρες πως η έρευνα του ΝΑΤΟ για το θερμό επεισόδιο μεταξύ γαλλικών και τουρκικών πλοίων τον περασμένο Ιούνιο χαρακτηρίστηκε εξαιρετικά ευαίσθητο θέμα, προκειμένου να συζητηθεί δημόσια.
Την πληροφορία αυτή έδωσαν στο Reuters διπλωμάτες που γνωρίζουν την υπόθεση. Είναι προφανές για να μην δημοσιοποιεί το πόρισμα πως αυτό εντοπίζει ευθύνες και το ΝΑΤΟ προσπαθεί να μην τις αποδώσει άμεσα το ίδιο. Οι αποφάσεις σε σχέση με την Τουρκία είναι σημαντικές και κυρίως πολιτικές και πρέπει να ληφθούν από τις πολιτικές ηγεσίες των δυτικών χωρών. Δεν θα την αποβάλει κάποιος τον οποίο έχουν διορίσει να διαχειρίζεται τις υποθέσεις της συμμαχίας.
Μεγαλύτερο ενδιαφέρον όμως σε σχέση με τις σκέψεις που εξετάζονται και τις πιθανές προθέσεις που "ζυμώνονται" στα Think Tank της Δύσης έχει ένα άρθρο του έγκυρου για διπλωματικά ζητήματα Foreign Policy.
Στο άρθρο αυτό επισημαίνεται πως η Τουρκία βρίσκεται στις 20 τελευταίες θέσεις του Δείκτη Φιλελεύθερης Δημοκρατίας του ινστιτούτου V-Dem του πανεπιστημίου του Γκέτεμποργκ και πλέον ενώ απομακρύνεται από τις ανεπτυγμένες χώρες, πλησιάζει την Κίνα.
Στο ίδιο άρθρο υποστηρίζουν πως τα συναλλαγματικά της αποθέματα συρρικνώνονται, το εμπορικό έλλειμμα μεγαλώνει και η μόνη ελπίδα του Ερντογάν είναι η Κίνα.
Αναλυτικότερα, αναφέρεται πως:
"Ενώ πριν το 2016 η Τουρκία επέκρινε την Κίνα για τη συμπεριφορά της στην μειονότητα των Ουιγούρων μετά αλλάζει άρδην στάση.
Το 2016, η Τουρκία συνέλαβε τον Abdulkadir Yapcan, έναν εξέχοντα πολιτικό ακτιβιστή των Ουιγούρων που ζούσε στη χώρα από το 2001 και προχώρησε στην έκδοσή του.
Το 2017, η Τουρκία και η Κίνα υπέγραψαν μια συμφωνία που επιτρέπει την έκδοση ακόμη και αν το υποτιθέμενο αδίκημα είναι παράνομο μόνο σε μία από τις δύο χώρες.
Από τις αρχές του 2019, η Τουρκία συνέλαβε εκατοντάδες Ουιγούρους και τους έστειλε σε κέντρα απέλασης...
Η αξιοσημείωτη στροφή του Ερντογάν έχει μια απλή εξήγηση: Το καθεστώς του και η οικονομία της Τουρκίας βρίσκονται σε κρίση.
Η Άγκυρα στράφηκε στο Πεκίνο για στήριξη και το Πεκίνο βάζει όρους..."
Τα συμφέροντα και οι στρατηγικές "κουμπώνουν" ως εξής κατά το FP:
"Η όρεξη της Κίνας για επέκταση στη Δυτική Ασία και την Ευρώπη προσφέρει στον Ερντογάν σωτηρία.
Η συνεργασία έχει επεκταθεί εκθετικά: Από το 2016, οι δύο χώρες έχουν υπογράψει 10 διμερείς συμφωνίες, συμπεριλαμβανομένων και θεμάτων που αφορούν την υγεία και την πυρηνική ενέργεια.
Η Κίνα είναι τώρα ο δεύτερος μεγαλύτερος εταίρος εισαγωγών της Τουρκίας μετά τη Ρωσία.
Η Κίνα έχει επενδύσει 3 δισ. δολάρια στην Τουρκία μεταξύ του 2016 και του 2019 και σκοπεύει να τα διπλασιάσει μέχρι το τέλος του επόμενου έτους.
Τα μετρητά από την Κίνα παίζουν καθοριστικό ρόλο στη διατήρηση της τουρκικής οικονομίας στη ζωή.
Όταν η αξία της λίρας μειώθηκε περισσότερο από 40% το 2018, η κρατική Βιομηχανική και Εμπορική Τράπεζα της Κίνας παρείχε στην τουρκική κυβέρνηση δάνεια 3,6 δισ. δολ. για έργα στους κλάδους της ενέργειας και των μεταφορών.
Τον Ιούνιο του 2019, μετά τις δημοτικές εκλογές της Κωνσταντινούπολης στις οποίες ο Ερντογάν υπέστη απώλειες, η Κεντρική Τράπεζα της Κίνας μετέφερε 1 δισ. δολάρια - τη μεγαλύτερη εισροή μετρητών στο πλαίσιο συμφωνίας ανταλλαγής μεταξύ των κεντρικών τραπεζών των δύο χωρών, η οποία ανανεώθηκε για τελευταία φορά το 2012.
Όταν η δημοτικότητα του Ερντογάν έπεσε φέτος εν μέσω της επιδημίας του κορονοϊού και της σοβαρής συναλλαγματικής κρίσης, η Κίνα έτεινε ξανά χείρα βοηθείας τον Ιούνιο.
Το Πεκίνο επέτρεψε στις τουρκικές εταιρείες να χρησιμοποιούν το κινεζικό γουάν για εμπορικές συναλλαγές επιτρέποντας ευκολότερη πρόσβαση στην κινεζική ρευστότητα.
Η Huawei, η οποία έχει χαρακτηριστεί ως απειλή εθνικής ασφάλειας στις Ηνωμένες Πολιτείες και αλλού λόγω των δεσμών της με την κινεζική κυβέρνηση και τον στρατό, δεν αντιμετωπίζει ανάλογα προβλήματα στην Τουρκία.
Το μερίδιό της στην τουρκική αγορά αυξήθηκε από μόλις 3% το 2017 σε 30% το 2019.
Μια άλλη κινεζική εταιρεία τεχνολογίας, η ZTE, ανέλαβε το 48% της Netas, του βασικού κατασκευαστή εξοπλισμού τηλεπικοινωνιών της Τουρκίας, το 2016…"
Βλέπε: Erdogan Is Turning Turkey Into a Chinese Client State
Είναι φανερό πως οι συνεχώς στενότεροι δεσμοί της Τουρκίας με χώρες όπως η Ρωσία και η Κίνα...
που υποστηρίζουν διαφορετικά μοντέλα οικονομικής και πολιτικής οργάνωσης προβληματίζουν τη Δύση.
Αν προσθέσει στο ιδεολογικό και πολιτικό αυτό προσανατολισμό και τις κινήσεις σε σχέση με τις ροές των μεταναστών και τις ενέργειες προς την Ευρώπη, είναι ευκρινές πλέον πως η Δύση αρχίζει να παίρνει αποστάσεις από την Τουρκία όπως ακριβώς έκανε παλαιότερα με την οθωμανική αυτοκρατορία...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου