Του Κώστα Στούπα
Ο κ. Τσίπρας δεν είναι επικίνδυνος για τη δημοκρατία με την έννοια που θα μπορούσαν να είναι οι "γραφικοί" της ΑΝΤΑΡΣΥΑ του ΚΚ ή της Χρυσής Αυγής οι οποίοι ονειρεύονται επαναστάσεις (πραξικοπήματα) όπου υπό την καθοδήγηση του κόμματος τα στελέχη και μέλη του θα καταλάβουν και θα επανδρώσουν όλους τους κρίσιμους μοχλούς άσκησης της εξουσίας.
Ο κ. Τσίπρας εντάχθηκε στην ΚΝΕ όταν η "σοβιετία" κατέρρεε που αναλογικά σημαίνει ότι έπιασε δουλειά στην αντιπροσωπεία της Lada στην Ελλάδα όταν το εργοστάσιο της εταιρείας στη Μόσχα κατέβασε ρολά. Αυτό κάνει ουσιαστικά και το ΚΚ που ακολουθεί φθίνουσα πορεία, επιβιώνοντας με την εκποίηση του στοκ...
Ο κ. Τσίπρας συμπορεύθηκε με την ανανεωτική αριστερά η οποία ασκούσε κριτική στο σοβιετικό μοντέλο χωρίς ποτέ να ασπαστεί τις ιδέες της, οι οποίες έδιναν την πρωτοκαθεδρία στις δημοκρατικές διαδικασίες έναντι του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού. Τέτοιες λεπτομέρειες για ανθρώπους που απλά κυνηγούν την εξουσία προς ίδιον όφελος είναι αδιάφορες.
Ο ΣΥΡΙΖΑ του κ. Τσίπρα εκτοξεύθηκε από το 4 στο 36% και την εξουσία με αφήγημα πως διαθέτει τη λύση της επιστροφής στην προ του 2010 ευημερία με δανεικά, χωρίς λιτότητα, περικοπές και χρεοκοπίες.
Μαζί με τον κ. Βαρουφάκη, τον κ. Καμμένο και το βαθύ κρατικοδίαιτο σκέλος του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ υποστήριξαν πως αν εκβιάσουν την Ε.Ε. με ένα Grexit, θα την αναγκάσουν να διαγράψει το χρέος και "...θα παρακαλάνε να μας δανείσουν" όπως αφελώς υποστήριζαν.
Όταν απέτυχε παταγωδώς, το 2015 άλλαξε το αφήγημα και από αντιμνημονιακός έγινε μνημονιακότερος των μνημονιακών.
Το πολιτικό αφήγημα μετά το 2015 μεταμορφώθηκε περίπου σε "...εμείς εφαρμόζουμε καλύτερα το μνημόνιο από τους μνημονιακούς γιατί ελέγχουμε τις αντιδράσεις που υπήρχαν όταν κυβερνούσαν οι άλλοι, το μεγαλύτερο μέρος των οποίων υποκινούσαμε εμείς...".
Το 2015 προσπάθησε να "πουλήσει" τη χώρα στην Κίνα ή τη Ρωσία αλλά όταν κανένας δεν δέχτηκε την προσφορά προκειμένου να μην έρθει σε προστριβές με τις ΗΠΑ και την Ε.Ε. έγινε πιο φιλοδυτικός από τους φιλοδυτικούς.
Από τύπος με παλαιστινιακές μαντίλες που εξομοίωνε το Ισραήλ με τη ναζιστική Γερμανία, πολύ ορθά για τα συμφέροντα της χώρας και την πολιτισμική αντιπαράθεση Δύσης με Ισλάμ, φωτογραφιζόταν με τον Νετανιάχου και προχώρησε τη στρατηγική συμμαχία της χώρας με το Ισραήλ.
Ένας πολιτικός που έχει σαν αιχμή της πολιτικής του υπόστασης την (υπαρκτή) διαπλοκή των αντιπάλων με την πλουτοκρατία και όταν συλλαμβάνεται ο ίδιος κρυφά στα "κότερα της πλουτοκρατίας" υποστηρίζει πως απλά ήταν κουρασμένος και χρειαζόταν ξεκούραση, δεν ορρωδεί προ ουδενός...
Δηλαδή, είναι ένας άνθρωπος που δεν διστάζει μπροστά σε τίποτα.
Όλα αυτά φανερώνουν κάποιον χωρίς καμιά αρχή, μέση και τέλος που είναι ικανός να κάνει όλα όσα θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν πρόσβαση στην εξουσία.
Ο κ. Τσίπρας δεν έχει ιδεολογία και μάλλον ούτε και κανένα πολιτικό πρόσημο.
Αν ήταν ευφυής π.χ. σαν τον Ανδρέα Παπανδρέου ή τον Ιωάννη Μεταξά θα μπορούσε να καταστεί επικίνδυνος για την θωράκιση της ελληνικής δημοκρατίας.
Οι επιλογές προσώπων και μεθόδων που έκανε στην προσπάθεια καταστρατήγησης του δημοκρατικού πολιτεύματος (Βλέπε: Καλογρίτσας, Θάνου, Παπαγγελόπουλος, Κωνσταντοπούλου, Βαξεβάνης...) φανερώνουν τις αδυναμίες και τη γελοιότητα του εγχειρήματος.
Αυτά που λέει για τον έλεγχο των "αρμών της εξουσίας" τα λέει για να συγκρατήσει τους αριστερούς ψηφοφόρους που αισθάνεται πως μετά την απώλεια της εξουσίας και της νομής των προνομίων της, τον εγκαταλείπουν προς τα αριστερά.
Προς το Κέντρο και τη Δεξιά όσο ηγεμονεύει ο κεντρώος Μητσοτάκης οι δρόμοι είναι κλειστοί, οπότε βρίσκεται σε αδιέξοδο.
Είναι προφανές πως μια μεγάλη μερίδα της κοινωνικής και εκλογικής βάσης που τον στηρίζει μετά από τόσο απροκάλυπτες ηθικές αντιφάσεις και πολιτικές αστοχίες δεν ενδιαφέρεται για το πολιτικό του πρόγραμμα...
Ενδιαφέρεται για πρόσβαση στην εξουσία. Μόλις διαπιστώσει πως ο κ. Τσίπρας δεν έχει προοπτικές επανόδου, που είναι και το πιθανότερο, θα αναζητήσει άλλο ταλαντούχο πρόσωπο να εξασφαλίσει τα συμφέροντά της.
Η βασική αδυναμία του κ. Τσίπρα είναι πως είναι...
Ο κ. Τσίπρας δεν είναι επικίνδυνος για τη δημοκρατία με την έννοια που θα μπορούσαν να είναι οι "γραφικοί" της ΑΝΤΑΡΣΥΑ του ΚΚ ή της Χρυσής Αυγής οι οποίοι ονειρεύονται επαναστάσεις (πραξικοπήματα) όπου υπό την καθοδήγηση του κόμματος τα στελέχη και μέλη του θα καταλάβουν και θα επανδρώσουν όλους τους κρίσιμους μοχλούς άσκησης της εξουσίας.
Ο κ. Τσίπρας εντάχθηκε στην ΚΝΕ όταν η "σοβιετία" κατέρρεε που αναλογικά σημαίνει ότι έπιασε δουλειά στην αντιπροσωπεία της Lada στην Ελλάδα όταν το εργοστάσιο της εταιρείας στη Μόσχα κατέβασε ρολά. Αυτό κάνει ουσιαστικά και το ΚΚ που ακολουθεί φθίνουσα πορεία, επιβιώνοντας με την εκποίηση του στοκ...
Ο κ. Τσίπρας συμπορεύθηκε με την ανανεωτική αριστερά η οποία ασκούσε κριτική στο σοβιετικό μοντέλο χωρίς ποτέ να ασπαστεί τις ιδέες της, οι οποίες έδιναν την πρωτοκαθεδρία στις δημοκρατικές διαδικασίες έναντι του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού. Τέτοιες λεπτομέρειες για ανθρώπους που απλά κυνηγούν την εξουσία προς ίδιον όφελος είναι αδιάφορες.
Ο ΣΥΡΙΖΑ του κ. Τσίπρα εκτοξεύθηκε από το 4 στο 36% και την εξουσία με αφήγημα πως διαθέτει τη λύση της επιστροφής στην προ του 2010 ευημερία με δανεικά, χωρίς λιτότητα, περικοπές και χρεοκοπίες.
Μαζί με τον κ. Βαρουφάκη, τον κ. Καμμένο και το βαθύ κρατικοδίαιτο σκέλος του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ υποστήριξαν πως αν εκβιάσουν την Ε.Ε. με ένα Grexit, θα την αναγκάσουν να διαγράψει το χρέος και "...θα παρακαλάνε να μας δανείσουν" όπως αφελώς υποστήριζαν.
Όταν απέτυχε παταγωδώς, το 2015 άλλαξε το αφήγημα και από αντιμνημονιακός έγινε μνημονιακότερος των μνημονιακών.
Το πολιτικό αφήγημα μετά το 2015 μεταμορφώθηκε περίπου σε "...εμείς εφαρμόζουμε καλύτερα το μνημόνιο από τους μνημονιακούς γιατί ελέγχουμε τις αντιδράσεις που υπήρχαν όταν κυβερνούσαν οι άλλοι, το μεγαλύτερο μέρος των οποίων υποκινούσαμε εμείς...".
Το 2015 προσπάθησε να "πουλήσει" τη χώρα στην Κίνα ή τη Ρωσία αλλά όταν κανένας δεν δέχτηκε την προσφορά προκειμένου να μην έρθει σε προστριβές με τις ΗΠΑ και την Ε.Ε. έγινε πιο φιλοδυτικός από τους φιλοδυτικούς.
Από τύπος με παλαιστινιακές μαντίλες που εξομοίωνε το Ισραήλ με τη ναζιστική Γερμανία, πολύ ορθά για τα συμφέροντα της χώρας και την πολιτισμική αντιπαράθεση Δύσης με Ισλάμ, φωτογραφιζόταν με τον Νετανιάχου και προχώρησε τη στρατηγική συμμαχία της χώρας με το Ισραήλ.
Ένας πολιτικός που έχει σαν αιχμή της πολιτικής του υπόστασης την (υπαρκτή) διαπλοκή των αντιπάλων με την πλουτοκρατία και όταν συλλαμβάνεται ο ίδιος κρυφά στα "κότερα της πλουτοκρατίας" υποστηρίζει πως απλά ήταν κουρασμένος και χρειαζόταν ξεκούραση, δεν ορρωδεί προ ουδενός...
Δηλαδή, είναι ένας άνθρωπος που δεν διστάζει μπροστά σε τίποτα.
Όλα αυτά φανερώνουν κάποιον χωρίς καμιά αρχή, μέση και τέλος που είναι ικανός να κάνει όλα όσα θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν πρόσβαση στην εξουσία.
Ο κ. Τσίπρας δεν έχει ιδεολογία και μάλλον ούτε και κανένα πολιτικό πρόσημο.
Αν ήταν ευφυής π.χ. σαν τον Ανδρέα Παπανδρέου ή τον Ιωάννη Μεταξά θα μπορούσε να καταστεί επικίνδυνος για την θωράκιση της ελληνικής δημοκρατίας.
Οι επιλογές προσώπων και μεθόδων που έκανε στην προσπάθεια καταστρατήγησης του δημοκρατικού πολιτεύματος (Βλέπε: Καλογρίτσας, Θάνου, Παπαγγελόπουλος, Κωνσταντοπούλου, Βαξεβάνης...) φανερώνουν τις αδυναμίες και τη γελοιότητα του εγχειρήματος.
Αυτά που λέει για τον έλεγχο των "αρμών της εξουσίας" τα λέει για να συγκρατήσει τους αριστερούς ψηφοφόρους που αισθάνεται πως μετά την απώλεια της εξουσίας και της νομής των προνομίων της, τον εγκαταλείπουν προς τα αριστερά.
Προς το Κέντρο και τη Δεξιά όσο ηγεμονεύει ο κεντρώος Μητσοτάκης οι δρόμοι είναι κλειστοί, οπότε βρίσκεται σε αδιέξοδο.
Είναι προφανές πως μια μεγάλη μερίδα της κοινωνικής και εκλογικής βάσης που τον στηρίζει μετά από τόσο απροκάλυπτες ηθικές αντιφάσεις και πολιτικές αστοχίες δεν ενδιαφέρεται για το πολιτικό του πρόγραμμα...
Ενδιαφέρεται για πρόσβαση στην εξουσία. Μόλις διαπιστώσει πως ο κ. Τσίπρας δεν έχει προοπτικές επανόδου, που είναι και το πιθανότερο, θα αναζητήσει άλλο ταλαντούχο πρόσωπο να εξασφαλίσει τα συμφέροντά της.
Η βασική αδυναμία του κ. Τσίπρα είναι πως είναι...
πολιτικά αδαής.
Τις μέρες που η Βουλή διερευνά τη μεγαλύτερη προσπάθεια χειραγώγησης της δικαιοσύνης μετά τη δικτατορία επί των ημερών της διακυβέρνησής του (κάτι που θα μπορούσε να εγείρει μέχρι και κατηγορίες εσχάτης προδοσίας) εμφανίζεται δημόσια και μιλά για την ανάγκη την επόμενη φορά που θα κυβερνήσει η αριστερά να ελέγξει όλους τους αρμούς της εξουσίας.
Υποστηρίζει δηλαδή αυτά για τα οποία τον κατηγορούν...
Ο κ. Τσίπρας και κατ΄ επέκταση και ο ΣΥΡΙΖΑ απέτυχαν γιατί κατά την τετραετία της διακυβέρνησης δεν κατάφεραν να πείσουν την κοινωνία πως μπορούν να εξασφαλίσουν κάποια θετική προοπτική για την οικονομία.
Δεν κατάφεραν να πείσουν τον μέσο πολίτη να ελπίζει πως οι προοπτικές του αν δεν βελτιωθούν τουλάχιστον θα σταθεροποιηθούν.
Δεν κατάφεραν επίσης να εμπεδώσουν στην κοινωνία κάποιο ελάχιστο αίσθημα της ασφάλειας. Απέτυχαν σε αμφότερα λόγω ανικανότητας και ιδεολογικών αγκυλώσεων.
Αν π.χ. αφού χρεώθηκε πολιτικά την "κωλοτούμπα" αντί της φορολογικής εξόντωσης του ιδιωτικού τομέα είχε κάνει ένα πρόγραμμα ανάλογο με την "Ατζέντα 2010 του Σρέντερ", δεν έβγαζε από τις φυλακές όλους τους εγκληματίες και δεν άνοιγε τα σύνορα θα μπορούσε να είχε επιτύχει άλλα αποτελέσματα...
Σε αντίθεση με αυτό θεωρείται σαν πιο πιθανό σενάριο ο Τσίπρας να έχει εξαντλήσει το πολιτικό του κεφάλαιο. Το πολιτικό του μέλλον είναι αμφισβητούμενο.
Τις μέρες που η Βουλή διερευνά τη μεγαλύτερη προσπάθεια χειραγώγησης της δικαιοσύνης μετά τη δικτατορία επί των ημερών της διακυβέρνησής του (κάτι που θα μπορούσε να εγείρει μέχρι και κατηγορίες εσχάτης προδοσίας) εμφανίζεται δημόσια και μιλά για την ανάγκη την επόμενη φορά που θα κυβερνήσει η αριστερά να ελέγξει όλους τους αρμούς της εξουσίας.
Υποστηρίζει δηλαδή αυτά για τα οποία τον κατηγορούν...
Ο κ. Τσίπρας και κατ΄ επέκταση και ο ΣΥΡΙΖΑ απέτυχαν γιατί κατά την τετραετία της διακυβέρνησης δεν κατάφεραν να πείσουν την κοινωνία πως μπορούν να εξασφαλίσουν κάποια θετική προοπτική για την οικονομία.
Δεν κατάφεραν να πείσουν τον μέσο πολίτη να ελπίζει πως οι προοπτικές του αν δεν βελτιωθούν τουλάχιστον θα σταθεροποιηθούν.
Δεν κατάφεραν επίσης να εμπεδώσουν στην κοινωνία κάποιο ελάχιστο αίσθημα της ασφάλειας. Απέτυχαν σε αμφότερα λόγω ανικανότητας και ιδεολογικών αγκυλώσεων.
Αν π.χ. αφού χρεώθηκε πολιτικά την "κωλοτούμπα" αντί της φορολογικής εξόντωσης του ιδιωτικού τομέα είχε κάνει ένα πρόγραμμα ανάλογο με την "Ατζέντα 2010 του Σρέντερ", δεν έβγαζε από τις φυλακές όλους τους εγκληματίες και δεν άνοιγε τα σύνορα θα μπορούσε να είχε επιτύχει άλλα αποτελέσματα...
Σε αντίθεση με αυτό θεωρείται σαν πιο πιθανό σενάριο ο Τσίπρας να έχει εξαντλήσει το πολιτικό του κεφάλαιο. Το πολιτικό του μέλλον είναι αμφισβητούμενο.
Πιο πιθανό είναι πως στην επόμενη κρίση που θα οξύνει τα αντισυστημικά αντανακλαστικά να ωφεληθεί κάποιος σαν τον κ. Βαρουφάκη ή τον Βελόπουλο παρά ο ίδιος.
Όπως λέγαμε και για τον ΣΥΡΙΖΑ στα τελευταία χρόνια της διακυβέρνησης, επαναλαμβάνοντας την φράση του Σουν Τζου "Τακτικές κινήσεις χωρίς στρατηγική είναι ο θόρυβος πριν την κατάρρευση".
Όπως λέγαμε και για τον ΣΥΡΙΖΑ στα τελευταία χρόνια της διακυβέρνησης, επαναλαμβάνοντας την φράση του Σουν Τζου "Τακτικές κινήσεις χωρίς στρατηγική είναι ο θόρυβος πριν την κατάρρευση".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου